Βήμα 7

Διδάξτε με το Παράδειγμά Σας

Γιατί είναι σημαντικό αυτό το βήμα; Οι πράξεις διδάσκουν. Τα λόγια συχνά μεταδίδουν απλώς γνώση. Για παράδειγμα, οι γονείς μπορεί να συμβουλεύουν τα παιδιά τους να φέρονται με σεβασμό και να λένε την αλήθεια. Ωστόσο, αν αυτοί οι ίδιοι γονείς φωνάζουν ο ένας στον άλλον ή στα παιδιά τους και λένε ψέματα για να αποφύγουν δυσάρεστες υποχρεώσεις, τότε διδάσκουν ότι έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι ενήλικοι. «Ένας από τους σημαντικότερους τρόπους με τους οποίους μαθαίνουν τα παιδιά» είναι αντιγράφοντας τους γονείς, λέει ο συγγραφέας Δρ Σαλ Σεβίρ.

Το πρόβλημα: Οι γονείς είναι ατελείς. «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Ρωμαίους 3:23) Όσο δε για τον έλεγχο της ομιλίας μας, ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Τη γλώσσα κανείς από τους ανθρώπους δεν μπορεί να τη δαμάσει». (Ιακώβου 3:8) Επιπλέον, δεν είναι ασυνήθιστο το να δοκιμάζουν τα παιδιά στο έπακρο την υπομονή των γονέων τους. «Με εξέπληττε το πόσο εύκολα μπορούσαν τα παιδιά μου να με κάνουν να χάσω την ψυχραιμία μου», λέει ο Λάρι, πατέρας δύο παιδιών, ο οποίος συνήθως είναι ήρεμος και εγκρατής.

Η λύση: Προσπαθήστε να είστε καλά​—όχι τέλεια—​παραδείγματα. Χρησιμοποιήστε δε τις περιστασιακές αστοχίες σας για να διδάξετε ένα θετικό μάθημα. «Όταν έχανα την ψυχραιμία μου με τα παιδιά μου ή όταν έπαιρνα μια εσφαλμένη απόφαση που τα επηρέαζε δυσμενώς», λέει ο Κρις, πατέρας δύο παιδιών, «παραδεχόμουν το λάθος μου και ζητούσα συγνώμη. Αυτό δίδασκε τα παιδιά μου ότι και οι γονείς κάνουν λάθη και ότι όλοι χρειάζεται να προσπαθούμε να βελτιώνουμε τη διαγωγή μας». Ο Κώστας, ο οποίος αναφέρθηκε πρωτύτερα, λέει: «Έχω διαπιστώσει ότι, επειδή ζητώ συγνώμη όταν χάνω την ψυχραιμία μου, οι κόρες μου έχουν μάθει να ζητούν συγνώμη όταν κάνουν εκείνες λάθη».

Ο Ιεχωβά Θεός λέει: «Μην παροξύνετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Όταν κάποιος που έχει εξουσία λέει άλλα και κάνει άλλα, αυτό παροξύνει τα παιδιά εξίσου όπως και τους ενηλίκους, ή ίσως και περισσότερο. Έτσι λοιπόν, γιατί να μη θέτετε στον εαυτό σας τα εξής ερωτήματα στο τέλος κάθε μέρας: Αν δεν είχα πει ούτε μια λέξη όλη μέρα, τι μαθήματα θα είχαν πάρει τα παιδιά μου από τις πράξεις μου; Θα ήταν αυτά τα μαθήματα τα ίδια που προσπαθώ να διδάξω με τα λόγια μου;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 9]

«Εσύ, . . . που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου;»​—Ρωμαίους 2:21

[Εικόνες στη σελίδα 9]

Όταν ένας γονέας ζητάει συγνώμη, μαθαίνει και το παιδί να κάνει το ίδιο