മെക്‌സി​ക്കോ​യി​ലെ ചിയാ​പാസ്‌ സംസ്ഥാ​ന​ത്തെ സാൻ ഹുവാൻ ചാൻകാ​ലെ​യ്‌റ്റോ എന്ന കൊച്ചു​പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലാണ്‌ ഞാൻ ജനിച്ചത്‌. മായാ വംശത്തി​ലെ ചോൾ ഗോ​ത്ര​ക്കാ​രാണ്‌ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ. 12 മക്കളിൽ അഞ്ചാമ​നാണ്‌ ഞാൻ. ചെറു​പ്പ​ത്തിൽ ഞാനും എന്റെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ബൈബിൾ പഠിച്ചു. എന്നാൽ ദുഃഖ​ക​ര​മാ​യ കാര്യം, ചെറു​പ്പ​കാ​ലത്ത്‌ ബൈബി​ളി​ന്റെ ഉപദേശം ഞാൻ അനുസ​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല എന്നതാണ്‌.

13 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ ഞാൻ മയക്കു​മ​രുന്ന്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി, അതോ​ടൊ​പ്പം മോഷ​ണ​വും. ഞാൻ വീടു​വിട്ട്‌ പലപല സ്ഥലങ്ങളിൽ താമസി​ച്ചു. 16 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ എന്റെ ജോലി ഒരു കഞ്ചാവു​തോ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഏതാണ്ട്‌ ഒരു വർഷം ഞാൻ അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു രാത്രി ബോട്ടിൽ കഞ്ചാവ്‌ കടത്തുന്ന സമയത്ത്‌, മറ്റൊരു കഞ്ചാവ്‌ കടത്തു​സം​ഘം ഞങ്ങൾക്കു നേരെ വെടി​വെ​ച്ചു. ഞാൻ പുഴയി​ലേ​ക്കു ചാടി. പിന്നെ ഞാൻ പൊങ്ങി​യത്‌ ദൂരെ​യു​ള്ള ഒരു സ്ഥലത്തു ചെന്നി​ട്ടാണ്‌. പിന്നെ ഞാൻ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലേക്കു പോയി.

അവി​ടെ​യും ഞാൻ മയക്കു​മ​രു​ന്നു കടത്താൻ തുടങ്ങി, അങ്ങനെ കൂടുതൽ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളിൽ ചെന്നു​പെ​ട്ടു. 19-ാം വയസ്സിൽ മോഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും കൊല​പാ​ത​ക​ശ്ര​മ​ത്തി​ന്റെ​യും പേരിൽ എന്നെ അറസ്റ്റ്‌ ചെയ്‌തു ജയിലി​ല​ട​ച്ചു. ജയിലിൽ ഞാൻ മറ്റൊരു സംഘ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ചേർന്ന്‌ കൂടുതൽ അക്രമ​പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അത്‌ കാരണം, ജയില​ധി​കാ​രി​കൾ എന്നെ പെൻസിൽവേനിയയിലെ ലെവി​സ്‌ബർഗിൽ കനത്ത കാവലുള്ള ഒരു ജയിലി​ലേ​ക്കു മാറ്റി.

ലെവി​സ്‌ബർഗിൽ ജയിലി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ എന്റെ സ്വഭാവം അധഃപ​തി​ച്ചു. പഴയ ഗ്യാങ്ങി​ന്റെ അടയാ​ള​ങ്ങൾ എന്റെ ദേഹത്ത്‌ പച്ചകു​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഈ ജയിലി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന എന്റെ പഴയ ഗ്യാങ്ങു​കാ​രോ​ടൊ​പ്പം ചേരാൻ എനിക്ക്‌ എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അവരു​ടെ​കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടി കൂടുതൽ അക്രമാ​സ​ക്ത​നാ​യി. ഒരുപാട്‌ അടിപി​ടി​കൾ നടത്തി. ഒരിക്കൽ ജയിലിന്‌ ഉള്ളിൽ ബെയ്‌സ്‌ബോൾ ബാറ്റു​ക​ളും ജിം​നേ​ഷ്യം ഉപകര​ണ​ങ്ങ​ളും ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ ഗ്യാങ്ങു​കൾ തമ്മിൽ വലിയ ഒരു അടിയു​ണ്ടാ​യി. ജയിൽഗാർഡു​കൾ കണ്ണീർവാ​ത​കം പ്രയോ​ഗി​ച്ചാണ്‌ അത്‌ നിറു​ത്തി​യത്‌. ആ സംഭവ​ത്തി​നു ശേഷം ജയില​ധി​കാ​രി​കൾ എന്നെ അപകട​കാ​രി​ക​ളാ​യ ജയിൽപ്പു​ള്ളി​ക​ളെ കിടത്തുന്ന പ്രത്യേ​ക​യി​ട​ത്തേ​ക്കു മാറ്റി. ദേഷ്യം​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ സംസാരം ഒട്ടും മാന്യ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആളുകളെ അടിക്കു​ന്നത്‌ എനിക്ക്‌ ഹരമാ​യി​രു​ന്നു. അതിൽ എനിക്ക്‌ ഒരു കുറ്റ​ബോ​ധ​വും തോന്നി​യി​ല്ല.

