محبت «طریق افضل»‏

‏«خدا محبت است.‏» این گفتهٔ یوحنّای رسول نشان می‌دهد که محبت خصوصیت اصلی خداست.‏ (‏۱یو ۴:‏۸‏)‏ به دلیل محبت خدا به انسان‌هاست که ما می‌توانیم به او تقرّب جوییم و از رابطه‌ای نزدیک با او برخوردار شویم.‏ محبت خدا چه تأثیر دیگری بر ما دارد؟‏ نویسنده‌ای چنین گفته است:‏ «دلبستگی‌ها و علایق ما شکل‌دهندهٔ شخصیت ماست.‏» این گفته درست است.‏ اما همچنین می‌توان گفت که دلبستگی و علاقهٔ ما به کسی و دلبستگی و علاقهٔ او به ما شکل‌دهندهٔ شخصیت ماست.‏ از آنجایی که خدا ما را شبیه خود آفریده است ما نیز قادریم مانند او محبت ورزیم.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۷‏)‏ یوحنّای رسول در تأیید این موضوع نوشت که ما به خدا محبت داریم «زیرا که او اوّل ما را محبت نمود.‏» —‏ ۱یو ۴:‏۱۹‏.‏

چهار واژه برای توصیف محبت

پولُس رسول محبت را «طریق افضل» خواند.‏ (‏۱قر ۱۲:‏۳۱‏)‏ چرا او چنین گفت؟‏ پولُس به چه محبتی در اینجا اشاره کرد؟‏ برای پاسخ به این سؤالات می‌خواهیم با نگاهی دقیق‌تر به مفهوم «محبت» بنگریم.‏

در زبان یونانی باستان برای محبت چهار واژهٔ مختلف وجود داشت که به اَشکال گوناگون به کار می‌رفت:‏ ستُرگه،‏ اِرُس،‏ فیلِئو و آگاپه.‏ واژهٔ آگاپه برای توصیف «محبت» خدا به کار رفته است.‏ * ویلیام بارکلی در «کتاب عهد جدید» (‏انگل‍.‏)‏ در مورد چنین محبتی می‌گوید:‏ ‏«آگاپه با ذهن و فکر ما در ارتباط است:‏ این محبت صرفاً احساسی نیست که بی‌اراده بروز کند؛‏ بلکه شخص به دلیل پای‌بندی به یک سری اصول،‏ آگاهانه و به ارادهٔ خود آن را ابراز می‌کند.‏» هر چند آگاپه محبتی است که به دلیل پیروی از اصولی خاص و از روی وظیفه ابراز می‌شود،‏ اغلب با عواطف و احساسات عمیق همراه است.‏ از آنجایی که اصولی درست و نادرست وجود دارند مسیحیان باید اصولی را که یَهُوَه خدا در کتاب مقدّس نگاشته است دنبال کنند.‏ وقتی ما مفهوم واژهٔ آگاپه را در کتاب مقدّس با سه واژهٔ دیگری که برای توصیف محبت استفاده شده است مقایسه می‌کنیم،‏ بهتر به نوع محبتی که مسیحیان باید ابراز کنند پی می‌بریم.‏

محبت در کانون خانواده

تعلّق داشتن به خانواده‌ای گرم و صمیمی بسیار لذّت‌بخش است.‏ ستُرگه واژه‌ای یونانی است که در زمان قدیم  اغلب در بیان عاطفه و گرمی بین اعضای خانواده از آن استفاده می‌شد.‏ مسیحیان مصممند که این خصوصیت را به اعضای خانواده‌شان نشان دهند.‏ پولُس در مورد مردم ایّام آخر پیشگویی کرد که آنان بی‌عاطفه و «بی‌الفت» خواهند شد.‏ * —‏ ۲تیمو ۳:‏۱،‏ ۳‏.‏

امروزه محبت در محیط خانواده سرد و کم‌رنگ شده است.‏ به راستی چرا بسیاری از مادران باردار سِقط جنین می‌کنند؟‏ چرا بسیاری از خانواده‌ها به والدین سالمند خود بی‌توجهند؟‏ چرا در جوامع طلاق به شکل سرسام‌آوری رو به افزایش است؟‏ دلیل آن کمبود عاطفه و محبت است.‏

به علاوه کتاب مقدّس چنین می‌گوید:‏ «دل از همه چیز فریبنده‌تر است.‏» (‏ار ۱۷:‏۹‏)‏ محبت میان اعضای خانواده محبتی قلبی و پراحساس است.‏ اما جالب آن که پولُس واژهٔ آگاپه را در بیان محبتی که مرد به همسرش باید نشان دهد به کار برد.‏ پولُس این شکل محبت را با محبت مسیح به جماعتش مقایسه کرد.‏ (‏افس ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ زیرا آگاپه بر اساس اصولی است که یَهُوَه خدا بنیان‌گذار خانواده قرار داده است.‏

