برای روشن کردن تفاوت میان آنان که پیرو دین حقیقی هستند و گروهی که چنین نیستند،‏ در کتاب مقدّس از این تشبیه استفاده شده است:‏ «از میوه‌هایشان آنان را خواهید شناخت.‏ آیا کسی انگور را از بوتهٔ خار یا انجیر را از علف هرز می‌چیند؟‏» (‏مَتّی ۷:‏۱۶‏)‏ درخت مو و بوتهٔ خار را با توجه به میوه یا ثمره‌ای که می‌دهد می‌توان به‌روشنی از هم تشخیص داد،‏ به همین شکل دین حقیقی را با توجه به ثمراتی که می‌آورد می‌توان از دیگر ادیان متمایز کرد.‏

1.  ۱.‏ دین حقیقی،‏ حقیقت را تعلیم می‌دهد؛‏ تعالیمی بر مبنای کتاب مقدّس نه فلسفه‌ها و افکار بشری.‏ (‏یوحنا ۴:‏۲۴؛‏ ۱۷:‏۱۷‏)‏ این تعالیم شامل حقیقت در مورد وضعیت انسان پس از مرگ و امید به زندگی جاودان در بهشت روی زمین است.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ اِشَعْیا ۳۵:‏۵،‏ ۶؛‏ جامعه ۹:‏۵،‏ ۱۰‏)‏ همچنین دین حقیقی اِبایی ندارد که تعالیم مذهبی نادرست را آشکار سازد.‏—‏مَتّی ۱۵:‏۹؛‏ ۲۳:‏۲۷،‏ ۲۸‏.‏

2.  ۲.‏ دین حقیقی مردم را با خدا آشنا می‌کند،‏ از جمله دانستن نام خدا،‏ یَهُوَه‏.‏ (‏مزمور ۸۳:‏۱۸؛‏ اِشَعْیا ۴۲:‏۸؛‏ یوحنا ۱۷:‏۳،‏ ۶‏)‏ دین حقیقی تعلیم نمی‌دهد که شناخت خدا از قدرت و درک ما خارج است یا این که او از ما دور است،‏ بلکه تعلیم می‌دهد که این خواستِ خداست که ما با او رابطهٔ نزدیکی ایجاد کنیم.‏—‏یعقوب ۴:‏۸‏.‏

3.  ۳.‏ دین حقیقی عیسی مسیح را به عنوان کسی برجسته می‌کند که خدا از طریق او نجات را برای انسان‌ها فراهم ساخته است.‏ (‏اعمال ۴:‏۱۰،‏ ۱۲‏)‏ پیروان دین حقیقی از فرامین عیسی اطاعت می‌کنند و تلاش می‌کنند که او را سرمشق قرار دهند.‏—‏یوحنا ۱۳:‏۱۵؛‏ ۱۵:‏۱۴‏.‏

4.  ۴.‏ دین حقیقی،‏ تنها امیدِ بشر را پادشاهی خدا می‌داند و بر آن تمرکز می‌کند.‏ پیروان دین حقیقی در رساندن خبر پادشاهی خدا به مردم شرکت فعال دارند‏.‏—‏مَتّی ۱۰:‏۷؛‏ ۲۴:‏۱۴‏.‏

5.  ۵.‏ دین حقیقی محبت ایثارگرانه را ترویج می‌دهد.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۵‏)‏ همچنین حفظ حرمت و احترام به تمامی قوم‌ها و نژادها را تعلیم می‌دهد و مردم تمامی نژادها،‏ فرهنگ‌ها،‏ زبان‌ها و پیشینه‌ها را می‌پذیرد.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ پیروان این دین به دلیل محبت به همنوعانشان در جنگ شرکت نمی‌کنند‏.‏—‏میکاه ۴:‏۳؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

6.  ۶.‏ دین حقیقی روحانیونی حقوق‌بگیر ندارد و به هیچ یک از خادمان عناوین و القابی خاص نسبت نمی‌دهد که گویی از دیگران برتر و بزرگ‌ترند.‏—‏مَتّی ۲۳:‏۸-‏۱۲؛‏ ۱پِطرُس ۵:‏۲،‏ ۳‏.‏

7.  ۷.‏ پیروان دین حقیقی در امور سیاسی کاملاً بی‌طرفند‏.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶؛‏ ۱۸:‏۳۶‏)‏ در عین حال به حکومت کشوری که در آن زندگی می‌کنند احترام می‌گذارند و از قوانین آن اطاعت می‌کنند.‏ این امر بر اساس این گفتهٔ کتاب مقدّس است:‏ «مال قیصر را به قیصر بدهید [نمایانگر مسئولین کشور] و مال خدا را به خدا.‏»—‏مَرقُس ۱۲:‏۱۷؛‏ رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

8.  ۸.‏ دین حقیقی راه و شیوهٔ زندگی است و امری تشریفاتی نیست که فقط به انجام مراسمی خاص محدود باشد.‏ پیروان آن در تمامی جنبه‌های زندگی‌شان به اصول والای کتاب مقدّس عمل می‌کنند.‏ (‏اِفِسُسیان ۵:‏۳-‏۵؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۱۸‏)‏ آنان در پرستشِ خدا که «خدای شاد» است،‏ شادند‏،‏ نه عبوس و خشک.‏—‏۱تیموتائوس ۱:‏۱۱‏.‏

9.  ۹.‏ آنان که دین حقیقی را راه و روش زندگی خود می‌سازند،‏ در اقلیت خواهند بود.‏ (‏مَتّی ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ اغلب،‏ پیروان دین حقیقی تحقیر می‌شوند و به دلیل این که مطابق خواست خدا عمل می‌کنند،‏ مورد تمسخر و آزار و اذیت قرار می‌گیرند.‏—‏مَتّی ۵:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

دین حقیقی را نمی‌توان صرفاً از روی احساس یافت

 اگر دینی را فقط به این دلیل که احساس خوبی در ما به وجود می‌آورد انتخاب کنیم،‏ خطری ما را تهدید می‌کند.‏ در کتاب مقدّس پیشگویی شده است که زمانی خواهد آمد که مردم «برای شنیدن سخنان گوشنواز،‏ معلّمانی [مذهبی] بر حسب امیالشان دور خود جمع خواهند کرد.‏» (‏۲تیموتائوس ۴:‏۳‏)‏ در مقابل،‏ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که به دنبال دین و «آن مذهبی» باشیم که «‏از دید پدر ما خدا‏،‏ پاک و به دور از آلودگی است.‏» حتی اگر این مذهب،‏ مردم‌پسند نباشد.‏—‏یعقوب ۱:‏۲۷‏،‏ پاورقی؛‏ یوحنا ۱۵:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