KITÊBA Mettada em dixûnin: “Îsa kete paristgehê û hemûyêd ku paristgehêda tucaretî dikirin derxistin. Textêd serafa û kursiyêd kevotkfiroşa welgerandin û gote wan: ‘Nivîsar e: “Mala min mala dua wê bê hesabê”, lê we ew kiriye ‘şkefta qaçaxa’” (Met. 21:12, 13).

Dokûmêntên terîxiya Cihûya nîşan dikin, wekî yên ku paristgehêda tucaretî dikirin, heywan gelek biha difirotin. Mesele, pêşiyê merivên kesîb dikaribûn kevotk bikiriyana, çimkî gelek erzan bû. Lê dokûmêntên berêda, tê gotinê ku paşê qirna yekêda bahê kevotka usa bilind bû, ku meriv gerekê 25 roja bixebitiyana seva du kevotk bikiriyana. Lê ew yek neheqî bû, îlahî hindava kesîba (Qan. Kah. 1:14; 5:7; 12:6-8). Mamosta Sîmêon ben Gamalîyîl, gelek hêrs diket ser vê yekê, û lema hesabên qurbana ku meriv gerekê bianiyana, kêm kir. Paşî vê yekê, derbêra bahê kevotka gelek ket, û merivara lazim bû tenê 3 siheta bixebitin seva ku du kevotka bikirin.

Belê, merivên ku paristgehêda heywan difirotin, gelek tima bûn û tenê kara xwe digeriyan. Lema jî Îsa ser wan got, wekî ewana “qaçax” in.