“Fon dun an, häw ik ain rëgen forstand un ain fröölig leewend.” - VICTORIA TONG

• IS GEBOORE WOORE IN: 1957

• LAND: AUSTRÁLIA

• GESCHICHT: AS SAI KIND WÄIR, EER LEEWEND WÄIR SËR SLIM

WAT IK BELEEWT HÄW:

Ik bün groot woore, in Newcastle, Nova Gales do Sul, un bün dai ülst fon soiwen kiner. Mij papa wäir ümer besåpen un hai un mijn mama wäire sër gewaldig. Mijn mama däir mij ümer schimpe un sogår mij slåe. Sai däir ümer säge dai ik slecht wäir un dat ik henschikt ware däir nane höl un dår stråwt wöör. Wat sai säge däir, däir mij sër ängste.

Dårweegen dat ik slåe wäir, feel mål küün ik ni hengåe nane schaul. As ik 11 jår har, lüür fone regirung häwe mij wegnåme fon mij papa un mama un häwe mij up ain tijd uppasst, un nåheer bün henschikt woore woo dai freiras wåne. Åwer as 14 jår har, bün ik fon dår wegloope. Ik wul ni trööggåe na huus, dårweegen bün ik wånen bleewe ine ruu fon Sydney stad.

Ine ruu, häw ik anfånge drinke, drogas benutse, huurig daile kijke un huurerig måke. Aine dag, is air dail mit mij passijrt wat mij sër ängst hät. Ik häw ain tijd t’hoop wånt mit dem her fon ain stel woo dai lüür danse un drinke daue. Ain nacht, twai kërls häwe em besöcht. Hai hät mij in ain stuuw schikt, åwer ik häw lijkerst eer fortelen höört. Dai her for dere stel wul mij forkööpe taum der kërls. Sai wule mij forsteeke in air schif un mij henneeme bet Japão dat ik dår, in air bar, arbëre schul. Ik häw mij soo forfërt dat ruunerhüpt bün fon båwen un bün henloope taum hülp suike.

Ik häw aine kërl antrufe wat doir wanke däir in Sydney. Ik häw em uutdüürt wat ik mitmåke däir, un däir denke dai hai mij gild geewe däir. Hai hät mij ni gild geewt, åwer hät hai mij innöögt taum hengåe in der stel woo hai bleewe wäir, dat ik mij wasche küün un wat eete. Soo, häw ik em ni mër låte, un air jår nåheer häwe wij oos frijgt.

DAI BIJBEL HÄT MIJ LEEWEND ANERS MÅKT:

As ik anfånge häw dai Bijbel lëre mit Jehovaas Tüügen, häw ik in dai selwig tijd mij sër gaud befuune un häw uk wuut hat. Ik häw wuut hat as ik lërt häw, dat Satan is dai wat dai slechtigkët up bröcht hät. Ik däir denke dat God oos dai nood bringe däir. Ik häw mij uk sër gaud befuune as ik waiten kreege häw dat God ni dai lüür ine höl trasijre däir. Dit wäir air dail wat mij dai gans leewend lang ängst hät.

Ik häw mij wunert as ik saie häw woo Jehovaas Tüügen eer uutsuiken måke nå dat wat Bijbel säge däit. Sai leewe wirklig nå eer gloobe. Dat wäir ni licht taum mit mij behandle, åwer har nischt sägen wat ik säge däir urer wat ik måke däir, Jehovaas Tüügen däire mij ümer behandle mit lijb un respekt.

Dat slimst for mij wäir dat ik mij befijne däir ån wërd. Ik küün alaine mij ni lijre, un dat is soo sër lang bleewe, lijkerst nåheer dat ik al feel jår mij tauwe låte har soo as Tüüge fon Jehovaa. Ik däir waite dat ik Jehovaa lijbe däir, åwer ik wäir mij sicher, dat hai ni lijbe küün aine mësch soo’s ik.

Ain dail wat gans un går ümstelt hät dai moor woo ik denke däir, is passijrt 15 jår nå dat ik mij tauwe låte har. In ain bijblisch preeg in dai forsamlung stel fon Jehovaas Tüügen, hät dai braurer leest Tiago 1:23 un 24. Dës sprüüch daue God sij Woord t’hoopmaine mit ain spëgel, woo wij oos saie koine soo as Jehovaa oos süüt. Dun häw ik andacht of dat wat ik an mij selwst saie däir, aners wäir as dat wat Jehovaa saie däir. Åwer, wäir nog ni licht tau mij dat anneeme. Ik wul ni glööwe dat Jehovaa mij lijbe küün.

Wek dåg nåheer, häw ik ain spruch leest wat mijn gans leewend aners måkt hät. Wäir Isaías 1:18, woo Jehovaa sägt: “Kåmt, nuu, un daut dai daile tüschen oos int raich bringe. . . . Nog dat juuch süün swartrood sin, dai ware wit måkt soo’s neebel.“ Saigt soo uut dat Jehovaa soo säge däir: ‘Vicky, Vicky, wiman’s dai daile int raich bringe tüschen oos. Ik dau dij kene, ik ken dijn süün, ik ken dijn härts un dau dij lijbe.’

Ik häw dai gans nacht ni slåpe kreege. Ik däir nog ni glööwe dat Jehovaa mij lijbe küün, åwer häw anfånge denke an wosoo Jësus sijne dood mij rere küün. Dun, häw ik saie dat Jehovaa solang geduld hat hät mit mij, un har sofeel måls weese dat mij lijbe däir, åwer dat wäir soo as wen ik em soo säge däir: ‘Dijn lijb is ni groot naug taum mij helpe. Dij Kind sij dood is ni naug taum mijn süün betåle.’ Dat wäir soo as wen ik forstööte däir Jësus sij dood taum mij rere fone süün. Åwer nuu, doir grüüwlen an dat prais wat Jësus hät müst betåle taum mij fraimåke fone süün, häw ik anfånge forneeme dat Jehovaa mij lijbe däir

WOO DAI BIJBEL MIJ HULPE HÄT:

Fon dun an, häw ik ain rëgen forstand un ain fröölig leewend. Mijn forfrigt leewend is beeter woore, un ik blijw sër fröölig im fortelen dat wat ik beleewt häw taum andrer helpe. Ik forneem dat ik ümer näiger an Jehovaa bün.