Κάθε άνθρωπος έχει το όνομά του. Δεν είναι λογικό να έχει και ο Θεός όνομα; Το να έχουμε ονόματα και να τα χρησιμοποιούμε παίζει καθοριστικό ρόλο στις φιλίες μας με τους άλλους. Δεν είναι λογικό να ισχύει το ίδιο και για τη φιλία μας με τον Θεό;

 Στην Αγία Γραφή ο Θεός λέει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά. Αυτό είναι το όνομά μου». (Ησαΐας 42:8) Παρότι Εκείνος έχει πολλούς τίτλους, όπως «Θεός ο Παντοδύναμος», “Υπέρτατος Κύριος” και “Δημιουργός”, τιμάει τους λάτρεις του ζητώντας από αυτούς να τον προσφωνούν με το προσωπικό του όνομα.—Γένεση 17:1· Πράξεις 4:24· 1 Πέτρου 4:19.

 Πολλές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής περιέχουν το προσωπικό όνομα του Θεού στο εδάφιο Έξοδος 6:3. Το εδάφιο αυτό λέει: «Εμφανιζόμουν στον Αβραάμ, στον Ισαάκ και στον Ιακώβ ως Θεός Παντοδύναμος, αλλά ως προς το όνομά μου Ιεχωβά δεν έκανα τον εαυτό μου γνωστό σε αυτούς».

 Η λέξη «Ιεχωβά» είναι μια απόδοση του ονόματος του Θεού η οποία χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες. Η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, ένα σύγγραμμα της Ορθόδοξης θεολογίας, αναγνωρίζει ότι η προφορά “Ιεχωβά” μαρτυρείται ήδη από το 1270, αν και είναι πολύ προγενέστερη. (Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 6, [Αθήνα, 1965], στ. 592) Μολονότι πολλοί λόγιοι προτιμούν την προφορά «Γιαχβέ», η απόδοση «Ιεχωβά» είναι η πλέον αναγνωρισμένη σε πολλές γλώσσες. Το πρώτο τμήμα της Αγίας Γραφής γράφτηκε στην εβραϊκή γλώσσα, η οποία διαβάζεται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Στην εβραϊκή, το θεϊκό όνομα εμφανίζεται με τη μορφή τεσσάρων συμφώνων, יהוה. Οι τέσσερις αυτοί χαρακτήρες—οι οποίοι μεταγραμματίζονται ως ΓΧΒΧ—είναι γνωστοί ως το Τετραγράμματο.