Sálmur 55:1–23

  • Bæn eftir að hafa verið svikinn af vini

    • Hæddur af nánum vini (12–14)

    • „Varpaðu byrði þinni á Jehóva“ (22)

Til tónlistarstjórans. Fyrir strengjahljóðfæri. Maskíl* eftir Davíð. 55  Hlustaðu á bæn mína, Guð,+hunsaðu ekki bæn mína um miskunn.*+   Veittu mér athygli og svaraðu mér.+ Ég finn enga ró fyrir áhyggjum+og veit ekki mitt rjúkandi ráð   vegna hótana óvinarinsog kúgunar illvirkjans. Þeir steypa yfir mig ógæfuog hata mig heiftarlega.+   Angist nístir hjarta mitt+og dauðans ótti hellist yfir mig.+   Hræðsla og skelfing grípur mig,ég nötra allur og skelf.   Ég segi hvað eftir annað: „Bara að ég hefði vængi eins og dúfa. Þá myndi ég fljúga burt og finna öruggan stað.   Ég myndi flýja langt í burt+og dveljast í óbyggðunum.+ (Sela)   Ég myndi flýta mér í skjól,burt frá veðurofsanum, burt frá storminum.“   Ruglaðu þá, Jehóva, og gerðu áform þeirra að engu*+því að ég sé ofbeldi og deilur í borginni. 10  Dag og nótt ganga þær um á múrum hennar,illska og ógæfa ríkja þar inni fyrir.+ 11  Hörmungar eru alls staðar í borginni,kúgun og svik hverfa aldrei frá torgum hennar.+ 12  Það er ekki óvinur sem hæðir mig+því að það gæti ég þolað. Það er ekki fjandmaður sem hefur risið gegn mér,ef svo væri gæti ég falið mig fyrir honum. 13  Nei, það ert þú, jafningi minn,+félagi minn og náinn vinur.+ 14  Vinátta okkar var yndisleg,við gengum ásamt mannfjöldanum í hús Guðs. 15  Glötun komi yfir óvini mína+og þeir fari lifandi niður í gröfina*því að illska býr hjá þeim og í þeim. 16  En ég ætla að hrópa til Guðsog Jehóva bjargar mér.+ 17  Kvölds og morgna og um miðjan dag harma ég og styn+og hann heyrir andvörp mín.+ 18  Hann bjargar* mér og gefur mér frið fyrir þeim sem berjast gegn méren óvinir mínir eru margir.+ 19  Guð mun heyra og láta til sín taka,+hann sem hefur setið í hásæti sínu frá örófi alda.+ (Sela) Þeir vilja ekki breytast,þeir sem óttast ekki Guð.+ 20  Hann* réðst á þá sem lifðu í sátt við hann,+braut sáttmálann sem hann gerði.+ 21  Orð hans eru sleipari en smjör+en hjarta hans hneigist til stríðs. Orð hans eru mýkri en olíaen eru þó sem brugðin sverð.+ 22  Varpaðu byrði þinni á Jehóva+og hann mun styðja þig.+ Hann leyfir aldrei að hinn réttláti hrasi.*+ 23  En Guð, þú steypir þeim niður í djúp grafarinnar.+ Þessir blóðseku og svikulu menn munu deyja áður en ævidagar þeirra eru hálfnaðir.+ En ég treysti þér.

Neðanmáls

Eða „feldu þig ekki þegar ég bið um hjálp“.
Orðrétt „sundraðu tungum þeirra“.
Á hebr. Sheol, það er, sameiginleg gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
Orðrétt „endurleysir“.
Það er, fyrrverandi vinurinn í 13. og 14. versi.
Eða „verði valtur á fótum“.