Տասը պատվիրանները օրենքներ են, որոնք Աստված տվել էր հին Իսրայել ազգին։ Այդ օրենքները նաև հայտնի են որպես Տասը խոսքեր, որոնք եբրայերեն ասերեթ հադդըվարիմ արտահայտության բառացի թարգմանությունն են։ Այս արտահայտությունը երեք անգամ հանդիպում է Հնգամատյանում (Թորա)՝ Աստվածաշնչի առաջին հինգ գրքերում (Ելք 34։28; 2 Օրենք 4։13; 10։4)։ Հունարենում դրա համարժեք դեկա (տասը) լոգուս (խոսքեր) արտահայտությունից ծագել է «Դեկալոգ», կամ՝ «Տասնաբանյա» տերմինը։

 Աստված Տասը պատվիրանները գրել էր երկու քարե տախտակների վրա և Սինա լեռան վրա տվել իր մարգարե Մովսեսին (Ելք 24։12–18)։ Դրանք թվարկված են Ելք 20:1–17-ում և 2 Օրենք 5։6–21-ում։

•  Տասը պատվիրանները

•  Ինչո՞ւ են Տասը պատվիրանների դասակարգումները տարբեր

•  Ո՞րն էր Տասը պատվիրանների նպատակը

•  Քրիստոնյաները պե՞տք է պահեն Տասը պատվիրանները

•  Տասը պատվիրանները արդիակա՞ն են այսօր

•  Տասը պատվիրաններից վերցված սկզբունքներ, որոնք արտացոլված են Նոր Կտակարանում

1.   Երկրպագիր միայն Եհովա Աստծուն (Ելք 20։3)։

2.   Կռապաշտությամբ մի՛ զբաղվիր (Ելք 20։4–6)։

3.   Աստծու անունը անպատշաճ ձևով մի՛ օգտագործիր (Ելք 20։7)։

4.   Պահիր Շաբաթը (Ելք 20։8–11)։

5.   Պատվիր ծնողներիդ (Ելք 20։12)։

6.   Մի՛ սպանիր (Ելք 20։13)։

7.   Շնություն մի՛ գործիր (Ելք 20։14)։

8.   Մի՛ գողացիր (Ելք 20։15)։

9.   Սուտ վկայություն մի՛ տուր (Ելք 20։16)։

10.   Մի՛ ցանկացիր (Ելք 20։17)։

 Աստվածաշունչը յուրաքանչյուր պատվիրան թվով չի նշում։ Հետևաբար տեսակետներն այն մասին, թե ինչպես պետք է դասակարգվեն պատվիրանները, տարբեր են։ Սովորաբար այդ օրենքները դասակարգվում են այնպես, ինչպես նշված է վերևում։ Սակայն Տասը պատվիրանների որոշ դասակարգումներ տարբերվում են իրարից։ Դասակարգման տարբերությունը առաջին, երկրորդ և վերջին պատվիրանների մեջ է։ a

 Տասը պատվիրանները Մովսիսական օրենքի մաս էին կազմում, որը բաղկացած էր ավելի քան 600 պատվիրաններից։ Այդ Օրենքում ձևակերպված էին Աստծու և հին Իսրայել ազգի միջև համաձայնագրի, կամ՝ ուխտի պայմանները (Ելք 34։27)։ Աստված Իսրայել ժողովրդին խոստացել էր, որ եթե նրանք հնազանդվեին Մովսիսական օրենքին, կբարգավաճեին (2 Օրենք 28։1–14)։ Սակայն Օրենքի գլխավոր նպատակն էր իսրայելացիներին նախապատրաստել խոստացված Մեսիայի, կամ՝ Քրիստոսի գալստին (Գաղատացիներ 3։24)։

 Ո՛չ։ Աստված իր Օրենքը, ներառյալ՝ Տասը պատվիրանները տվել էր մասնավորապես հին Իսրայել ազգին (2 Օրենք 5։2, 3; Սաղմոս 147։19, 20)։ Քրիստոնյաներից չի պահանջվում պահել Մովսիսական օրենքը, և նույնիսկ հրեա քրիստոնյաները «ազատված էին Օրենքից» (Հռոմեացիներ 7։6)։ b Մովսիսական օրենքին փոխարինեց «Քրիստոսի օրենքը», որը ներառում է այն ամենը, ինչ Հիսուսը սովորեցրեց իր հետևորդներին (Գաղատացիներ 6։2; Մատթեոս 28։19, 20)։

 Այո՛։ Քանի որ Տասը պատվիրանները բացահայտում են Աստծու մտածելակերպը, մենք կարող ենք օգուտներ քաղել՝ ուսումնասիրելով դրանք (2 Տիմոթեոս 3։16, 17)։ Տասը պատվիրանները հիմնված են հուսալի սկզբունքների վրա, որոնք երբեք չեն հնանում (Սաղմոս 111։7, 8)։ Իրականում, այդ սկզբունքներից շատերը հիմք են դարձել այն ուսմունքների համար, որոնք գրի են առնվել Աստվածաշնչի՝ սովորաբար Նոր Կտակարան կոչվող հատվածում (տես « Տասը պատվիրաններից վերցված սկզբունքներ, որոնք արտացոլված են Նոր Կտակարանում»)։

 Հիսուսը սովորեցրեց, որ Մովսիսական օրենքն ամբողջությամբ, ներառյալ՝ Տասը պատվիրանները հիմնված են երկու հիմնական պատվիրանների վրա։ Նա ասաց. ««Սիրի՛ր քո Աստված Եհովային քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով և քո ամբողջ մտքով»։ Սա է ամենամեծ և առաջին պատվիրանը։ Երկրորդն էլ սրա նման է. «Սիրի՛ր մերձավորիդ քո անձի պես»։ Այս երկու պատվիրանների վրա է հիմնված ամբողջ Օրենքը» (Մատթեոս 22։34–40)։ Ուստի թեպետ քրիստոնյաներից չի պահանջվում պահել Մովսիսական օրենքը, սակայն նրանց պատվեր է տրված սիրել Աստծուն և իրենց մերձավորներին (Հովհաննես 13։34; 1 Հովհաննես 4։20, 21)։