نِینَوا پایتخت امپراتوری آشور،‏ شهری عظیم با کاخ‌ها و معابد مجلل،‏ خیابان‌های عریض و دیوارهای مستحکم بود.‏ ناحُوم،‏ پیامبر یهودی نِینَوا را«شهر خون‌ریز» خواند.‏—‏ناحُوم ۳:‏۱‏.‏

این توصیفی مناسب از شهر نِینَوا بود،‏ زیرا کتیبه‌هایی از قصر سَنْخاریب،‏ واقع در این شهر بر ظلم و ستم آشوریان گواهی می‌دهد.‏ یکی از این کتیبه‌ها شکنجه‌گری را به تصویر می‌کشد که زبان زندانی‌ای را از دهانش بیرون می‌کشد؛‏ زندانی دست‌بسته‌ای که سایر شکنجه‌گران او را بر روی زمین محکم نگه داشته‌اند.‏ دست‌نوشته‌هایی نیز توضیح می‌دهند که اسیران با طناب‌هایی که با حلقه‌ای به بینی یا لب‌هایشان متصل بود کشیده می‌شدند.‏ فرماندهان اسیر مجبور بودند که سر بریده‌شدهٔ پادشاهان خود را همانند گردن‌بندی زشت و کریه بر گردن خود بیاویزند.‏

هنری سیِس،‏ متخصص در تاریخ و هنر آشور،‏ خشونت و وحشی‌گیری‌ای را که پس از تسخیر یک شهر صورت می‌گرفت توصیف می‌کند و می‌نویسد:‏ «توده‌هایی از سر انسان‌ها،‏ نشانی از عبور این فاتحان بود.‏ پسران و دختران را زنده‌زنده می‌سوزاندند یا سرنوشتی اسفناک‌تر در انتظارشان بود؛‏ مردان را به چوبهٔ دار میخکوب می‌کردند ،‏ زنده‌زنده پوستشان را می‌کندند،‏ چشمانشان را کور می‌نمودند یا دست‌ها،‏ پاها،‏ گوش‌ها و بینی‌شان را می‌بریدند.‏»‏

خدا به یهودیان فرمان داده بود:‏ «چون خانهٔ نو بنا کنی،‏ بر پشت‌بام خود دیواری بساز،‏ مبادا کسی از آن بیفتد و خون بر خانهٔ خود بیاوری.‏» (‏تثنیه ۲۲:‏۸‏)‏ در آن زمان خانواده‌های یهودی از پشت‌بام‌های خود به منظورهای متفاوتی استفاده می‌کردند.‏ پس برای حفظ ایمنی باید دیواری محافظ گرد بام خانهٔ خود می‌کشیدند.‏

بسیاری از خانه‌های آن زمان،‏ بامی مسطح داشت و برای گذراندن وقت در آفتابی گرم،‏ لذّت بردن از هوایی دلپذیر یا انجام دادن کارهای روزمرهٔ زندگی مکانی مناسب بود.‏ همچنین در تابستان،‏ محلّی آرامش‌بخش برای خوابیدن بود.‏ (‏۱سموئیل ۹:‏۲۶‏)‏ کشاورزان می‌توانستند از بام خانه برای خشک کردن محصولات پیش از آسیاب آن و خشک کردن انجیر و کشمش استفاده کنند.‏—‏یوشَع ۲:‏۶‏.‏

مردم بر روی بام‌خانه‌ها خدا را پرستش می‌کردند یا به بت‌پرستی می‌پرداختند.‏ (‏نَحَمِیا ۸:‏۱۶-‏۱۸؛‏ اِرْمیا ۱۹:‏۱۳‏)‏ پِطرُس یکی از رسولان عیسی،‏ نیز هنگام ظهر برای دعا به پشت‌بام خانه‌ای رفت.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۹-‏۱۶‏)‏ چنانچه بر روی پشت‌بام خانه سایه‌بانی از برگ درختان مو یا نخل ساخته می‌شد،‏ یقیناً خلوت‌گاهی فرح‌بخش برای اهل خانه بود.‏

در اثری به نام «سرزمین‌و کتاب» (‏به زبان انگلیسی)‏ گفته می‌شود که خانه‌های اسرائیلیان مجهز به راه‌پله یا نردبانی بود که «بیرون از خانه،‏ اما درون حیاط» واقع بود و به پشت‌بام وصل می‌شد.‏ پس اهل خانه می‌توانستند بدون داخل شدن به خانه،‏ از پشت‌بام پایین بیایند.‏ این امر نشان می‌دهد که هشدار عیسی در مورد ضرورت گریختن از شهری که محکوم به نابودی بود،‏ می‌تواند به چه مفهوم بوده باشد.‏ عیسی گفت:‏ «هر که بر بام خانه باشد،‏ برای برداشتن چیزی،‏ فرود نیاید.‏»—‏مَتّی ۲۴:‏۱۷‏.‏