آیا انسان تحت آزمایش شدید،‏ حتی اگر برایش سودی نداشته باشد،‏ مطیع خدا می‌ماند؟‏ این سؤال در رابطه با مردی به نام ایّوب مطرح و پاسخ داده شد.‏

در دورانی که قوم اسرائیل در مصر سکونت داشتند،‏ یکی از بستگان ابراهیم به نام ایّوب در منطقه‌ای از عربستان کنونی زندگی می‌کرد.‏ روزی،‏ در بارگاه آسمانی خدا فرشتگان جمع شدند و شیطانِ یاغی نیز در آنجا بود.‏ یَهُوَه خدا در حضور فرشتگان ابراز کرد که به وفاداری خادمش ایّوب کاملاً اطمینان دارد.‏ یَهُوَه حتی گفت که در روی زمین هیچ کس مثل ایّوب نیست.‏ اما شیطان ادعا کرد که ایّوب به دلیل برکات و حمایت خدا او را خدمت می‌کند.‏ شیطان گفت که اگر همهٔ هستی ایّوب از او گرفته شود خدا را ترک خواهد کرد.‏

خدا به شیطان اجازه داد که اوّل دارایی و فرزندان و بعد سلامت ایّوب را از او بگیرد.‏ ایّوب چون از تهمت شیطان بی‌خبر بود فکر می‌کرد که خدا تمام این مصیبت‌ها را بر سرش می‌آورد.‏ با این همه،‏ ایّوب به خدا پشت نکرد.‏

بعد از این وقایع،‏ سه دوست ظاهری ایّوب به دیدارش آمدند.‏ آنان با سخنان خود می‌خواستند ایّوب را متقاعد سازند که خدا او را به دلیل گناهانی که در خفا انجام داده است تنبیه می‌کند.‏ آنان حتی ادعا کردند که خدا از خادمینش نه خوشنود است و نه به آنان اعتماد دارد.‏ سخنان این سه نفر قسمت بزرگی از کتاب ایّوب را در بر می‌گیرد.‏ ولی ایّوب استدلال غلط آنان را رد کرد.‏ سپس با اطمینان گفت که تا به مرگ به خدا وفادار خواهد ماند.‏

اما اشتباه ایّوب این بود که بیش از حد به فکر ثابت کردن درستکاری خود بود.‏ مرد جوانی به نام اَلِیهُو که به گفتگوی آنان گوش می‌کرد طرز فکر ایّوب را اصلاح کرد.‏ ایّوب درک نکرده بود که ثابت شدن حق حاکمیت یَهُوَه خدا از ثابت شدن درستکاری هر انسانی مهم‌تر است.‏ اَلِیهُو همچنین دوستان ظاهری ایّوب را به شدّت نکوهش کرد.‏

سپس،‏ یَهُوَه خدا در گفتگویی با ایّوب طرز فکر او را تصحیح کرد.‏ او با اشاره به بسیاری از عجایب خلقت،‏ حقیر بودن انسان و بزرگی خدا را به ایّوب نشان داد.‏ ایّوب با فروتنی اصلاح را پذیرفت.‏ یَهُوَه چون «بغایت مهربان و کریم» است سلامت ایّوب را به او بازگرداند،‏ دو برابر دارایی ازدست‌رفته‌اش را به او برگرداند و به او ده فرزند داد.‏ (‏یعقوب ۵:‏۱۱‏)‏ ایّوب با پای‌بندی به خدا،‏ تحت آزمایش‌های سخت،‏ جواب محکمی به این اتهام شیطان که هیچ انسانی تحت آزمایش به خدا وفادار نمی‌ماند داد.‏

‏—‏بر اساس کتاب ایّوب‏.‏