Normal lang nga kita mahadlok sa kamatayon ingong kaaway ug mohimog nahiangayng mga lakang aron maampingan ang atong kinabuhi. (1 Corinto 15:26) Apan tungod sa dili-makataronganong kahadlok sa kamatayon, nga binase sa mga kabakakan o patuotuo, ang mga tawo “nailalom sa pagkaulipon sa tibuok nilang kinabuhi.” (Hebreohanon 2:15) Ang pagkahibalo sa kamatuoran magpahigawas kanimo sa sobrang kahadlok sa kamatayon—matang sa kahadlok nga makahikaw kanimo sa imong kalipay.—Juan 8:32.

Ang kamatuoran bahin sa kamatayon

•   Ang patay wala nay nahibaloan. (Salmo 146:4) Dili ka angayng mahadlok nga sakiton o paantoson ka inigkamatay, kay ang Bibliya nagtandi sa kamatayon sa pagkatulog.—Salmo 13:3; Juan 11:11-14.

•   Ang patay dili makapahinabog kadaot kanato. Bisan ang kanhing bangis nga mga kaaway wala nay mahimo inigkamatay. (Proverbio 21:16) Ang Bibliya nag-ingon nga ang “ilang pagdumot ug ang ilang pangabugho nahanaw na.”—Ecclesiastes 9:6.

•   Ang kamatayon wala magpasabot ug permanenteng kataposan sa atong paglungtad. Pinaagi sa pagkabanhaw, ibalik sa Diyos ang kinabuhi sa mga tawong namatay.—Juan 5:28, 29; Buhat 24:15.

•   Ang Diyos nagsaad nga moabot ang panahon nga “ang kamatayon mawala na.” (Pinadayag 21:4) Maylabot nianang adlawa, ang Bibliya nag-ingon: “Ang mga matarong magapanag-iya sa yuta, ug sila magapuyo sa ibabaw niini hangtod sa kahangtoran.”—Salmo 37:29.