محبت واقعی،‏ اعضای خانواده را بر آن می‌دارد که به والدین سالمند خود علاقه و توجه بیشتری نشان دهند و نسبت به فرزندان خود احساس مسئولیت بیشتری کنند.‏ همچنین این شکل از محبت به والدین کمک می‌کند که در صورت لزوم فرزندان خود را با مهربانی تأدیب کنند و احساساتشان مانع نشود که در تربیت او آسانگیر یا سهل‌انگار گردند.‏ —‏ افس ۶:‏۱-‏۴‏.‏

احساسات عاشقانه و اصول کتاب مقدّس

رابطه و عشق بین زن و مرد در پیوند زناشویی هدیه‌ای از طرف خداست.‏ (‏امث ۵:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ اما کلمهٔ یونانی اِرُس که به عشق بین زن و مرد اشاره دارد در هیچ جای کتاب مقدّس ذکر نشده است.‏ چرا؟‏ چندین سال پیش در مجلّهٔ برج دیده‌بانی چنین توضیح داده شد:‏ «امروزه بسیاری از مردم دنیا همان خطایی را می‌کنند که مردم یونان باستان کردند.‏ آن‌ها اِرُس را خدا ساخته بودند و در مقابل تمثال این خدا سر تعظیم فرو می‌آوردند و برای آن قربانی می‌گذراندند.‏ .‏ .‏ .‏ اما تاریخ نشان داده است که پرستش خدای عشق تنها باعث فساد،‏ هرزگی و زوال اخلاقی بوده است.‏ احتمالاً به همین دلیل نویسندگان کتاب مقدّس از این واژهٔ یونانی استفاده نکرده‌اند.‏» ما نیز برای اجتناب از ایجاد روابطی که صرفاً بر پایهٔ جذابیت‌های ظاهری و احساسات عاشقانه است باید با کمک اصول کتاب مقدّس افکار و عواطف خود را مهار و کنترل کنیم.‏ در اینجا باید از خود پرسید:‏ ‹آیا عشق  به همسرم را با محبت واقعی هماهنگ و متعادل کرده‌ام؟‏›‏

در سنین «بلوغ» غریزهٔ جنسی اغلب بسیاری قوی است.‏ اما جوانان مسیحی با پای‌بندی به معیارهای کلام خدا،‏ خود را از نظر اخلاقی پاک نگاه می‌دارند.‏ (‏۱قر ۷:‏۳۶؛‏ کول ۳:‏۵‏)‏ پیوند زناشویی هدیه‌ای مقدّس از طرف یَهُوَه است.‏ عیسی در این خصوص چنین گفت:‏ «پس آنچه را خدا پیوست انسان جدا نسازد.‏» (‏مت ۱۹:‏۶‏)‏ پس آنچه رابطهٔ زن و شوهر مسیحی را قوی می‌کند عهد و پیمان زناشویی است،‏ نه جذابیت‌های عاشقانه و کشش به جنس مخالف.‏ زمانی که مشکلات و سختی‌ها در روابط آنان بروز می‌کند آنان در پی آن نیستند که راه گریزی بیابند،‏ بلکه تلاش می‌کنند که خصوصیات الٰهی را از خود نشان دهند.‏ چنین تلاش‌هایی سعادت همیشگی به همراه خواهد داشت.‏ —‏ افس ۵:‏۳۳؛‏ عبر ۱۳:‏۴‏.‏

محبت در میان دوستان

زندگی بدون وجود دوست کسل‌کننده است.‏ کتاب مقدّس در این خصوص می‌گوید:‏ «دوستی هست که از برادر چسبنده‌تر می‌باشد.‏» (‏امث ۱۸:‏۲۴‏)‏ یَهُوَه می‌خواهد که ما دوستانی واقعی داشته باشیم.‏ برای نمونه می‌توان به دوستی واقعی میان داود و یوناتان اشاره کرد.‏ (‏۱سمو ۱۸:‏۱‏)‏ همچنین کتاب مقدّس از رابطهٔ دوستی میان عیسی و یوحنّا یاد می‌کند و می‌گوید:‏ «عیسی او را دوست می‌داشت.‏» (‏یو ۲۰:‏۲‏)‏ فیلیا در زبان یونانی به معنی دوستی است.‏ داشتن دوستی صمیمی در جماعت مسیحی امری طبیعی است.‏ اما دوّم پِطْرُس ۱:‏۷ ما را بر آن می‌دارد که محبت (‏آگاپه‏)‏ را با این دوستی همراه سازیم (‏فیلادِلفیا،‏ ترکیبی از دو کلمهٔ یونانی فیلُس به معنی «دوست» و آدِلفُس به معنی «برادر» است)‏.‏ به‌کارگیری این پند پِطْرُس رسول برای ایجاد دوستی‌ای پایدار و ماندنی ضروری است.‏ پس بجاست که از خود سؤال کنیم:‏ ‹آیا اصول کتاب مقدّس را در روابط خود با دوستانم رعایت می‌کنم؟‏›‏

