Ένας ευυπόληπτος κατασκευαστικός οργανισμός στη Βρετανία επαίνεσε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή εκπαιδεύουν γυναίκες να χειρίζονται βαρέα μηχανήματα στο εργοτάξιο του νέου τους γραφείου τμήματος κοντά στο Τσέλμσφορντ του Έσεξ. Το Πρόγραμμα Προσεκτικών Εργολάβων a (CCS) βαθμολόγησε με άριστα​—10 στα 10—​τη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες για να εκπαιδεύουν γυναίκες στην οικοδόμηση και την περιέγραψε ως «πρωτοποριακή». Γιατί δόθηκε τόσο υψηλή βαθμολογία;

Στη Βρετανία, οι γυναίκες που εργάζονται στον κατασκευαστικό τομέα δεν αποτελούν ούτε το 13 τοις εκατό των εργαζομένων του κλάδου. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήγαγε βρετανική εταιρία, λίγες νεαρές γυναίκες σκέφτονται έστω και το ενδεχόμενο να εργαστούν στην κατασκευαστική βιομηχανία. Και όμως, περίπου το 40 τοις εκατό της ομάδας οικοδόμησης στο εργοτάξιο του Τσέλμσφορντ είναι γυναίκες. Το ποσοστό ξεπερνάει το 60 τοις εκατό στην ομάδα χειριστών βαρέων μηχανημάτων.

Πώς τα καταφέρνουν αυτές οι γυναίκες που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά; Η εκπαίδευση και η υποστήριξη παίζουν σημαντικό ρόλο. Αυτοί οι δύο παράγοντες συμπεριλαμβάνονται και στον κώδικα δεοντολογίας του CCS. Ο κώδικας παροτρύνει τους εργολάβους να δείχνουν ότι εκτιμούν το εργατικό δυναμικό της εταιρίας τους αφενός «παρέχοντας ένα εργασιακό περιβάλλον στο οποίο όλοι χαίρουν σεβασμού, δίκαιης μεταχείρισης, ενθάρρυνσης και υποστήριξης», και αφετέρου «προάγοντας την εκπαίδευση».

Η Τζέιντ, μια από τις γυναίκες που εκπαιδεύτηκαν στο εργοτάξιο για να χειρίζονται εκσκαφείς και ανατρεπόμενα φορτηγά, αναφέρει: «Είναι απίστευτο! Πότε δεν περίμενα ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Αν και μερικές φορές η δουλειά είναι δύσκολη, η εκπαίδευση είναι συνεχής​—μαθαίνω διαρκώς καινούρια πράγματα». Όπως η Τζέιντ, έτσι και η Λούσι είναι τώρα χειρίστρια βαρέων μηχανημάτων. Η ίδια θυμάται: «Όταν πρωτοήρθα στο εργοτάξιο, δεν πίστευα ότι είχα κάποια δεξιότητα που θα ήταν χρήσιμη. Αλλά από την πρώτη κιόλας μέρα ξεκίνησε η εκπαίδευση. Έκτοτε, έχω δουλέψει με πέντε διαφορετικές ομάδες οπότε έχω εκπαιδευτεί πολύ!»

Οι δεξιότητες κάποιων γυναικών της ομάδας δεν περιορίζονται απλώς στον χειρισμό μηχανημάτων. Ο Έρικ, ένας υπεύθυνος συνεργείου, παρατηρεί: «Πολλές φορές οι γυναίκες φροντίζουν τον εξοπλισμό καλύτερα από τους άντρες και είναι πολύ επιδέξιες στο να αντιλαμβάνονται πότε το μηχάνημα που χειρίζονται έχει κάποιο πρόβλημα και να το αναφέρουν».

Ο Καρλ, ο οποίος είναι υπεύθυνος αρκετών συνεργείων που χρησιμοποιούν βαρέα μηχανήματα, λέει: «Πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο έχουν μάθει να οδηγούν τα μηχανήματα οι γυναίκες. Σε κάποιες περιπτώσεις, αντί για άντρες με πολυετή πείρα, θα επέλεγα εκείνες για οδηγούς!»

Όταν οι υπεύθυνοι συνεργείων εκφράζουν την υποστήριξή τους προς τους συνεργάτες τους, τους τονώνουν την αυτοπεποίθηση. Η περίπτωση της Τερέζ το δείχνει αυτό. Ως πεπειραμένη χειρίστρια μηχανημάτων, η ίδια γνωρίζει πως, όταν πρόκειται για βαρέα μηχανήματα, η ανάληψη ευθυνών και η λήψη αποφάσεων για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας είναι ζωτικής σημασίας. Η Τερέζ εξηγεί: «Ξέρω ότι ο υπεύθυνος του συνεργείου μου με υποστηρίζει, και έτσι μπορώ να κάνω πολύ περισσότερα από όσα θα έκανα διαφορετικά, επειδή αισθάνομαι ότι με εμπιστεύονται. Χρειάζεται να δουλεύω σκληρά, νιώθω όμως ότι αξίζει τον κόπο όταν οι άλλοι εκτιμούν και σέβονται αυτό που κάνω!»

Η Άμπιγκεϊλ, επίσης χειρίστρια εκσκαφέων και ανατρεπόμενων φορτηγών, εκφράζει εκτίμηση για την υποστήριξη και τη συνεργασία που απολαμβάνει, λέγοντας: «Οι άντρες σε αυτό το εργοτάξιο δεν με αντιμετωπίζουν ως κατώτερη. Είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, αλλά δεν προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο​—με αφήνουν να κάνω εγώ αυτό που μου έχει ανατεθεί».

Εκτός από τον χειρισμό διαφόρων ειδών βαρέων μηχανημάτων, οι γυναίκες στο Τσέλμσφορντ έχουν εκπαιδευτεί σε εργασίες όπως είναι οι τοπογραφικές μελέτες, η διαχείριση γης, η επισκευή μηχανημάτων και το να τοποθετούν ικριώματα (σκαλωσιές). Ο Ρόμπερτ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με γυναίκες σε διάφορες εργασίες, λέει πως είναι «προσηλωμένες και σχολαστικές, και δεν βλέπουν την ώρα να πιάσουν δουλειά». Ο Τομ, που ασχολείται με τις τοπογραφικές μελέτες, προσθέτει: «Οι γυναίκες στο συνεργείο μου είναι ακριβείς και ευσυνείδητες. Αυτό που κάνουν θέλουν να γίνει στην εντέλεια».

Διόλου παράξενο λοιπόν που ο Φέργκους, ένας υπεύθυνος συνεργείου, λέει γεμάτος ενθουσιασμό: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γυναίκες έχουν θέση στην οικοδόμηση!»