1

• იობი, ერთგული და მდიდარი კაცი (1—5).

• სატანა ეჭვქვეშ აყენებს იობის მოტივებს (6—12).

• იობი კარგავს შვილებსაც და ქონებასაც (13—19).

• იობი ღმერთს არ ადანაშაულებს (20—22).

2

• სატანა კვლავ ეჭვქვეშ აყენებს იობის მოტივებს (1—5).

• სატანას უფლება ეძლევა, დააწყლულოს იობი (6—8).

• იობის ცოლი ამბობს: „დაგმე ღმერთი და მოკვდი!“ (9, 10).

• იობთან სამი მეგობარი მიდის (11—13).

3

• იობი თავისი გაჩენის დღეს წყევლის (1—26).

  • აინტერესებს, რატომ იტანჯება (20, 21).

4

• ელიფაზი საუბარს იწყებს (1—21).

  • იობის ერთგულებას ეჭვქვეშ აყენებს (7, 8).

  • ჰყვება, თუ რა აუწყა სულმა (12—17).

  • „არ ენდობა ის [ღმერთი] თავის მსახურებს“ (18).

5

• ელიფაზი განაგრძობს საუბარს (1—27).

  • ღმერთი „ბრძენებს მათივე ცბიერებაში იჭერს“ (13).

  • იობმა არ უნდა აირიდოს ღვთის სასჯელი (17).

6

• იობის პასუხი (1—30).

  • თავის მდგომარეობას გამართლებას უძებნის (2—6).

  • ვაი-ნუგეშისმცემლები ვერაგულად ექცევიან მას (15—18).

  • „მართლის ნათქვამი გულს არ მატკენდა“ (25).

7

• იობი განაგრძობს საუბარს (1—21).

  • ცხოვრება იძულებით სამუშაოს ჰგავს (1, 2).

  • „რატომ ამომიღე მიზანში?“ (20).

8

• ბილდადი საუბარს იწყებს (1—22).

  • ამბობს, რომ იობის ვაჟებმა შესცოდეს (4).

  • წმინდა და მართალი რომ ყოფილიყავი, ღმერთი გადმოგხედავდა (6).

  • იობი უღვთო გამოჰყავს (13).

9

• იობის პასუხი (1—35).

  • მოკვდავი კაცი ღმერთთან მართალი ვერ იქნება (2—4).

  • ღმერთი ჩაუწვდომელ საქმეებს იქმს (10).

  • კაცი ვერ შეედავება ღმერთს (32).

10

• იობი განაგრძობს საუბარს (1—22).

  • რატომ მექიშპება ღმერთი? (2).

  • ღმერთი და მოკვდავი იობი (4—12).

  • „მომაცილოს მზერა, რომ ცოტა ამოვისუნთქო“ (20).

11

• ცოფარი იწყებს საუბარს (1—20).

  • იობს ბრალს სდებს ფუჭსიტყვაობაში (2, 3).

  • ეუბნება იობს, რომ აღარ ჩაიდინოს ბოროტება (14).

12

• იობის პასუხი (1—25).

  • „რით ვარ თქვენზე ნაკლები?!“ (3).

  • „ახლობელთა დასაცინი გავხდი“ (4).

  • ღმერთი ბრძენია (13).

  • ღმერთი მეფეებსა და მოსამართლეებზე მაღლა დგას (17, 18).

13

• იობი განაგრძობს საუბარს (1—28).

  • „მე მაინც ყოვლისშემძლეს დაველაპარაკებოდი“ (3).

  • „ვაი-მკურნალები ხართ“ (4).

  • „ვიცი, რომ მართალი ვარ“ (18).

  • აინტერესებს, რატომ თვლის ღმერთი მტრად (24).

14

• იობი განაგრძობს საუბარს (1—22).

  • კაცი დღემოკლეა და მუდამ გასაჭირშია (1).

  •  „ხესაც კი აქვს იმედი“ (7).

  • „ნეტავ დამმალავდე სამარეში“ (13).

  • „თუ მოკვდა კაცი, განა გაცოცხლდება?!“ (14).

  • ღმერთს მოენატრება თავისი ხელთა ქმნილება (15).

15

• ელიფაზი მეორედ იწყებს საუბარს (1—35).

  • ამბობს, რომ იობი ღვთისმოშიში არ არის (4).

  • იობს კადნიერად თვლის (7—9).

  • „არ ენდობა ღმერთი თავის წმინდებს“ (15).

