လူအားလုံးမှာ ကိုယ်ပိုင်နာမည်ရှိတယ်။ ဘုရားသခင်မှာလည်း နာမည်ရှိရမယ်ဆိုတာ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ ညီတယ်မဟုတ်လား။ လူလူချင်းခင်မင်ရင်းနှီးအောင် နာမည်ကိုသိဖို့၊ သုံးဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ဘုရားသခင်နဲ့ ရင်းနှီးအောင်ဆိုရင်ကော အလားတူပဲမဟုတ်လား။

 သမ္မာကျမ်းစာမှာ ဘုရားသခင်က ဒီလိုပြောတယ်– “ငါက ယေဟောဝါဖြစ်တယ်။ အဲဒီနာမည်က ငါ့နာမည်ပဲ။” (ဟေရှာယ ၄၂:၈၊ ကဘ) ဘုရားသခင်မှာ “အနန္တတန်ခိုးရှင်၊” “အစိုးရတော်မူသောအရှင်၊” “ဖန်ဆင်းရှင်” စတဲ့ ဘွဲ့တွေအများကြီးရှိပေမဲ့ ဘုရားသခင်က မိမိနာမည်အသုံးပြုဖို့ဖိတ်ခေါ်ခြင်းအားဖြင့် မိမိကိုကိုးကွယ်တဲ့သူတွေကို ဂုဏ်တင်တယ်။—ကမ္ဘာဦး ၁၇:၁၊ တမန်တော် ၄:၂၄၊ ၁ ပေတရု ၄:၁၉။

 ဘာသာပြန်ကျမ်းများစွာရဲ့ ယေရမိ ၃၃:၂ မှာ ယေဟောဝါဆိုတဲ့နာမည် ပါတယ်။ မြန်မာ ယုဒသန်ဘာသာပြန်ကျမ်းမှာဆိုရင် ခုလိုရေးထားတယ်– “ဤအမှုကိုပြုသောဘုရား၊ ဤအမှုကို ဖန်ဆင်းစီရင်သောဘုရား၊ ယေဟောဝါအမည်ရှိသော ထာဝရဘုရားမိန့်တော်မူသည်။”

 ဘုရားသခင့်နာမည်ကို မြန်မာလို ယေဟောဝါလို့ဘာသာပြန်ခဲ့တာ ရာစုနှစ်နဲ့ချီပြီ။ ကျမ်းပညာရှင်များစွာက “ယာဝေး” လို့အသံထွက်တာကို ပိုကြိုက်ကြပေမဲ့လည်း ယေဟောဝါဆိုတဲ့ နာမည်ကိုတော့ လူအများစု သိနေပြီဖြစ်တယ်။ သမ္မာကျမ်းစာကို ဦးဆုံးရေးသားခဲ့တာက မြန်မာလိုမဟုတ်ဘူး။ ဟေဗြဲလိုဖြစ်တယ်။ အဲဒီဟေဗြဲစာက ညာဘက်ကနေ ဘယ်ဘက်ကို ဖတ်ရတယ်။ အဲဒီဘာသာစကားမှာ ဘုရားသခင့်နာမည်ကို יהוה ဆိုတဲ့ ဗျည်းလေးလုံးနဲ့ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီဟေဗြဲအက္ခရာလေးလုံးကို တက်တြာဂရမ်မီတန်လို့ သိကြပြီး ယဟဝဟလို့ အက္ခရာဖလှယ်နိုင်တယ်။