بر طبق یوشَع ۶:‏۱۰-‏۱۵،‏ ۲۰ لشکر اسرائیلیان برای شش روز،‏ هر روز یک بار دور شهر اَریحا گشتند.‏ روز هفتم آنان هفت‌بار دور شهر گشتند و خدا دیوارهای مستحکم اَریحا را فرو ریخت و اسرائیلیان توانستند شهر را تسخیر کنند.‏ آیا باستان‌شناسان شواهدی یافته‌اند که ثابت می‌کند شهر اَریحا درست همان طور که در کتاب مقدّس نوشته شده است،‏ در زمانی کوتاه تسخیر شد؟‏

در زمان باستان معمولاً برای تسخیر یک شهر حصاردار،‏ نخست سربازان آن را محاصره می‌کردند و سپس به آن حمله‌ور می‌شدند.‏ اگر محاصرهٔ شهر طولانی می‌شد،‏ مردم همهٔ مواد غذایی را که انبار کرده بودند،‏ مصرف می‌کردند.‏ سرانجام،‏ زمانی که سربازان شهر را تسخیر می‌کردند،‏ همه چیز حتی باقی‌ماندهٔ مواد غذایی را به غارت می‌بردند.‏ از این رو،‏ باستان‌شناسان در تحقیقات خود در خرابه‌های شهرهای فلسطین که از طریق محاصره تسخیر شده بود،‏ متوجه شدند که تقریباً هیچ آذوقه‌ای برای مردم شهر باقی نمانده بود.‏ اما این امر در مورد شهر اَریحا صدق نمی‌کرد.‏ در مجلّهٔ انگلیسی «مروری بر باستان‌شناسی کتاب مقدّس» آمده است:‏ «به غیر از ظروف سفالی،‏ بیشترین چیزی که در این خرابه‌ها یافت می‌شد،‏ غلات بود.‏ .‏ .‏ .‏ یافتن انبوه غلات در این خرابه‌ها استثنایی است.‏»‏

بر طبق گزارش کتاب مقدّس،‏ یَهُوَه خدا به اسرائیلیان فرمان داده بود که اجازه ندارند غلات یا هر نوع مواد غذایی شهر اَریحا را به غنیمت ببرند.‏ (‏یوش ۶:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ اسرائیلیان در بهار،‏ درست بعد از برداشت غلات که انبار شده بود،‏ به اَریحا حمله کردند.‏ (‏یوش ۳:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۵:‏۱۰‏)‏ از این رو،‏ وجود انبوه غلات در شهر اَریحا پس از تسخیر آن،‏ ثابت می‌کند که دقیقاً همان طور که در کتاب مقدّس نوشته شده است،‏ آن شهر در زمانی کوتاه تسخیر شد.‏