Πλησιάστε τον Θεό

Αυτός Λαβαίνει Υπόψη του τους Περιορισμούς Μας

Λευιτικό 5:2-11

«ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ πολύ σκληρά, αλλά ποτέ δεν ένιωθα ότι αυτό που έκανα ήταν αρκετό». Έτσι εκφράστηκε μια γυναίκα σχετικά με τις προσπάθειες που κατέβαλλε για να ευαρεστεί τον Θεό. Δέχεται ο Ιεχωβά Θεός τις καλύτερες προσπάθειες των λάτρεών του; Λαβαίνει υπόψη του τις ικανότητές τους και τις περιστάσεις τους; Η εξέταση των όσων έλεγε ο Μωσαϊκός Νόμος για ορισμένες προσφορές όπως έχει καταγραφεί στα εδάφια Λευιτικό 5:2-11 μας βοηθάει να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα.

Υπό το Νόμο, ο Θεός απαιτούσε διάφορες θυσίες, ή αλλιώς προσφορές, προκειμένου να γίνεται εξιλέωση για τις αμαρτίες. Στις περιπτώσεις που αναφέρονται σε αυτή την περικοπή, το άτομο είχε αμαρτήσει ακούσια ή λόγω απερισκεψίας. (Εδάφια 2-4) Όταν θα αντιλαμβανόταν το ζήτημα, θα έπρεπε να ομολογήσει την αμαρτία του και να κάνει προσφορά για ενοχή​—«ένα θηλυκό αρνί ή ένα θηλυκό κατσικάκι». (Εδάφια 5, 6) Αλλά τι γινόταν αν κάποιος ήταν φτωχός και δεν είχε να προσφέρει αρνί ή κατσίκι; Μήπως ο Νόμος απαιτούσε από αυτόν να το δανειστεί και κατά συνέπεια να χρεωθεί; Μήπως έπρεπε να εργαστεί μέχρι να αποκτήσει τη δυνατότητα να προσφέρει ένα τέτοιο ζώο με αποτέλεσμα να καθυστερεί η εξιλέωση για τις αμαρτίες του;

Αντανακλώντας το τρυφερό και στοχαστικό ενδιαφέρον του Ιεχωβά, ο Νόμος έλεγε: «Αν, ωστόσο, δεν μπορεί να διαθέσει αρκετά για ένα πρόβατο, τότε θα φέρει ως από μέρους του προσφορά για ενοχή, για την αμαρτία την οποία διέπραξε, δύο τρυγόνια ή δύο νεαρά περιστέρια στον Ιεχωβά». (Εδάφιο 7) Αν κάποιος Ισραηλίτης ήταν τόσο φτωχός ώστε δεν μπορούσε να προσφέρει ένα πρόβατο, τότε ο Θεός δεχόταν ευχαρίστως κάτι που εκείνος μπορούσε να προσφέρει​—δύο τρυγόνια ή δύο περιστέρια.

Τι γινόταν όμως αν κάποιο άτομο δεν είχε τα μέσα ούτε και για τα δύο πουλιά; «Τότε θα φέρει ως από μέρους του προσφορά για την αμαρτία που διέπραξε ένα δέκατο του εφά [οχτώ ή εννιά φλιτζάνια] λεπτό αλεύρι ως προσφορά για αμαρτία», δήλωνε ο Νόμος. (Εδάφιο 11) Για τους πολύ φτωχούς, ο Ιεχωβά επέλεξε να κάνει μια εξαίρεση και να επιτρέψει να είναι η προσφορά για αμαρτία αναίμακτη. * Στον Ισραήλ, η φτώχεια δεν στερούσε από κανέναν την ευλογία της εξιλέωσης ή το προνόμιο της απόκτησης ειρηνικής σχέσης με τον Θεό.

Τι μαθαίνουμε για τον Ιεχωβά από το νόμο που καθόριζε τις προσφορές για ενοχή; Μαθαίνουμε ότι αυτός είναι Θεός συμπονετικός και γεμάτος κατανόηση, ο οποίος λαβαίνει υπόψη του τους περιορισμούς των λάτρεών του. (Ψαλμός 103:14) Θέλει να τον πλησιάζουμε και να καλλιεργούμε καλή σχέση μαζί του ακόμη και όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις οι οποίες αποτελούν πρόκληση για εμάς, όπως η προχωρημένη ηλικία, η κακή υγεία, οι οικογενειακές υποχρεώσεις ή άλλου είδους ευθύνες. Μπορούμε να βρούμε παρηγοριά γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά Θεός ευαρεστείται όταν εμείς κάνουμε όλα όσα μπορούμε.

[Υποσημείωση]