SANG Mayo 1963, nag-ibwal ang kinagamo batok sa mga Intsik sa bilog nga West Java. Naapektuhan gid ang Sukabumi, diin may negosyo kami nga pagpaarkila sing mga salakyan. Ginatos ka tonto nga tawo—lakip ang pila namon ka kaingod—ang nagsalakay sa amon balay. Nanago kami sa kahadlok samtang ginaguba kag ginakawat nila ang amon mga pagkabutang.

Paghalin nila, ginkadtuan kami sang iban namon nga kaingod kag ginlugpayan. Naglumpagi sa salas si Tatay upod sa ila. Nakita ni Tatay ang iya daku nga Sundanese nga Biblia sa nagalinapta kag naguba nga mga pagkabutang. Ginbasa niya ini agod sugiran sila nga gintagna na ini nga pagpanggamo. Ginpaathag niya dayon ang makalilipay nga paglaum sang Ginharian.

Wala nagkonsentrar si Tatay sa pagtipon sing mga bahandi sa duta. Pirme niya kami ginapahanumdom: “Dapat unahon ang espirituwal!” Bangod sang iya kakugi, nagbaton sang kamatuoran ang iya asawa, anom ka bata, 90 anyos nga tatay, kag madamo nga paryente kag kaingod.