ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι παγκόσμια προσεύχονται όπως η Μαρί και η Τερέζα στους «αγίους» τους επικαλούμενοι την ευλογία τους. Σύμφωνα με τη Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia), «οι άγιοι μεσολαβούν υπέρ των ανθρώπων» και «είναι “καλό και ωφέλιμο” να τους επικαλούμαστε για να λαβαίνουμε . . . βοήθεια από τον Θεό».

Πώς βλέπει όμως ο Θεός αυτό το ζήτημα; Το θεωρεί σωστό να προσευχόμαστε σε «αγίους» προκειμένου να μεσολαβήσουν για χάρη μας; Ας εξετάσουμε τι λέει η Αγία Γραφή.

Πουθενά στη Γραφή δεν αναφέρεται ότι κάποιος πιστός λάτρης του Θεού προσευχήθηκε σε «άγιο». Γιατί; Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια δηλώνει ότι μόλις «τον 3ο αιώνα αναγνωρίστηκε σαφώς η αποτελεσματικότητα της μεσολάβησης των αγίων». Η δε Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία αναφέρει ότι τότε ήταν που άρχισε η επίκληση των αγίων ως μεσιτών. (Π. Δρανδάκη, Εκδοτικός Οργανισμός Φοίνιξ, Β΄ Έκδοση [Τόμ. Α΄, σ. 323]) Αυτά συνέβησαν περίπου 200 χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού. Επομένως, η διδασκαλία αυτή δεν προήλθε από τον Ιησού ούτε από τους θεόπνευστους Βιβλικούς συγγραφείς που κατέγραψαν τα σχετικά με τη διακονία του. Γιατί δεν δίδαξαν εκείνοι κάτι τέτοιο;

Η Αγία Γραφή διδάσκει με συνέπεια ότι πρέπει να προσευχόμαστε μόνο στον Θεό, και να το κάνουμε αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή, κανείς δεν έρχεται εις τον Πατέρα παρά δι’ εμού». (Ιωάννης 14:6, Καινή Διαθήκη «των Τεσσάρων Καθηγητών») Αυτά τα ξεκάθαρα λόγια εναρμονίζονται με τη διδασκαλία του Ιησού που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 6:9-13. Εξηγώντας στους ακολούθους του το θέμα της προσευχής, ο Ιησούς είπε: «Πρέπει, λοιπόν, να προσεύχεστε με αυτόν τον τρόπο: “Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά  σου . . .”». (Ματθαίος 6:9) Σαφώς, λοιπόν, ο μόνος στον οποίο πρέπει να απευθύνουμε τις προσευχές μας είναι ο ουράνιος Πατέρας μας. Αυτή η αλήθεια βασίζεται σε μια θεμελιώδη Γραφική αρχή.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia), «προσευχή είναι τα λόγια και οι σκέψεις ευλάβειας που απευθύνονται προς τον Θεό, προς θεούς ή θεές, ή προς άλλα αντικείμενα λατρείας . . . Η προσευχή είναι σημαντική μορφή λατρείας σε όλες σχεδόν τις θρησκείες του κόσμου». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Σκεφτείτε: “Είναι σωστό να λατρεύουμε με την προσευχή μας οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Δημιουργό και Ζωοδότη μας;” (Ψαλμός 36:9) Ο Ιησούς είπε: «Οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και αλήθεια, γιατί ο Πατέρας τέτοιους ανθρώπους αναζητάει για να τον λατρεύουν». (Ιωάννης 4:23) Η Γραφή δηλώνει επίσης ότι ο Δημιουργός μας απαιτεί την «αποκλειστική αφοσίωσή» μας.​—Δευτερονόμιο 4:24· 6:15.

