ایّوب ۲۶:۱-۱۴
۲۶ ایّوب در جواب گفت:
۲ «عجب کمکی به منِ* ناتوان کردی!
چقدر خوب دست کسی را که ضعیف است، گرفتی!*
۳ چه پندهای عالی‌ای به کسی که حکمت ندارد، دادی!
چقدر سخاوتمندانه حکمت* خودت را نشان دادی!
۴ این چیزها را به چه کسی می‌گویی؟چه کسی به تو الهام کرده که این حرف‌ها را بگویی؟*
۵ حتی مردگان که قدرتی ندارند در برابر خدا می‌لرزند؛آن‌ها از دریاها و موجوداتش* حقیرتر هستند.
۶ چیزی در قبر* نیست که از چشم خدا پنهان باشد،او حتی در آنجا نابودی جسد را می‌بیند.*
۷ خدا آسمان* را در فضای خالی* پهن کرده،و زمین را در نیستی* معلق نگه داشته است؛
۸ ابرها را پر از آب می‌کند،با وجود این، ابرها از سنگینی شکافته نمی‌شوند؛
۹ او تختش را با ابرها می‌پوشاند،و آن را از دید دیگران پنهان می‌کند.
۱۰ افق* را مرز آسمان و دریا،و مرز روشنایی و تاریکی قرار داده است.
۱۱ وقتی او توبیخ می‌کند،ستون‌های آسمان تکان می‌خورند و می‌لرزند.
۱۲ او با قدرتش دریا را خروشان می‌کند،و با درک و فهمش هیولای دریایی* را تکه‌تکه می‌کند.
۱۳ آسمان را با بادها* صاف می‌کند،و مارِ گریزان را با دست خود می‌کُشد.
۱۴ این‌ها فقط گوشه‌ای از کارهای اوست؛ما فقط زمزمه‌ای دربارهٔ او شنیده‌ایم!
پس چه کسی می‌تواند رعد پرقدرت او را درک کند؟»
پاورقی‌ها
^ یا: «شخص.»
^ یا: «چقدر خوب بازوی ضعیف را نجات دادی.»
^ یا: «حکمت عملی.»
^ تحت‌اللفظی: «نَفَس (روح) چه کسی از تو بیرون آمده است؟»
^ یا: «ساکنانش.»
^ یا: «شیول.» رجوع به واژه‌نامه: «شیول.»
^ یا: «او حتی اَبَدّون (یعنی مکان نابودی) را می‌بیند.»
^ تحت‌اللفظی: «شمال.»
^ یا: «روی خلأ.»
^ یا: «فضا.»
^ تحت‌اللفظی: «دایره.»
^ تحت‌اللفظی: «رَحَب.»
^ یا: «نَفَس خود.»