മിക്ക ദിവസ​വും എന്നെ ജയിലി​നു​ള്ളിൽത്ത​ന്നെ അടച്ചി​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സമയം പോകാൻ ഞാൻ ബൈബിൾ വായി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരിക്കൽ ഗാർഡ്‌ നിങ്ങൾക്കു ഭൂമി​യി​ലെ പറുദീസയിൽ എന്നേക്കും ജീവിക്കാൻ കഴിയും a എന്ന ഒരു പുസ്‌ത​കം എനിക്ക്‌ തന്നു. ആ പുസ്‌ത​കം വായി​ച്ച​പ്പോൾ ചെറു​പ്പ​ത്തിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ പഠിച്ച കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഞാൻ ഓർത്തു. അതിനു ശേഷമാണ്‌ എന്റെ അക്രമ​സ്വ​ഭാ​വം എന്നെ എത്ര മോശ​ക്കാ​ര​നാ​ക്കി എന്ന കാര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ ചിന്തി​ക്കാൻതു​ട​ങ്ങി​യത്‌. ഞാൻ എന്റെ കുടും​ബ​ക്കാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഓർത്തു. എന്റെ രണ്ട്‌ സഹോ​ദ​രി​മാർ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ‘അവർ എന്നേക്കും ജീവി​ക്കാൻ പോകു​ക​യാണ്‌’ എന്ന കാര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. ‘എനിക്ക്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌ ഇത്‌ സാധി​ക്കി​ല്ല’ എന്നു ഞാൻ ഓർത്തു. അന്നുമു​തൽ ഞാൻ മാറ്റം വരുത്താൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

എന്തായാ​ലും മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താൻ എനിക്കു സഹായം ആവശ്യ​മാ​ണെ​ന്നു ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ആദ്യം ദൈവ​മാ​യ യഹോ​വ​യോട്‌ പ്രാർഥി​ച്ചു, സഹായി​ക്കാ​നാ​യി അപേക്ഷി​ച്ചു. പിന്നെ എന്നെ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലു​ള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സി​ലേക്ക്‌ ഞാൻ ഒരു കത്തെഴു​തി. ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീസ്‌ അടുത്തുള്ള സഭയോട്‌ എന്നെ സന്ദർശി​ക്കാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ആ സമയത്ത്‌ എന്നെ വന്ന്‌ കാണാൻ കുടും​ബ​ക്കാ​ര​ല്ലാ​ത്ത സന്ദർശ​ക​രെ ആരെയും അനുവ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ അടുത്തുള്ള സഭയിലെ ഒരു സാക്ഷി കത്തിലൂ​ടെ എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. ബൈബിൾപ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ അദ്ദേഹം എനിക്ക്‌ അയച്ചു​ത​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. ജീവി​ത​ത്തിൽ എങ്ങനെ​യും മാറ്റം വരുത്ത​ണ​മെന്ന ആഗ്രഹം എനിക്കു വരാൻതു​ട​ങ്ങി.

വർഷങ്ങ​ളാ​യി ഞാനു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഗ്യാങ്ങ്‌ വിട്ടു​പോ​രാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ വളരെ പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട ഒരു കാര്യം ചെയ്‌തു. ഞാൻ കിടന്ന പ്രത്യേക ജയിലിൽത്ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ ഗ്യാങ്ങി​ന്റെ നേതാ​വും. ഒരു ഒഴിവു​സ​മ​യത്ത്‌ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ചെന്നു കണ്ടു. എനി​ക്കൊ​രു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​ക​ണം എന്ന കാര്യം ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു. എന്നാൽ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്‌ എന്നെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു: “എല്ലാം തീരു​മാ​നി​ച്ചു​റ​ച്ചെ​ങ്കിൽ അങ്ങനെ ചെയ്‌തോ​ളൂ. ദൈവി​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ എനിക്ക്‌ ഇടപെ​ടാൻ കഴിയില്ല. എന്നാൽ ഗ്യാങ്ങിൽനി​ന്നു പോകു​ന്ന​തി​ന്റെ പരിണ​ത​ഫ​ല​ങ്ങൾ അറിയാ​മ​ല്ലോ.”

അടുത്ത രണ്ടു വർഷം, എന്റെ സ്വഭാ​വ​ത്തിൽ വന്ന മാറ്റം ജയില​ധി​കാ​രി​കൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ അവർ എന്നോടു വളരെ പരിഗ​ണ​ന​യോ​ടെ ഇടപെട്ടു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, എന്നെ ജയില​റ​യിൽനിന്ന്‌ പുറ​ത്തേക്ക്‌ കുളി​ക്കാൻ കൊണ്ടു​പോ​കു​മ്പോൾ കൈവി​ലങ്ങ്‌ വെക്കുന്ന പതിവ്‌ ഗാർഡു​കൾ നിറുത്തി. ജീവി​ത​ത്തിൽ വരുത്തുന്ന മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടിട്ട്‌ ഒരു ഗാർഡ്‌ എന്റെ അടുത്തു വന്ന്‌ തുടർന്നും അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. പിന്നീട്‌ ജയില​ധി​കാ​രി​കൾ പ്രധാ​ന​ജ​യി​ലി​ന്റെ അടുത്തു​ത​ന്നെ​യു​ള്ള മറ്റൊരു ജയിലി​ലേക്ക്‌ എന്നെ മാറ്റി. അവി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ജയിൽവാ​സ​ത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​വർഷം. 2004-ൽ പത്തു വർഷത്തെ എന്റെ ജയിൽവാ​സം കഴിഞ്ഞ്‌ ഞാൻ പുറത്തി​റ​ങ്ങി. എന്നെ തടവു​കാ​രു​ടെ ബസ്സിൽ മെക്‌സി​ക്കോ​യി​ലേക്ക്‌ നാടു​ക​ട​ത്തി.

