Илк нөвбәдә, дәјәрли көмәји аилә үзвләримиздән, достларымыздан вә һәмиманлыларымыздан ала биләрик.

Достун гајғысы, мәһәббәт долу хош сөзләри үрәјә шәфавериҹи вә тәравәтләндириҹи бир мәлһәм кимидир (Сүл. мәс. 16:24; 18:24; 25:11). Амма һәгиги мәсиһчиләр јалныз тәсәлли алмагла кифајәтләнмир. Онлар алдыглары «тәсәлли васитәсилә мүхтәлиф ҹүр дәрди оланлара» да тәскинлик ҝәтирирләр (2 Кор. 1:4; Лука 6:31). Мексикада вилајәт нәзарәтчиси кими хидмәт едән Антонио өзү бунун шаһиди олмушдур.

Антониоја лимфома (ганда јаранан хәрчәнҝ хәстәлијинин бир нөвү) диагнозу гојулмушду вә о, ҝүҹлү ағрыдан әзијјәт чәкирди. Бунунла белә, Антонио мәнфи емосијаларына һаким олмаға чалышырды. Неҹә? О, Падшаһлыг нәғмәләрини јадына салыб охујур вә бу нәғмәләрин сөзләри үзәриндә дүшүнүрдү. Уҹадан дуа етмәк, еләҹә дә Мүгәддәс Китабы охумаг да гардаша бөјүк тәсәлли верирди.

Амма инди Антонио анлајыр ки, она едилән ән бөјүк көмәкликләрдән бири мәһз һәмиманлылары тәрәфиндән ҝөстәрилмишди. О дејир: «Һәјат јолдашымла мән руһдан дүшәндә јығынҹагда ағсаггал кими хидмәт едән гоһумумуздан бизә баш чәкмәсини вә бизимлә бирҝә дуа етмәсини хаһиш едирдик. Бу, бизә тәсәлли верир вә раһатлыг ҝәтирирди. Беләҹә, аиләмизин вә һәмиманлыларымызын көмәји сајәсиндә биз тез бир вахтда мәнфи емосијалардан азад олдуг». Белә мәһәббәтли вә гајғыкеш достлары олдуғу үчүн о, чох миннәтдардыр.

Чәтинликләр заманы диҝәр көмәкчи исә мүгәддәс руһдур. Павел Аллаһын мүгәддәс руһунун бир әнам олдуғуну демишди (Һәв. иш. 2:38). Ерамызын 33-ҹү илинин Әллинҹи ҝүн бајрамында чохларынын мәсһ олунмасы буна бир сүбутдур. Һал-һазырда мүгәддәс руһ әнамы һәр биримиз үчүн әлчатандыр. Бу түкәнмәз әнамдан нијә дә бол-бол истәмәјәсән? (Јешаја 40:28—31).

Һәвари Павел бир чох чәтинликләрлә, һәтта өлүм тәһлүкәси илә үз-үзә ҝәлмишди (2 Кор. 1:8—10). Лакин о, өзүнә ҝөрә һәддән артыг нараһат олмурду. Аллаһын ону дәстәкләдијини билмәк она тәсәлли верирди. О јазмышды: «Ағамыз Иса Мәсиһин Атасы Аллаһа шүкүрләр олсун. О, мәрһәмәтли Ата вә һәр ҹүр тәсәлли Аллаһы олуб һәр дәрдимиздә бизә тәсәлли верир» (2 Кор. 1:3, 4). Павел проблемләрин ону мәјус етмәсинә имкан вермирди. Сынаглар заманы таб ҝәтирмәси онда шәфгәт һиссини инкишаф етдирирди вә беләҹә о, еһтијаҹ дујан һәр кәсә даһа јахшы тәсәлли верә билирди.

Сағаландан сонра Антонио јенидән сәјјар хидмәтә гајытды. О, һәмишә һәмиманлыларына мараг ҝөстәриб, амма инди һәјат јолдашы илә бирҝә хәстә баҹы-гардашлара баш чәкмәјә вә онлары руһландырмаға хүсусилә ҹәһд ҝөстәрир. Мисал үчүн, Антонио ҹидди хәстәликлә мүбаризә апаран бир мәсиһчијә баш чәкәндән сонра өјрәнир ки, бу гардаш јығынҹаглара ҝетмәк истәмир. Антонио изаһ едир: «Бу о демәк дејил ки, о, Јеһованы вә ја баҹы-гардашлары севмирди. Хәстәлик ону емосионал ҹәһәтдән о дәрәҹәдә әлдән салмышды ки, о, өзүнү јарарсыз һисс едирди».

Антонио хәстә гардашы руһландырмаг үчүн достлуг ҝөрүшләринин бириндә ондан дуа етмәсини хаһиш етди. Гардаш бунун өһдәсиндән ҝәлә билмәјәҹәјини дүшүнсә дә, бу тәклифлә разылашды. Антонио дејир: «О, үрәкдән дуа етдикдән сонра, санки, тамам башга инсан олду. О, өзүнү јенидән јарарлы һисс етди».

Һәгигәтән дә, һәр биримиз мүәјјән дәрәҹәдә бәзи чәтинликләрә таб ҝәтирмәли олуруг. Анҹаг Павелин дедији кими, бунун сајәсиндә биз башгалары чәтинликләрлә үзләшәндә онлара даһа јахшы тәсәлли верә биләрик. Буна ҝөрә дә ҝәлин әзијјәт чәкән һәмиманлыларымыза гаршы диггәтҹил олаг вә инсанлар үчүн тәсәлли мәнбәји олан Аллаһымыз Јеһованы тәглид едәк.