امثال ۱۷‏:‏۱‏-‏۲۸

  • خوبی را با بدی جواب نده ‏(‏۱۳‏)‏

  • قبل از این که جرّوبحث به دعوا برسد،‏ آنجا را ترک کن ‏(‏۱۴‏)‏

  • دوست واقعی همیشه محبت می‌کند ‏(‏۱۷‏)‏

  • ‏«دل شادمان داروی شفابخش است» ‏(‏۲۲‏)‏

  • شخص دانا قبل از حرف زدن خوب فکر می‌کند ‏(‏۲۷‏)‏

۱۷  خوردن یک تکه نان خشک در خانه‌ای که در آن صلح و آرامش است،‏بهتر از خوردن غذاهایی مفصل* در خانه‌ای است که در آن جنگ و دعواست.‏ ۲  خدمتکار دانا* بر پسر اربابش که رفتار شرم‌آوری دارد تسلّط خواهد داشت،‏و در ارثی که به او می‌رسد شریک خواهد شد.‏ ۳  کورهٔ آتش برای تصفیهٔ نقره و طلاست،‏اما یَهُوَه است که دل‌ها را محک می‌زند.‏ ۴  آدم شریر به حرف‌های زیان‌آور گوش می‌دهد،‏و آدم فریبکار به حرف‌های بدخواهانه.‏ ۵  کسی که فقیران را مسخره می‌کند،‏ به خالق آن‌ها اهانت می‌کند،‏و کسی که از مصیبت دیگران خوشحال می‌شود،‏ بدون مجازات نمی‌ماند.‏ ۶  تاج افتخارِ سالمندان نوه‌هایشان هستند،‏و تاج افتخارِ فرزندان،‏ والدین آن‌ها.‏ ۷  شنیدن حرف‌های خوب از آدم احمق تعجب‌آور است،‏ و چقدر زشت و ناشایست است که حاکمی* دروغ بگوید!‏ ۸  هدیه برای کسی که آن را می‌دهد مثل سنگ گرانبهاست،‏و او را در انجام هر کاری موفق می‌کند.‏ ۹  کسی که خطاهای دیگران را می‌بخشد،‏* محبت نشان می‌دهد،‏اما کسی که مدام مسئله‌ای را مطرح می‌کند،‏ باعث جدایی دوست‌های نزدیک می‌شود.‏ ۱۰  آدم احمق صد بار هم تنبیه شود فایده‌ای ندارد،‏اما آدم فهمیده حتی از یک توبیخ درس می‌گیرد!‏ ۱۱  آدم بد فقط دنبال سرکشی است،‏اما مأموری بی‌رحم خواهد آمد تا او را مجازات کند.‏ ۱۲  روبرو شدن با خرسی که بچه‌هایش را از او گرفته‌اند،‏بهتر از روبرو شدن با آدم نادانی است که کارهای احمقانه می‌کند.‏* ۱۳  اگر کسی خوبی را با بدی جواب دهد،‏بلا از خانه‌اش دور نخواهد شد.‏ ۱۴  شروع دعوا مثل باز شدن دریچه‌های سد* است،‏پس قبل از این که جرّوبحث به دعوا برسد،‏ آنجا را ترک کن.‏ ۱۵  کسی که شریر را تبرئه می‌کند و کسی که درستکار را محکوم می‌کند،‏هر دو از دید یَهُوَه نفرت‌انگیزند.‏ ۱۶  چه فایده که آدم احمق امکان یادگیری حکمت را داشته باشد،‏اما انگیزهٔ* این کار را نداشته باشد؟‏ ۱۷  دوست واقعی همیشه محبت می‌کند،‏و مثل برادری است که می‌توان در سختی‌ها به او تکیه کرد.‏* ۱۸  آدم کم‌عقل و نادان ضامن شخصی دیگر می‌شود،‏*و جلوی دیگران* به نشانهٔ توافق دست می‌دهد.‏ ۱۹  کسی که اهل دعوا و جرّوبحث است،‏ گناه را دوست دارد.‏ آدمی که خیلی به خودش می‌بالد* به استقبال ویرانی می‌رود.‏ ۲۰  آدم حقه‌باز موفق نخواهد شد،‏و آدم فریبکار گرفتار بلا و مصیبت خواهد شد.‏ ۲۱  بچهٔ احمق مایهٔ غم و غصهٔ پدرش می‌شود،‏و پدر بچهٔ کم‌عقل رنگ شادی را نمی‌بیند.‏ ۲۲  دل شادمان داروی شفابخش است،‏اما غم و غصه انسان را ضعیف می‌کند.‏* ۲۳  آدم شریر پنهانی رشوه می‌گیردتا عدالت را زیر پا بگذارد.‏ ۲۴  کسی که قدرت تشخیص دارد همیشه حکمت را مدّ نظر دارد،‏اما آدم احمق افکارش* پراکنده است.‏ ۲۵  بچهٔ احمق باعث غم و غصهٔ پدرش می‌شود،‏و دل مادرش را می‌شکند.‏* ۲۶  مجازات کردن* شخص درستکار اشتباه است،‏و شلاق زدن آدم شریف ناعادلانه.‏ ۲۷  شخص دانا پرحرفی نمی‌کند،‏و کسی که قدرت تشخیص دارد آرامش* خود را حفظ می‌کند.‏ ۲۸  حتی آدم احمق هم اگر ساکت بماند دانا محسوب می‌شود،‏و کسی که حرف نزند،‏ نشان می‌دهد که قدرت تشخیص دارد.‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «غذاهایی با گوشت قربانی.‏»‏
یا:‏ «خدمتکاری که بینش دارد.‏»‏
یا:‏ «اشراف‌زاده.‏»‏
یا:‏ «می‌پوشاند.‏»‏
یا:‏ «مشغول کاری احمقانه است.‏»‏
یا:‏ «مثل جاری شدن سیلاب.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «دل.‏»‏
یا:‏ «که برای کمک در سختی‌ها به دنیا آمده است.‏»‏
یا:‏ «برای شخصی دیگر وثیقه می‌گذارد.‏»‏
یا:‏ «همسایه‌اش.‏»‏
یا:‏ «آدمی که در ورودی را بلند می‌سازد.‏»‏
یا:‏ «انرژی انسان را می‌گیرد؛‏ استخوان‌ها را خشک می‌کند.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «چشم‌هایش.‏»‏
یا:‏ «باعث تلخکامی کسی که او را به دنیا آورده می‌شود.‏»‏
یا:‏ «جریمه کردن.‏»‏
یا:‏ «خونسردی.‏»‏