Εξετάστε την περίπτωση του Χριστιανού αποστόλου Ιωάννη. Αφού έλαβε τα εντυπωσιακά οράματα που καταγράφονται στο Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης, ένιωσε τόσο δέος ώστε “έπεσε κάτω για να προσφέρει λατρεία μπροστά στα πόδια του αγγέλου” ο οποίος του είχε παρουσιάσει εκείνα τα οράματα. Πώς αντέδρασε ο άγγελος; «Πρόσεχε!» του είπε. «Μην το κάνεις αυτό! Εγώ απλώς είμαι σύνδουλος δικός σου και των αδελφών σου . . . Τον Θεό λάτρεψε». (Αποκάλυψη 22:8, 9) Για άλλη μια φορά λοιπόν, η Γραφή τονίζει ότι πρέπει να λατρεύουμε μόνο τον Ιεχωβά Θεό.

Σε αρμονία με τα παραπάνω, μόνο ο Θεός αποκαλείται “Αυτός που ακούει προσευχή”. (Ψαλμός 65:2) Επιπλέον, μόνο αυτός, ως ο Παντοδύναμος, έχει την εξουσία, τη γνώση και τη δύναμη να απαντάει σε οποιοδήποτε θεμιτό αίτημα του υποβάλλεται μέσω προσευχής. (Ιώβ 33:4) Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός είχε περιορισμούς, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος. (Ματθαίος 20:23· 24:36) Πέρα από αυτό όμως, του έχει δοθεί μεγάλη εξουσία​—μεταξύ άλλων του έχει ανατεθεί και το καθήκον να υπηρετεί ως Μεσολαβητής υπέρ του ανθρωπίνου γένους.

Η Αγία Γραφή λέει για τον Ιησού: «Μπορεί και να σώζει πλήρως εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό μέσω αυτού, επειδή είναι πάντοτε ζωντανός για να συνηγορεί υπέρ εκείνων». (Εβραίους 7:25) Με άλλα λόγια, ο Ιησούς είναι σε θέση να υπηρετεί ως ο συμπονετικός Μεσολαβητής υπέρ όσων “πλησιάζουν τον Θεό μέσω αυτού”. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσευχόμαστε στον Ιησού ώστε να προωθεί εκείνος τις προσευχές μας, σαν να λέγαμε. Απεναντίας, σημαίνει να προσευχόμαστε στον Θεό στο όνομα του Ιησού, αναγνωρίζοντας έτσι την εξουσία του. Γιατί είναι ο Ιησούς ο τέλειος Μεσολαβητής;

Αφενός, ο Ιησούς έζησε ως άνθρωπος, γι’ αυτό και είναι σε θέση να καταλαβαίνει καλύτερα τι περνούν οι άνθρωποι. (Ιωάννης 11:32-35) Αφετέρου, έδειξε την αγάπη του για τους ανθρώπους θεραπεύοντας ασθενείς, εγείροντας νεκρούς και ενισχύοντας πνευματικά όλους όσους έρχονταν σε αυτόν. (Ματθαίος 15:29, 30· Λουκάς 9:11-17) Συγχωρούσε ακόμη και αμαρτίες. (Λουκάς 5:24) Αυτό μας δίνει τη βεβαιότητα ότι, όταν αμαρτάνουμε, «έχουμε βοηθό που είναι μαζί με τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος».​—1 Ιωάννη 2:1.

Η αγάπη του Ιησού και η συμπόνια του είναι ιδιότητες που πρέπει να προσπαθούμε να μιμούμαστε. Φυσικά, εμείς δεν έχουμε την εξουσία να υπηρετούμε ως μεσολαβητές. Μπορούμε όμως να προσευχόμαστε για τους άλλους. Η αγάπη πρέπει μάλιστα να μας ωθεί να το κάνουμε αυτό. Ο Ιάκωβος έγραψε: «Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον. . . . Η δέηση του δίκαιου ανθρώπου, όταν βρίσκεται σε δράση, έχει πολλή δύναμη».​—Ιακώβου 5:16.

Η Μαρί και η Τερέζα έμαθαν τις πολύτιμες αυτές αλήθειες εξετάζοντας προσωπικά την Αγία Γραφή. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς προσκαλούν να κάνετε και εσείς το ίδιο. Όπως είπε ο Ιησούς, «εκείνοι που λατρεύουν [τον Θεό] πρέπει να [τον] λατρεύουν με πνεύμα και αλήθεια».​—Ιωάννης 4:24.