Markús segir frá 8:1–38
8 Um þessar mundir var aftur kominn saman mikill mannfjöldi. Fólkið hafði ekkert að borða svo að Jesús kallaði lærisveinana til sín og sagði við þá:
2 „Ég kenni í brjósti um fólkið+ því að það er búið að vera hjá mér í þrjá daga og hefur ekkert að borða.+
3 Ef ég læt það fara svangt* heim örmagnast það á leiðinni en sumir eru komnir langt að.“
4 En lærisveinarnir svöruðu honum: „Hvar er hægt að fá nóg brauð á þessum afskekkta stað til að metta allt fólkið?“
5 Þá spurði hann: „Hvað eruð þið með mörg brauð?“ Þeir svöruðu: „Sjö.“+
6 Hann sagði þá fólkinu að setjast á jörðina. Síðan tók hann brauðin sjö, fór með þakkarbæn, braut þau og gaf lærisveinunum og þeir færðu fólkinu.+
7 Þeir voru líka með fáeina litla fiska, og eftir að hafa þakkað Guði sagði hann lærisveinunum að bera þá líka fram.
8 Allir átu og urðu saddir. Þeir tóku saman leifarnar og þær fylltu sjö stórar körfur.+
9 Þarna voru um 4.000 karlmenn. Eftir það lét hann fólkið fara.
10 Hann fór nú tafarlaust um borð í bátinn ásamt lærisveinunum og kom til Dalmanútabyggða.+
11 Farísearnir komu þangað og fóru að þræta við hann. Þeir vildu reyna hann og kröfðu hann um tákn af himni.+
12 Þá andvarpaði hann þungt og sagði: „Hvers vegna vill þessi kynslóð fá tákn?+ Trúið mér, þessi kynslóð fær ekkert tákn.“+
13 Síðan yfirgaf hann þá, fór aftur um borð og sigldi yfir á ströndina hinum megin.
14 En lærisveinarnir gleymdu að taka með sér brauð og höfðu ekkert meðferðis í bátnum nema eitt brauð.+
15 Jesús sagði þeim umbúðalaust að gæta sín: „Hafið augun opin og varið ykkur á súrdeigi faríseanna og súrdeigi Heródesar.“+
16 Þeir fóru þá að þræta vegna þess að þeir höfðu ekki tekið með sér brauð.
17 Hann tók eftir því og sagði við þá: „Af hverju þrætið þið um að þið hafið ekki brauð? Skynjið þið ekki enn né skiljið? Eru hjörtu ykkar enn skilningssljó?
18 ‚Sjáið þið ekki þótt þið hafið augu? Heyrið þið ekki þótt þið hafið eyru?‘ Munið þið ekki
19 hvað þið tókuð saman margar körfur af brauðbitum þegar ég braut brauðin fimm+ handa 5.000 mönnum?“ „Tólf,“+ svöruðu þeir.
20 „Hvað tókuð þið saman margar stórar körfur af brauðbitum þegar ég braut brauðin sjö handa 4.000 mönnum?“ „Sjö,“+ svöruðu þeir.
21 Þá sagði hann við þá: „Skiljið þið þetta ekki enn þá?“
22 Nú lögðu þeir að landi við Betsaídu. Þar kom fólk til Jesú með blindan mann og sárbændi hann um að snerta hann.+
23 Hann tók í hönd blinda mannsins og leiddi hann út fyrir þorpið. Eftir að hafa spýtt í augu hans+ lagði hann hendur yfir hann og spurði: „Sérðu eitthvað?“
24 Maðurinn leit upp og sagði: „Mér finnst ég sjá fólk. Það lítur út eins og tré en það gengur um.“
25 Jesús lagði hendurnar aftur á augu mannsins og nú sá hann skýrt. Hann fékk sjónina aftur og gat séð allt greinilega.
26 Þá sendi hann manninn heim og sagði: „Farðu ekki inn í þorpið.“
27 Jesús og lærisveinarnir fóru nú til þorpanna í kringum Sesareu Filippí. Á leiðinni spurði hann þá: „Hver heldur fólk að ég sé?“+
28 Þeir svöruðu honum: „Jóhannes skírari+ en sumir segja Elía+ og aðrir einn af spámönnunum.“
29 Þá spurði hann: „En þið, hver segið þið að ég sé?“ Pétur svaraði honum: „Þú ert Kristur.“+
30 En hann bannaði þeim stranglega að segja nokkrum frá sér.+
31 Hann fór líka að skýra fyrir þeim að Mannssonurinn þyrfti að þola miklar þjáningar og að öldungarnir, yfirprestarnir og fræðimennirnir myndu hafna honum. Hann yrði líflátinn+ og risi upp þrem dögum síðar.+
32 Hann sagði þetta berum orðum. En Pétur fór með hann afsíðis og ávítaði hann.+
33 Jesús sneri sér þá við, leit á lærisveinana, ávítaði Pétur og sagði: „Farðu burt frá mér,* Satan! Þú hugsar ekki eins og Guð heldur eins og menn.“+
34 Hann kallaði nú til sín mannfjöldann og lærisveina sína og sagði: „Sá sem vill fylgja mér afneiti sjálfum sér, taki kvalastaur* sinn og fylgi mér.+
35 Hver sem vill bjarga lífi sínu týnir því en hver sem týnir lífi sínu vegna mín og fagnaðarboðskaparins bjargar því.+
36 Hvaða gagn hefur maðurinn af því að eignast allan heiminn en týna lífi sínu?+
37 Hvað gæfi maðurinn eiginlega í skiptum fyrir líf sitt?+
38 Hvern þann sem skammast sín fyrir mig og orð mín meðal þessarar ótrúu og syndugu kynslóðar mun Mannssonurinn skammast sín fyrir+ þegar hann kemur í dýrð föður síns ásamt hinum heilögu englum.“+