  • ვინც იტანჯება, ბოროტია (20—24).

16

• იობის პასუხი (1—22).

  • „ვაი-ნუგეშისმცემლები ხართ“ (2).

  • ამბობს, რომ ღმერთმა იგი თავის სამიზნედ აქცია (12).

17

• იობი განაგრძობს საუბარს (1—16).

  • „გარს დამცინავები მეხვევიან“ (2).

  • „ხალხის სამასხარაო გამხადა“ (6).

  • „სახლად მექცევა სამარე“ (13).

18

• ბილდადი მეორედ იწყებს ლაპარაკს (1—21).

  • საუბრობს ბოროტის ხვედრზე (5—20).

  • ამბობს, რომ იობი ღმერთს არ იცნობს (21).

19

• იობის პასუხი (1—29).

  • არ იღებს შეგონებას ვაი-მეგობრებისგან (1—6).

  • ამბობს, რომ მიტოვებულია (13—19).

  • „ცოცხალია ჩემი გამომსყიდველი“ (25).

20

• ცოფარი მეორედ იწყებს ლაპარაკს (1—29).

  • იობისგან თავს შეურაცხყოფილად თვლის (2, 3).

  • იობი ბოროტი გამოჰყავს (5).

  • ამბობს, რომ იობს ცოდვის ჩადენა სიამოვნებს (12, 13).

21

• იობის პასუხი (1—34).

  • რატომ მდიდრდებიან ბოროტები?! (7—13).

  • ვაი-ნუგეშისმცემელთა მხილება (27—34).

22

• ელიფაზი მესამედ იწყებს საუბარს (1—30).

  • „რაში სჭირდება ღმერთს კაცი?!“ (2, 3).

  • იობს სიხარბესა და უსამართლობაში ადანაშაულებს (6—9).

  • „თუ დაუბრუნდები ყოვლისშემძლეს, აშენდები“ (23).

23

• იობის პასუხი (1—17).

  • უნდა, რომ ღმერთს წარუდგინოს თავისი საქმე (1—7).

  • ამბობს, რომ ვერ პოულობს ღმერთს (8, 9).

  • „მის გზას ვადგავარ და არსად არ ვუხვევ“ (11).

24

• იობი განაგრძობს საუბარს (1—25).

  • „რატომ არა აქვს ყოვლისშემძლეს გასამართლების დრო დადგენილი?!“ (1).

  • ამბობს, რომ ღმერთი უშვებს ბოროტებას (12).

  • ცოდვილებს სიბნელე უყვართ (13—17).

25

• ბილდადი მესამედ იწყებს საუბარს (1—6).

  • „როგორ შეიძლება მოკვდავი კაცი ღმერთთან მართალი იყოს?!“ (4).

  • ღვთისადმი ერთგულებას ფასი არა აქვს (5, 6).

26

• იობის პასუხი (1—14).

  • „გგონია, დაეხმარე ძალაგამოლეულს?!“ (1—4).

  • ღმერთმა „არაფერზე დაჰკიდა დედამიწა“ (7).

  • „ეს მხოლოდ მისი გზების კიდეებია“ (14).

27

• იობს გადაწყვეტილი აქვს, ერთგული დარჩეს (1—23).

  • „არ ვუღალატებ ღმერთს!“ (5).

  • უღვთოს იმედი არ გააჩნია (8).

  •  „უაზროდ რატომღა ლაპარაკობთ?!“ (12).

  • ბოროტები ვერაფერს მიიღებენ (13—23).

28

• იობი დედამიწის წიაღისეულს სიბრძნეს ადარებს (1—28).

  • როგორ მოიპოვებენ წიაღისეულს (1—11).

  • სიბრძნე მარგალიტზე ძვირფასია (18).

  • „სიბრძნე იეჰოვას შიშია“ (28).

29

• იობი იხსენებს იმ დროს, ვიდრე უბედურება დაატყდებოდა (1—25).

  • ქალაქის კარიბჭესთან მსხდომნი პატივს სცემდნენ (7—10).

  • ყველას სამართალს უჩენდა (11—17).

  • ყველა ყურს უგდებდა მის რჩევას (21—23).

30

• იობი აღწერს თავის შეცვლილ მდგომარეობას (1—31).

  • უვარგისები დასცინიან (1—15).

  • „საშველად გიხმობ, მაგრამ არ მპასუხობ“ (20, 21).

  • „კანი გამიშავდა“ (30).

