روح‌القدس عملکرد قدرت خدا یا به عبارتی دیگر نیروی فعال اوست.‏ (‏میکاه ۳:‏۸؛‏ لوقا ۱:‏۳۵‏)‏ خدا برای به انجام رساندن خواست و ارادهٔ خود،‏ از این نیرو یعنی روح خود استفاده می‌کند.‏—‏مزمور ۱۰۴:‏۳۰؛‏ ۱۳۹:‏۷‏.‏

 در کتاب مقدّس واژه‌ای که به صورت «روح» ترجمه شده،‏ از کلمهٔ عبری رُوآخ و کلمهٔ یونانی پْنویْما برگردانده شده است.‏ این دو کلمه اغلب برای توصیف نیروی فعال خدا یعنی روح‌القدس به کار رفته است.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲‏)‏ اما همان کلمات در برخی از آیه‌های کتاب مقدّس معانی دیگری دارد.‏ به مثال‌های زیر توجه کنید:‏

•   نَفَس.‏—‏حَبَقوق ۲:‏۱۹‏،‏ ترجمهٔ تفسیری؛‏ مکاشفه ۱۳:‏۱۵‏.‏

•   باد.‏—‏پیدایش ۸:‏۱؛‏ یوحنا ۳:‏۸‏.‏

•   نیروی حیات‌بخش موجودات زنده.‏—‏ایّوب ۳۴:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

•   شخصیت یا روحیه.‏—‏اعداد ۱۴:‏۲۴‏.‏

•   موجودات روحی منجمله خدا و فرشتگان.‏—‏۱پادشاهان ۲۲:‏۲۱؛‏ یوحنا ۴:‏۲۴‏.‏

 چه نکتهٔ مشترکی بین همهٔ عبارات فوق وجود دارد؟‏ با این که انسان‌ها نمی‌توانند هیچ کدام از آن‌ها را ببینند،‏ تأثیرات آن‌ها قابل روئیت است.‏ به طور مشابه،‏ بنا بر «فرهنگ توضیح لغات عهد جدید»‏ a روح خدا «مثل باد،‏ نامرئی و پرقدرت است.‏»‏

 همچنین کتاب مقدّس روح‌القدس را به «دست‌ها» یا «انگشتان» خدا تشبیه می‌کند.‏ (‏مزمور ۸:‏۳؛‏ ۱۹:‏۱؛‏ لوقا ۱۱:‏۲۰‏؛‏ با مَتّی ۱۲:‏۲۸ مقایسه شود.‏)‏ صنعت‌گران آثار خود را با استفاده از دست‌ها و انگشتانشان به وجود می‌آورند.‏ مشابهاً توجه کنید که خدا چگونه از روح خود در موارد زیر استفاده کرده است:‏

•   خدا کرهٔ زمین،‏ ستارگان و دیگر اجرام آسمانی را از طریق روحش آفرید.‏—‏مزمور ۳۳:‏۶؛‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۱،‏ ۲‏.‏

•   کتاب مقدّس تحت هدایت روح‌القدس به نگارش درآمد.‏—‏۲پِطرُس ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

•   در ایّام باستان خادمان خدا با کمک روح‌القدس معجزاتی انجام دادند و غیورانه موعظه کردند.‏—‏لوقا ۴:‏۱۸؛‏ اعمال ۱:‏۸؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۲:‏۴-‏۱۱‏.‏

•   کسانی که از خدا اطاعت می‌کنند،‏ با کمک روح‌القدس می‌توانند خصوصیات خوبی را که از آن حاصل می‌شود،‏ از خود نشان دهند.‏—‏غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

روح‌القدس یک شخص نیست

 از آنجا که کتاب مقدّس برای اشاره به روح‌القدس از واژه‌هایی همچون «دست‌ها،‏» «انگشتان،‏» یا «نَفَس» استفاده کرده است،‏ نمی‌توان روح‌القدس را یک شخص محسوب کرد.‏ (‏خروج ۱۵:‏۸،‏ ۱۰‏)‏ همان طور که دست‌های یک صنعتگر نمی‌تواند بدون ذهن و بدن او کاری انجام دهد،‏ روح‌القدس هم بدون هدایت خدا نمی‌تواند کاری انجام دهد.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ به علاوه کتاب مقدّس روح مقدّس خدا را به آب تشبیه می‌کند.‏ همچنین روح‌القدس را به چیزهایی همچون ایمان و شناخت ارتباط می‌دهد.‏ بنابراین پی می‌بریم که روح‌القدس شخص نیست بلکه تنها یک نیرو است.‏—‏اِشَعْیا ۴۴:‏۳؛‏ اعمال ۶:‏۵؛‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۶‏.‏