اصول کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند که بین دوستانمان تبعیض قائل نشویم و همه را به یک چشم بنگریم.‏ هنگام به‌کارگیری معیارهای کلام خدا نباید با دوست نزدیک خود با مدارا رفتار کنیم و در مورد دوستی دیگر سختگیر باشیم.‏ به علاوه،‏ سعی نمی‌کنیم که از راه تملّق و چاپلوسی دوستانی را دور خود جمع کنیم.‏ به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس به ما بصیرت می‌بخشد تا در انتخاب دوست هوشیار باشیم و از ‹معاشرت بد که اخلاق حسنه را فاسد می‌سازد› دوری کنیم.‏ —‏ ۱قر ۱۵:‏۳۳‏.‏

پیوند میان مسیحیان،‏ پیوندی منحصربه‌فرد

پیوندی که مسیحیان را با یکدیگر متحد می‌سازد،‏ پیوندی منحصربه‌فرد است.‏ پولُس رسول در این مورد چنین نوشت:‏ «محبتتان بی‌ریا باشد.‏ .‏ .‏ .‏ با محبت برادرانه یکدیگر را صمیمانه دوست داشته باشید.‏» (‏روم ۱۲:‏۹،‏ ۱۰‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ محبت میان مسیحیان ‹محبتی (‏آگاپه‏)‏ بی‌ریاست.‏› این محبت تنها به یک احساس قلبی محدود نمی‌شود،‏ بلکه ریشه در اصول کتاب مقدّس دارد.‏ پولُس همچنین به «محبت برادرانه» (‏فیلادِلفیا‏)‏ و ‹صمیمانه دوست داشتن یکدیگر› (‏فیلُس‌ستُرگه ترکیبی از کلمات فیلُس و ستُرگه‏)‏ اشاره کرد.‏ محققی در این زمینه اظهار نمود که «محبت برادرانه» یعنی «نشان دادن عطوفت،‏ احسان و دلسوزی به برادران و کمک به آنان.‏» این خصوصیت به همراه آگاپه صمیمیت و دوستی نزدیکی بین پرستندگان یَهُوَه ایجاد می‌کند.‏ (‏۱تسا ۴:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ واژهٔ یونانی‌ای که در اینجا ‹صمیمانه دوست داشتن› ترجمه شده،‏ تنها یک بار در کتاب مقدّس بکار رفته است و به رابطه‌ای نزدیک و گرم همچون رابطهٔ میان اعضای خانواده اشاره می‌کند.‏

پیوند محبتی که مسیحیان واقعی را با یکدیگر متحد می‌سازد،‏ ترکیبی است از محبت میان اعضای خانواده،‏ دوستان و روابط محبت‌آمیزی که بر پایهٔ اصول کتاب مقدّس قرار دارد.‏ جماعت مسیحی انجمن یا سازمانی نیست که صرفاً گروهی را به دور هم جمع کند،‏ بلکه خانواده‌ای است متحد که اعضای آن یَهُوَه خدا را پرستش می‌کنند.‏ ما چنان به هم‌ایمانمان احساس نزدیکی می‌کنیم که آنان را مثل اعضای خانواده‌مان می‌دانیم و برادر و خواهر می‌خوانیم.‏ ما همچون دوستانی نزدیک از صمیم دل به یکدیگر محبت می‌ورزیم و مطابق با اصول کتاب مقدّس با یکدیگر رفتار می‌کنیم.‏ این محبت نشانهٔ مسیحیان واقعی است و آنان را با یکدیگر متحد می‌سازد.‏ باشد که ما همچنان در این طریق گام برداریم.‏ —‏ یو ۱۳:‏۳۵‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ١٢]‏

چگونه می‌توانیم پیوند محبتی را که سبب اتحادمان می‌شود تقویت کنیم؟‏