മെക്‌സി​ക്കോ​യിൽ എത്തിയ ഞാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു രാജ്യഹാൾ കണ്ടെത്തി. ജയിലി​ലെ യൂണി​ഫോം ധരിച്ചാണ്‌ ഞാൻ ആദ്യത്തെ യോഗം കൂടി​യത്‌. എനിക്ക്‌ ആകെയു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന മാന്യ​മാ​യ വസ്‌ത്രം അതായി​രു​ന്നു. എന്റെ വേഷം അതായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ എന്നെ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ സ്വാഗതം ചെയ്‌തു. അവരുടെ ദയ കണ്ടപ്പോൾ, ഞാൻ ശരിക്കുള്ള ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ഇടയി​ലാ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. (യോഹ​ന്നാൻ 13:35) ആ യോഗ​ത്തി​നു ശേഷം മൂപ്പന്മാർ ഒരു ബൈബിൾപ​ഠ​ന​ത്തി​നു വേണ്ടി​യു​ള്ള ക്രമീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ ചെയ്‌തു​ത​ന്നു. ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌, 2005 സെപ്‌റ്റം​ബർ 3-ന്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി ഞാൻ സ്‌നാ​ന​മേ​റ്റു.

2007 ജനുവ​രി​യിൽ ഒരു മുഴുവൻ സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​നാ​യി ഞാൻ പ്രവർത്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഓരോ മാസവും മറ്റുള്ള​വ​രെ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കാ​നാ​യി 70 മണിക്കൂർ ഞാൻ ചെലവ​ഴി​ച്ചു. 2011-ൽ ഏകാകി​ക​ളാ​യ സഹോദരന്മാർക്കുള്ള ബൈബിൾസ്‌കൂളിൽനിന്ന്‌ (രാജ്യസുവിശേഷകർക്കുള്ള സ്‌കൂൾ) ഞാൻ ബിരുദം നേടി. ഈ സ്‌കൂൾ സഭയിലെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ നന്നായി ചെയ്യാൻ എനിക്കു വലി​യൊ​രു സഹായ​മാ​യി.

2013-ൽ ഞാൻ പീലാ​റി​നെ വിവാഹം കഴിച്ചു. എന്റെ പഴയ ചരിത്രം വിശ്വ​സി​ക്കാൻ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​ണെന്ന്‌ ഒരു ചെറു പുഞ്ചി​രി​യോ​ടെ അവൾ പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ പഴയ ജീവി​ത​ത്തി​ലേക്ക്‌ ഞാൻ തിരി​ച്ചു​പോ​യി​ട്ടി​ല്ല. ബൈബി​ളിന്‌ ആളുക​ളു​ടെ ജീവി​ത​ത്തെ ശക്തമായി സ്വാധീ​നി​ക്കാൻ കഴിയും എന്ന്‌ ഞാനും ഭാര്യ​യും വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. അതിന്‌ ഏറ്റവും വലിയ ഉദാഹ​ര​ണം ഞാൻത​ന്നെ​യാണ്‌.​—റോമർ 12:2.

“കാണാ​തെ​പോ​യ​തി​നെ കണ്ടെത്തി രക്ഷിക്കാ​നാ​ണ​ല്ലോ (ഞാൻ) വന്നത്‌” എന്ന ലൂക്കോസ്‌ 19:10-ലെ യേശു​വി​ന്റെ വാക്കുകൾ എനിക്കു നന്നായി ബാധക​മാ​കു​ന്നു. കാണാ​തെ​പോ​യി​രു​ന്ന എന്നെ ഇപ്പോൾ കണ്ടെത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്റെ ജീവിതം മേലാൽ പ്രത്യാ​ശ​യി​ല്ലാ​ത്ത ഒന്നല്ല. ആളുകളെ ദ്രോ​ഹി​ക്കാൻ ഞാൻ ഇനി പോകു​ക​യു​മി​ല്ല. ബൈബിൾ എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിന്‌ ശ്രേഷ്‌ഠ​മാ​യ ലക്ഷ്യവും ദിശാ​ബോ​ധ​വും നൽകി. മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സമാധാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കാ​നും അതിലും പ്രധാ​ന​മാ​യി സ്രഷ്ടാ​വാ​യ യഹോ​വ​യു​മാ​യി നല്ലൊരു ബന്ധമു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​നും എനിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ കഴിയു​ന്നു.