 در کتاب مقدّس،‏ هم نام خدا یعنی یَهُوَه و هم نام فرستادهٔ او یعنی عیسی آمده است،‏ اما هیچ نامی به روح‌القدس نسبت داده نشده است.‏ (‏اِشَعْیا ۴۲:‏۸؛‏ لوقا ۱:‏۳۱‏)‏ وقتی یکی از پیروان عیسی به نام استیفان به خاطر ایمانش سنگسار شد،‏ رؤیایی از آسمان دید.‏ جالب توجه است که در آن رؤیا دو نفر در آسمان حضور داشتند،‏ نه سه نفر.‏ به گفتهٔ کلام خدا،‏ ‹استیفان پر از روح‌القدس،‏ به آسمان چشم دوخت و جلال خدا و عیسی را که به دست راست خدا ایستاده بود،‏ دید.‏› (‏اعمال ۷:‏۵۵‏)‏ در این آیه متوجه می‌شویم که روح‌القدس نیروی فعال خداست و استیفان را قادر ساخت تا آن رؤیا را ببیند.‏

 برداشت نادرست:‏ روح‌القدس یک شخص است و مطابق با مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰ بخشی از تثلیث یا خدای سه‌گانه است.‏

 واقعیت امر:‏ برخی ادعا می‌کنند که چون پدر،‏ پسر و روح‌القدس در مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰ ذکر شده‌اند،‏ تعلیم تثلیث درست است و خدا،‏ پسر و روح‌القدس با یکدیگر برابرند و بخشی از خدایی سه‌گانه هستند.‏ اما لطفاً این آیه‌ها را یک بار دیگر بادقت بخوانید.‏ آیا چیزی در آن آیه‌های دیده می‌شود که نشان دهد پدر،‏ پسر و روح‌القدس یک خدا را تشکیل می‌دهند و از لحاظ قدرت،‏ مقام و حکمت برابرند؟‏ نه به هیچ وجه!‏ در واقع،‏ در هیچ جای کتاب مقدّس نمی‌توان به آیه‌ای اشاره کرد که بگوید پدر،‏ پسر و روح‌القدس یکی هستند.‏

 برداشت نادرست:‏ روح‌القدس باید یک شخص باشد،‏ چون گاهی در کتاب مقدّس به روح‌القدس شخصیت داده شده است.‏

 واقعیت امر:‏ درست است که گاهی در کتاب مقدّس به روح‌القدس شخصیت داده شده،‏ اما این موضوع ثابت نمی‌کند که روح‌القدس یک شخص است.‏ در نوشته‌های کتاب مقدّس گاهی به حکمت،‏ مرگ و گناه نیز شخصیت داده شده است.‏ (‏امثال ۱:‏۲۰؛‏ رومیان ۵:‏۱۷،‏ ۲۱‏)‏ به عنوان مثال،‏ کتاب مقدّس به «اعمال» و «فرزندانِ» حکمت اشاره می‌کند و می‌گوید که گناه می‌تواند کسی را فریب دهد،‏ بکشد و طمع در او به وجود بیاورد.‏—‏مَتّی ۱۱:‏۱۹؛‏ لوقا ۷:‏۳۵‏،‏ پاورقی؛‏ رومیان ۷:‏۸،‏ ۱۱‏.‏

 مشابهاً وقتی یوحنای رسول سخنان عیسی را به نگارش درآورد،‏ گفت که روح‌القدس همچون یاوری است که به کارهای زیادی می‌پردازد از جمله گواهی دادن،‏ هدایت کردن،‏ گفتگو کردن و جلال دادن.‏ یوحنا برای اشاره به «آن یاور» از ضمیر مذکر «او» استفاده کرد.‏ (‏یوحنا ۱۶:‏۷-‏۱۵‏)‏ با این حال،‏ باید به یاد داشته باشیم که واژهٔ «یاور» در زبان یونانی اسمی مذکر است و دستورزبان یونانی ایجاب می‌کند که ضمیر مذکر برای این کلمه به کار رود.‏ قابل توجه است که وقتی یوحنا به خودِ روح‌القدس اشاره کرد از اسمی خنثی استفاده کرد که نه مذکر است،‏ نه مؤنث.‏—‏یوحنا ۱۴:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

 برداشت نادرست:‏ رسولان عیسی و دیگر مسیحیان همعصر آن‌ها معتقد بودند که روح‌القدس یک شخص است.‏

 واقعیت امر:‏ هیچ مدرکی در کتاب مقدّس یا تاریخ قرن اول میلادی برای اثبات این موضوع در دسترس نیست.‏ در «دایرة‌المعارف بریتانیکا»‏ b چنین آمده است:‏ «این اعتقاد که روح‌القدس یک شخص الٰهی است،‏ در سال ۳۸۱ میلادی در شورای قسطنطنیه وارد مسیحیت شد.‏» آخرین رسول عیسی بیش از ۲۵۰ سال قبل از برگزاری این شورا جان سپرده بود.‏