Φανταστείτε έναν πατέρα που λέει στον εφτάχρονο γιο του: «Πριν από πολλά, πολλά χρόνια, ο Θεός έφτιαξε τη γη και ό,τι υπάρχει σε αυτήν. Έφτιαξε ακόμη τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα». Το παιδί το σκέφτεται λίγο και ρωτάει: «Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε, μπαμπά;»

«Κανένας δεν έφτιαξε τον Θεό», απαντάει ο πατέρας. «Ο Θεός υπήρχε πάντα». Το παιδί ικανοποιείται προς το παρόν με αυτή την απλή δήλωση. Καθώς, όμως, μεγαλώνει, το ερώτημα εξακολουθεί να το βασανίζει. Δυσκολεύεται να καταλάβει πώς μπορεί κάποιος να μην είχε αρχή, τη στιγμή που ακόμη και το σύμπαν είχε. “Από πού προήλθε ο Θεός;” αναρωτιέται.

Πώς απαντάει η Αγία Γραφή; Στην ουσία, περίπου όπως ο πατέρας στο παράδειγμά μας. Ο Μωυσής έγραψε: «Ιεχωβά, . . . προτού γεννηθούν τα βουνά και γεννήσεις σαν με πόνους τοκετού τη γη και τα παραγωγικά εδάφη, από τους αιώνες και μέχρι τους αιώνες εσύ είσαι ο Θεός». (Ψαλμός 90:1, 2) Ανάλογα, ο προφήτης Ησαΐας είπε με θαυμασμό: «Δεν γνώρισες και δεν άκουσες; Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός των περάτων της γης, είναι Θεός στον αιώνα»! (Ησαΐας 40:28) Παρόμοια, η επιστολή του Ιούδα αναφέρει ότι ο Θεός υπάρχει σε «όλη την περασμένη αιωνιότητα».​—Ιούδα 25.

Αυτά τα εδάφια μας δείχνουν ότι ο Θεός είναι “ο Βασιλιάς της αιωνιότητας”, όπως τον χαρακτήρισε ο απόστολος Παύλος. (1 Τιμόθεο 1:17) Άρα, ο Θεός υπήρχε πάντα, όσο πίσω και αν κοιτάξουμε στο χρόνο. Θα υπάρχει δε πάντα και στο μέλλον. (Αποκάλυψη 1:8) Συνεπώς, η αιώνια ύπαρξη του Παντοδυνάμου αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό του.

Γιατί το βρίσκουμε δυσνόητο αυτό; Επειδή, λόγω της περιορισμένης διάρκειας της ζωής μας, αντιλαμβανόμαστε το χρόνο εντελώς διαφορετικά από τον Ιεχωβά. Εφόσον ο Θεός είναι αιώνιος, χίλια χρόνια είναι για αυτόν σαν μία ημέρα. (2 Πέτρου 3:8) Σκεφτείτε: Μπορεί μια ακρίδα, που ως ενήλικη ζει περίπου μόνο 50 ημέρες, να συλλάβει τη διάρκεια της δικής μας ζωής που φτάνει τα 70 ή 80 χρόνια; Όχι βέβαια. Παρόμοια, η Γραφή εξηγεί ότι, σε σύγκριση με τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας, εμείς είμαστε σαν ακρίδες. Ακόμη και η ικανότητά μας για λογικές σκέψεις ωχριά μπροστά στη δική του. (Ησαΐας 40:22· 55:8, 9) Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο το ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως ορισμένες πλευρές της φύσης του Ιεχωβά.

Η έννοια ενός αιώνιου Θεού, αν και δυσνόητη, είναι βάσιμη. Αν κάποιος άλλος είχε δημιουργήσει τον Θεό, εκείνος θα ήταν ο Δημιουργός. Η Γραφή, όμως, εξηγεί ότι ο Ιεχωβά είναι αυτός που “δημιούργησε τα πάντα”. (Αποκάλυψη 4:11) Επιπλέον, ξέρουμε ότι το σύμπαν κάποτε δεν υπήρχε. (Γένεση 1:1, 2) Από πού προήλθε; Ο Δημιουργός του πρέπει να προϋπήρχε. Επίσης, αυτός υπήρχε πριν από όλα τα άλλα νοήμονα όντα, όπως ο μονογενής του Γιος και οι άγγελοι. (Ιώβ 38:4, 7· Κολοσσαείς 1:15) Σαφώς, λοιπόν, στην αρχή υπήρχε μόνος του. Δεν είναι δυνατόν να δημιουργήθηκε, επειδή δεν υπήρχε τίποτα για να τον δημιουργήσει.

Η ύπαρξή μας, όπως και η ύπαρξη ολόκληρου του σύμπαντος, πιστοποιεί ότι υπάρχει ένας αιώνιος Θεός. Εκείνος που έθεσε σε κίνηση το αχανές μας σύμπαν, Εκείνος που θέσπισε τους νόμους οι οποίοι το διέπουν, πρέπει να υπήρχε πάντα. Μόνο εκείνος θα μπορούσε να δώσει την πνοή της ζωής σε καθετί άλλο.​—Ιώβ 33:4.