«ចូរសុំឥតឈប់នោះអ្នកនឹងទទួល»
ចូរចូលទៅជិតព្រះ
«ចូរសុំឥតឈប់នោះអ្នកនឹងទទួល»
«លោកម្ចាស់ សូមបង្រៀនយើងឲ្យចេះអធិដ្ឋាន»។ (លូកា ១១:១) សំណូមពរនេះមកពីអ្នកកាន់តាមម្នាក់របស់លោកយេស៊ូ។ ក្នុងចម្លើយរបស់លោកយេស៊ូ លោកបានលើកឡើងឧទាហរណ៍ពីរ ដែលបង្រៀនយើងឲ្យដឹងថាត្រូវអធិដ្ឋានយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យព្រះស្ដាប់។ ប្រសិនបើលោកអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ថា តើព្រះស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកអ្នកឬយ៉ាងណា លោកអ្នកច្បាស់ជាចាប់អារម្មណ៍នឹងចម្លើយរបស់លោកយេស៊ូ។—សូមអាន លូកា ១១:៥-១៣
ឧទាហរណ៍ទី១ផ្ដោតទៅលើអ្នកដែលអធិដ្ឋាន។ (លូកា ១១:៥-៨) ក្នុងរឿងនេះ មានភ្ញៀវម្នាក់មកដល់ផ្ទះរបស់បុរសម្នាក់នៅពេលយប់ជ្រៅ ហើយបុរសនោះគ្មានអាហារដើម្បីទទួលភ្ញៀវទេ។ នេះជារឿងបន្ទាន់សម្រាប់អ្នកដែលទទួលភ្ញៀវ។ ទោះជាពេលនោះយប់ហើយក្ដី បុរសនោះបានទៅផ្ទះរបស់មិត្តភក្ដិម្នាក់ដើម្បីខ្ចីនំប៉័ងខ្លះៗ។ ដំបូង មិត្តរបស់គាត់មិនចង់ក្រោកទៅបើកទ្វារទេ ដោយសារក្រុមគ្រួសារកំពុងដេកលង់លក់ជាមួយគាត់។ ប៉ុន្តែ ដោយសារអ្នកនោះទទូចសុំយ៉ាងខ្លាំង ទីបំផុតមិត្តរបស់គាត់បានក្រោកឡើងហើយឲ្យអ្វីដែលគាត់ត្រូវការ។ *
តើឧទាហរណ៍នេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាន? លោកយេស៊ូចង់ប្រាប់យើងថាយើងត្រូវទទូចសុំ ពោលគឺសុំឥតឈប់ រកឥតឈប់ គោះទ្វារឥតឈប់។ (លូកា ១១:៩, ១០) ហេតុអ្វី? តើពាក្យរបស់លោកយេស៊ូបង្កប់អត្ថន័យថាព្រះមិនសូវចង់ស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងឬ? មិនមែនទេ។ លោកយេស៊ូចង់បញ្ជាក់ថា ព្រះមិនមែនដូចមិត្តភក្ដិដែលមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរនោះទេ តែលោកចង់ធ្វើតាមសំណូមពរដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ពួកអ្នកដែលអធិដ្ឋានដោយជំនឿ។ យើងបង្ហាញអំពីជំនឿរបស់យើងដោយទទូចសុំ។ ដោយសុំម្ដងហើយម្ដងទៀត នោះបង្ហាញថាយើងពិតជាត្រូវការអ្វីដែលយើងកំពុងសុំ និងពិតជាជឿថាព្រះអាចធ្វើតាមសំណូមពររបស់យើង បើសំណូមពរនោះស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។—ម៉ាកុស ១១:២៤; យ៉ូហានទី១ ៥:១៤
ឧទាហរណ៍ទី២ផ្ដោតទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន»។ (ទំនុកតម្កើង ៦៥:២) លោកយេស៊ូសួរថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាជាឪពុក បើកូនសុំត្រី តើមានអ្នកណាម្នាក់នឹងឲ្យសត្វពស់មួយទៅកូន ជាជាងឲ្យត្រីមួយទេ? ឬបើកូនសុំស៊ុតមួយ តើនឹងឲ្យខ្ទួយមួយទៅកូនទេ?»។ ចម្លើយគឺច្បាស់ណាស់ថា ឪពុកដែលស្រឡាញ់កូនមិនឲ្យអ្វីដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់កូននោះទេ។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបានពន្យល់ឧទាហរណ៍នោះថា បើឪពុកដែលជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ«ចេះឲ្យរបស់ល្អ»ទៅកូនរបស់ខ្លួន «ទម្រាំតែបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ លោកប្រាកដជានឹងផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក»ជាអំណោយដ៏ល្អបំផុត ដល់កូនៗនៅផែនដីដែលសុំពីលោកជាមិនខាន! *—លូកា ១១:១១-១៣; ម៉ាថាយ ៧:១១
តើឧទាហរណ៍នេះបង្រៀនយើងយ៉ាងណាអំពីព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន»? លោកយេស៊ូចង់ជួយយើងឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាជាបិតាដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូន ហើយលោកចង់បំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់កូនៗយ៉ាងខ្លាំង។ ម្ល៉ោះហើយ អ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាអាចមានអារម្មណ៍ស្រួលអធិដ្ឋានអំពីសំណូមពរដែលមានក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ដោយដឹងថាលោកចង់ឲ្យអ្វីដ៏ល្អបំផុតដល់ពួកគេ នោះពួកគេស្រួលទទួលចម្លើយចំពោះសំណូមពរនោះ ទោះជាចម្លើយមិនដូចជាអ្វីដែលពួកគេរំពឹងទុកក៏ដោយ។ *
លោកអ្នកអាចអាន:
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 4 ឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូបញ្ជាក់អំពីទំនៀមទម្លាប់និងសកម្មភាពពិតដែលមាននៅសម័យនោះ។ ជនជាតិយូដាមានទស្សនៈថាការបង្ហាញភាពរាក់ទាក់គឺជាភារកិច្ចដ៏សំខាន់។ ក្រុមគ្រួសារមួយដុតនំប៉័ងល្មមសម្រាប់តែមួយថ្ងៃ ដូច្នេះបើនំប៉័ងរបស់គាត់អស់ ជាធម្មតាគាត់អាចខ្ចីពីអ្នកឯទៀតបាន។ ម្យ៉ាងទៀត បើពួកគេក្រីក្រ ក្រុមគ្រួសារទាំងមូលគេងផ្ទាល់ដីក្នុងបន្ទប់តែមួយ។
^ វគ្គ 6 លោកយេស៊ូប្រើជាញឹកញយនូវពាក្យ«ទម្រាំតែ» ជារបៀបពណ៌នាពីអ្វីតិចទៅអ្វីច្រើន។
^ វគ្គ 7 ដើម្បីរៀនថែមទៀតថាត្រូវអធិដ្ឋានយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យព្រះស្ដាប់ សូមមើល ជំពូកទី១៧ ក្នុងសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? ដែលបោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១១]
ព្រះចង់ធ្វើតាមសំណូមពរដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ពួកអ្នកដែលអធិដ្ឋានដោយជំនឿ
