کتاب مقدّس نمی‌گوید که خدا آفرینش جهان هستی را چه زمانی آغاز کرد و این کار چه مدت به طول انجامید،‏ بلکه به زبانی ساده می‌گوید:‏ «در آغاز،‏ خدا آسمانها و زمین را آفرید.‏» (‏پیدایش ۱:‏۱‏)‏ تاریخ مشخصی برای «آغاز» در کتاب مقدّس نیامده است.‏ با این حال،‏ طبق گزارش کتاب پیدایش می‌دانیم که «آغاز» به زمانی قبل از شش «روز» آفرینش برمی‌گردد.‏ اما منظور از «روز» چیست؟‏

•  آیا طول مدت هر یک از روزهای آفرینش ۲۴ ساعت بوده است؟‏

•  در طی روزهای آفرینش چه روی داد؟‏

•  آیا گزارش کتاب پیدایش از لحاظ علمی دقیق است؟‏

•  خورشید،‏ ماه و ستارگان چه زمانی آفریده شدند؟‏

•  طبق کتاب مقدّس عمر زمین چقدر است؟‏

 خیر،‏ در کتاب مقدّس واژهٔ «روز» همیشه به دوره‌ای ۲۴ ساعته اشاره ندارد،‏ بلکه می‌تواند به یک دورهٔ زمانی طولانی اشاره داشته باشد.‏ برای مثال،‏ مجموع شش روز آفرینش یک روز خوانده شده است.‏—‏پیدایش ۲:‏۴‏،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

 خدا «زمین بی‌شکل و خالی» را به سیّاره‌ای مسکونی تبدیل کرد.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲‏)‏ سپس موجودات زنده را به وجود آورد.‏ بنا بر کتاب مقدّس می‌توان رویدادهای شش دورهٔ آفرینش را چنین خلاصه کرد:‏

•  ‏«روز» یا دورهٔ اول:‏ خدا باعث شد که نور به سطح زمین برسد.‏ در نتیجه از دید کسی که بر روی زمین بود،‏ شب و روز به وجود آمد.‏—‏پیدایش ۱:‏۳-‏۵‏.‏

•  ‏«روز» یا دورهٔ دوم:‏ خدا فاصله‌ای بزرگ میان آب‌های سطح زمین و آب‌های بالای آن ایجاد کرد.‏—‏پیدایش ۱:‏۶-‏۸‏.‏

•  ‏«روز» یا دورهٔ سوم:‏ خدا باعث شد که خشکی پدیدار شود.‏ همین طور انواع گیاهان را به وجود آورد.‏—‏پیدایش ۱:‏۹-‏۱۳‏.‏

•  ‏«روز» یا دورهٔ چهارم:‏ خدا کاری کرد که ماه،‏ خورشید و ستارگان برای کسی که بر روی زمین است قابل رؤیت شود.‏—‏پیدایش ۱:‏۱۴-‏۱۹‏.‏

•  ‏«روز» یا دورهٔ پنجم:‏ خدا انواع جانوران آبزی و پرندگان را به وجود آورد.‏—‏پیدایش ۱:‏۲۰-‏۲۳‏.‏

•  ‏«روز» یا دورهٔ ششم:‏ خدا انواع حیوانات و انسان‌ها را خلق کرد.‏—‏پیدایش ۱:‏۲۴-‏۳۱‏.‏

 در پایان دوره یا «روز» ششم خدا از کار آفرینش دست کشید.‏—‏پیدایش ۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

 گزارش کتاب پیدایش در مورد آفرینش جهان هستی به صورت گزارشی علمی نوشته نشده است،‏ بلکه به زبانی شرح داده شده که حتی خوانندگان ایّام باستان هم می‌توانستند ترتیب کلّی آن وقایع را درک کنند.‏ هیچ تضادی میان واقعیت‌های ثابت‌شدهٔ علمی و کتاب مقدّس وجود ندارد.‏ اخترفیزیکدانی به نام رابرت جاسترو می‌گوید:‏ «هرچند جزئیات پیدایش حیات در اخترشناسی و کتاب مقدّس متفاوت است،‏ اما بین آن‌ها نکتهٔ مشترک مهمی وجود دارد؛‏ این که گیاهان و موجودات زنده یکی پس از دیگری به وجود آمدند تا این که انسان پدید آمد.‏ همچنین تمامی آن مراحل به صورت ناگهانی و در وقتی مشخص رخ داد.‏»‏

 از آنجا که کتاب مقدّس می‌گوید ‹در آغاز آسمان‌ها آفریده شد،‏› می‌دانیم که خورشید،‏ ماه و ستارگان بخشی از آن بودند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۱‏)‏ اما نور آن‌ها احتمالاً به دلیل غلظت جو زمین به سطح زمین نمی‌رسید.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲‏)‏ در طی «روز» اول این مانع به‌تدریج کمتر شد و نور به صورتی پراکنده از میان جو زمین عبور کرد،‏ اما منشأ آن قابل تشخیص نبود.‏ در «روز» چهارم،‏ جو زمین تا اندازه‌ای شفاف شد که خورشید،‏ ماه و ستارگان قابل رؤیت شدند،‏ به طوری که به گفتهٔ کتاب مقدّس «بر زمین روشنایی» بخشیدند.‏ باید به یاد داشته باشیم که گزارش آفرینش در کتاب پیدایش از قول کسی نوشته شده که شاهد این وقایع از روی زمین بوده است.‏—‏پیدایش ۱:‏۱۷‏.‏

 کتاب مقدّس به عمر زمین اشاره نمی‌کند.‏ در پیدایش ۱:‏۱ تنها به این نکته اشاره شده که جهان هستی منجمله کرهٔ زمین آغازی داشته است.‏ این گفته با واقعیت‌های ثابت‌شدهٔ علمی و عقاید دانشمندان در خصوص عمر زمین هیچ تناقضی ندارد.‏