31

• იობი ამტკიცებს, რომ ერთგულია (1—40).

  • „პირობა მივეცი ჩემს თვალებს“ (1).

  • „ამწონოს ღმერთმა ზუსტ სასწორზე“ (6).

  • არ უმრუშია (9—12).

  • არ ყოფილა ფულის მოყვარული (24,25).

  • არ ყოფილა კერპთაყვანისმცემელი (26—28).

32

• საუბარს ახალგაზრდა ელიჰუ იწყებს (1—22).

  • გაბრაზებულია იობსა და მის მეგობრებზე (2, 3).

  • პატივისცემის ნიშნად სხვებს საუბარი აცადა (6, 7).

  • „მხოლოდ ასაკი როდი იძლევა სიბრძნეს“ (9).

  • ელიჰუს ერთი სული აქვს, როდის ილაპარაკებს (18—20).

33

• ელიჰუ იობს იმის გამო შეაგონებს, რომ თავი მართალი გამოჰყავს (1—33).

  • „ვიპოვე გამოსასყიდი!“ (24).

  • „დაუბრუნდეს ახალგაზრდული ძლიერება“ (25).

34

• ელიჰუ ამტკიცებს, რომ იეჰოვას გზები სამართლიანია (1—37).

  • იობის თქმით, ღმერთმა მას სამართალი დაუკავა (5).

  • ღვთისგან შორსაა ბოროტება (10).

  • იობს საკმარისი ცოდნა არა აქვს (35).

35

• ელიჰუ იობს აზროვნებას უსწორებს (1—16).

  • იობის თქმით, ის ღმერთზე მართალია (2).

  • ადამიანი ჩადენილი ცოდვით ზეციერ ღმერთს ვერაფერს დააკლებს (5, 6).

  • იობი უნდა დაელოდოს ღმერთს (14).

36

• ელიჰუ ხოტბას ასხამს ღვთის ჩაუწვდომელ სიდიადეს (1—33).

  • მორჩილთ კეთილდღეობა არ მოაკლდებათ, უღვთონი კი მოისპობიან (11—13).

  • ვინ არის ღვთისნაირი მოძღვარი?! (22).

  • იობმა უნდა განადიდოს ღმერთი (24).

  • „ღმერთი იმაზე დიდებულია, ვიდრე წარმოგვიდგენია“ (26).

  • ღვთის ხელთაა წვიმაც და ელვაც (27—33).

37

• ბუნების ძალები ღვთის სიდიადეზე მეტყველებს (1—24).

  • „ღმერთი აჩერებს ადამიანთა საქმეებს“ (7).

  • „ჩაუკვირდი ღვთის საოცარ საქმეებს“ (14).

  • „ჩაუწვდომელია ყოვლისშემძლის გზები“ (23).

  • ნურავინ იფიქრებს, რომ ბრძენია (24).

38

• იეჰოვა მაგალითების მეშვეობით ხსნის, თუ რამდენად უსუსურია ადამიანი (1—41).

  •  „სად იყავი, დედამიწას რომ ვაფუძნებდი?!“ (4—6).

  • „ყიჟინებდნენ ღვთის ძეები“ (7).

  • კითხვები ბუნების კანონების ირგვლივ (8—32).

  • „კანონებს ემორჩილებიან ციური სხეულები“ (33).

39

• ცხოველთა ქცევები ადამიანის უცოდინარობას ააშკარავებს (1—30).

  • მთის თხები და ფურირმები (1—4).

  • გარეული ვირი (5—8).

  • გარეული ხარი (9—12).

  • სირაქლემა (13—18).

  • ცხენი (19—25).

  • შევარდენი და არწივი (26—30).

40

• იეჰოვა სხვა კითხვებსაც სვამს (1—24).

  • იობი აღიარებს, რომ სათქმელი აღარაფერი აქვს (3—5).

  • „ეჭვქვეშ დააყენებ ჩემს სამართალს?!“ (8).

  • ღმერთი აღწერს ბეჰემოთის ძალას (15—24).

41

• ღმერთი აღწერს გასაოცარ ცხოველს, ლევიათანს (1—34).

42

• იობი პასუხობს იეჰოვას (1—6).

• ღმერთი მსჯავრს სდებს იობის ვაი-მეგობრებს (7—9).

• იეჰოვა იობს დანაკარგს უნაზღაურებს (10—17).

  • იობის ვაჟები და ასულები (13—15).