Ձիթենյաց լեռան վրա քիչ առաջ Հիսուսը պատմել է տասը կույսերի և տաղանդների առակները։ Ինչպե՞ս է Հիսուսը ավարտում իր ներկայության ու աշխարհի վախճանի նշանի վերաբերյալ իր պատասխանը։ Նա պատմում է այծերի ու ոչխարների առակը։

Հիսուսը սկսում է իր առակը հետևյալ խոսքերով. «Երբ մարդու Որդին գա իր փառքով, և նրա հետ բոլոր հրեշտակները, այդ ժամանակ նա կնստի իր փառքի գահին» (Մատթեոս 25։31)։ Հիսուսը հստակ ցույց է տալիս, որ ինքն է առակի գլխավոր կերպարը։ Նա հաճախ է իրեն անվանել «մարդու Որդի» (Մատթեոս 8։20; 9։6; 20։18, 28)։

Ե՞րբ է կատարվելու այս առակում նկարագրվածը։ Դա կատարվելու է այն ժամանակ, երբ Հիսուսը «գա իր փառքով» հրեշտակների հետ և նստի «իր փառքի գահին»։ Հիսուսը արդեն խոսել է այն մասին, որ մարդու Որդին կգա «երկնքի ամպերի վրա զորությամբ ու մեծ փառքով», և նրա հետ կլինեն իր հրեշտակները։ Իսկ ե՞րբ է դա լինելու։ Հիսուսն ասում է. «Նեղությունից անմիջապես հետո» (Մատթեոս 24։29–31; Մարկոս 13։26, 27; Ղուկաս 21։27)։ Փաստորեն, առակում նկարագրվածը կատարվելու է ապագայում, երբ Հիսուսը գա իր փառքով։ Ի՞նչ է անելու նա այդ ժամանակ։

Հիսուսն ասում է. «Երբ մարդու Որդին գա.... բոլոր ազգերը կհավաքվեն նրա առաջ, և նա մարդկանց կզատի իրարից, ինչպես հովիվն է ոչխարներին զատում այծերից։ Ոչխարներին կդնի իր աջ կողմը, իսկ այծերին՝ իր ձախ կողմը» (Մատթեոս 25։31–33)։

Խոսելով ոչխարների մասին, այսինքն՝ նրանց մասին, ովքեր արժանանում են հավանության, Հիսուսն ասում է. «Այդ ժամանակ թագավորը կասի իր աջ կողմում եղողներին. «Եկե՛ք, ո՛վ իմ Հոր կողմից օրհնվածներ, և ժառանգե՛ք աշխարհը հիմնվելուց ի վեր ձեզ համար պատրաստված թագավորությունը» (Մատթեոս 25։34)։ Ինչո՞ւ են ոչխարները արժանանում թագավորի հավանությանը։

 Թագավորը ասում է. «Ես սոված էի, և ինձ ուտելու բան տվեցիք, ծարավ էի, և ինձ խմելու բան տվեցիք, օտար էի, և ինձ հյուրասիրությամբ ընդունեցիք, մերկ էի, և ինձ հագցրիք, հիվանդ էի, և ինձ խնամեցիք, բանտում էի, և ինձ այցելեցիք»։ «Ոչխարները», այսինքն՝ արդարները զարմանում են ու հարցնում, թե երբ կամ ինչ իմաստով են իրենք այդպիսի բաներ արել։ Այդ ժամանակ թագավորը նրանց պատասխանում է. «Քանի որ իմ այս եղբայրների միջից փոքրագույններից մեկին արեցիք, ի՛նձ արեցիք» (Մատթեոս 25։35, 36, 40, 46)։ Արդարները այդ բարի գործերը չէին կարող անել երկնքում, քանի որ այնտեղ չկան հիվանդներ ու քաղցածներ։ Ուրեմն այդ բարի գործերը այն գործերն են, որ նրանք արել են Քրիստոսի եղբայրների համար երկրի վրա։

Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել այծերի մասին, որոնց թագավորը իր ձախ կողմում է դնում։ Հիսուսն ասում է. «Իր ձախ կողմում եղողներին նա [թագավորը] այդ ժամանակ կասի. «Հեռացե՛ք ինձանից, ո՛վ անիծվածներ, գնացե՛ք հավիտենական կրակի մեջ, որ պատրաստված է Բանսարկուի և նրա հրեշտակների համար, որովհետև ես սոված էի, բայց ինձ ուտելու ոչինչ չտվեցիք, ծարավ էի, բայց ինձ խմելու ոչինչ չտվեցիք, օտար էի, բայց ինձ հյուրասիրությամբ չընդունեցիք, մերկ էի, բայց ինձ չհագցրիք, հիվանդ էի և բանտում էի, բայց ինձ չխնամեցիք»» (Մատթեոս 25։41–43)։ «Այծերը» ստանում են արժանի հատուցում, քանի որ նրանք Քրիստոսի՝ երկրի վրա գտնվող եղբայրներին չեն վերաբերվել այնպես, ինչպես հարկն է։

Առաքյալները Հիսուսի հաջորդ խոսքերից հասկանում են, որ ոչխարների ու այծերի ապագա դատաստանը վերջնական է լինելու։ Հիսուսն ասում է. «Նա [թագավորն] էլ կպատասխանի նրանց. «Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. քանի որ այս փոքրագույններից մեկին չարեցիք, ի՛նձ չարեցիք»։ Եվ սրանք կգնան դեպի հավիտենական մահ, իսկ արդարները՝ հավիտենական կյանք» (Մատթեոս 25։45, 46)։

Նշանի հետ կապված Հիսուսի պատասխանը մտածելու տեղիք է տալիս նրա բոլոր հետևորդներին և մղում է նրանց քննելու իրենց մտածելակերպն ու գործերը։