Jobsbók 19:1–29
19 Job svaraði:
2 „Hversu lengi ætlið þið að gera mér lífið leitt,+brjóta mig niður með orðum?+
3 Tíu sinnum hafið þið ávítað* mig,þið skammist ykkar ekki fyrir að beita mig hörku.+
4 Ef mér hefur í alvöru orðið eitthvað ávarðar það mig einan.
5 Ef ykkur finnst þið virkilega vera betri en égog að ásakanir ykkar séu réttmætar
6 þá skuluð þið vita að Guð hefur villt um fyrir mérog fangað mig í net sitt.
7 Ég hrópa: ‚Ofbeldi!‘ en fæ ekkert svar,+ég kalla á hjálp en nýt ekki réttlætis.+
8 Hann hefur lokað leið minni með múrvegg og ég kemst ekki fram hjá.
Hann hefur hjúpað vegi mína myrkri.+
9 Hann hefur svipt mig reisn minniog tekið kórónuna af höfði mér.
10 Hann brýtur mig niður á allar hliðar þar til ég læt lífið,hann upprætir von mína eins og tré.
11 Reiði hans blossar gegn mérog hann lítur á mig sem óvin.+
12 Hersveitir hans safnast saman og umkringja mig,þær slá upp búðum í kringum tjald mitt.
13 Hann hefur hrakið bræður mína langt frá mérog þeir sem þekkja mig hafa snúið baki við mér.+
14 Mínir nánustu* eru farnirog vinir mínir hafa gleymt mér.+
15 Gestir mínir+ og ambáttir kannast ekki við mig,ég er útlendingur í augum þeirra.
16 Ég kalla á þjón minn en hann svarar ekki,ég sárbæni hann að sýna mér samúð.
17 Konunni minni býður við andardrætti mínum+og bræður mínir finna óþefinn af mér.
18 Jafnvel börn fyrirlíta mig,þau hæðast að mér þegar ég stend á fætur.
19 Allir nánir vinir mínir hafa óbeit á mér+og þeir sem ég elskaði hafa snúist gegn mér.+
20 Beinin límast við húð mína og hold+og ég held lífi með naumindum.*
21 Sýnið mér miskunn, vinir mínir, sýnið mér miskunnþví að hönd Guðs hefur snert mig.+
22 Hvers vegna ofsækið þið mig eins og Guð+og ráðist á mig í sífellu?*+
23 Ég vildi að orð mín væru skrifuð niður,bara að þau væru skráð í bók!
24 Ég vildi að þau væru meitluð í stein að eilífumeð járnmeitli og fyllt blýi.
25 Ég veit að frelsari minn*+ lifir,að lokum kemur hann fram á jörðinni.
26 Eftir að húðin er horfinen meðan ég er enn á lífi mun ég sjá Guð.
27 Ég mun sjá hann sjálfur,sjá hann með eigin augum en ekki annarra.+
En innst inni er ég úrvinda!*
28 Þið segið: ‚Hvernig ofsækjum við hann?‘+
eins og rót vandans sé hjá sjálfum mér.
29 Þið ættuð sjálfir að óttast sverðið+því að sverðið refsar þeim sem syndgar.
Þið skuluð vita að til er dómari.“+
Neðanmáls
^ Eða „smánað“.
^ Eða „Ættingjar mínir“.
^ Orðrétt „ég kemst undan með húð tanna minna“.
^ Orðrétt „og verðið ekki saddir af holdi mínu“.
^ Eða „sá sem kaupir mig lausan“.
^ Eða „Nýrun hafa brugðist innra með mér“.
