حدود ۸۰۰ سال پیش،‏ اقوام مائوری،‏ هزاران کیلومتر را در اقیانوس پیش رفتند و در زلاندنو یا نیوزیلند مستقر شدند.‏ سرزمینی که آنان کشف کردند با جزایر گرمسیری پولینزی که پشت سر گذاشتند،‏ بسیار متفاوت بود.‏ زلاندنو سرزمین کوهستان‌ها،‏ یخچال‌ها،‏ چشمه‌های آب گرم و برف بود.‏ پنج قرن پس از آن مردم دیگری از فاصلهٔ بسیار دور از اروپا در آنجا مستقر شدند.‏ امروزه اغلب اهالی این سرزمین با هر دو رسوم انگلوساکسن‌ها و پولینزیایی‌ها آشنا هستند.‏ تقریباً ۹۰ درصد جمعیت در شهرها زندگی می‌کنند.‏ از نظر موقعیت جغرافیایی شهر ولینگتون جنوبی‌ترین پایتخت در دنیاست.‏

با وجود این که زلاندنو در ناحیه‌ای دورافتاده قرار گرفته است،‏ مناظر متنوع و زیبا و خیره‌کنندهٔ آن هر ساله تا سه میلیون توریست را به خود جلب می‌کند.‏

 مجموعهٔ حیات وحش این سرزمین فوق‌العاده و بی‌نظیر است.‏ در زلاندنو بیش از هر جای دنیا گونه‌های مختلفِ مرغانی وجود دارد که فاقد قدرت پروازند.‏ همچنین این سرزمین خانهٔ جانوری به نام تواتاراست؛‏ خزنده‌ای شبیه به مارمولک که می‌تواند بیش از ۱۰۰ سال عمر کند.‏ تنها پستانداران بومی،‏ گونه‌هایی از خفاش و چند پستاندار آبزی بزرگ از جمله وال و دلفین هستند.‏

شاهدان یَهُوَه حدود ۱۲۰ سال است که در زلاندنو مشغول به فعالیتند.‏ آنان در این سرزمین به ۱۹ زبان،‏ کتاب مقدّس را به مردم آموزش می‌دهند،‏ از جمله زبان‌های پولینزیایی،‏ نیویی،‏ راروتونگایی،‏ ساموآیی و تونگایی.‏