धेरैजसो मानिसहरू ईश्‍वरको उपासना गर्न चाहँदैनन्‌ किनभने तिनीहरू दुःखकष्टको दोष उहाँलाई दिन्छन्‌।

धेरैजसो धर्मगुरुले सीधै होस्‌ या घुमौरो पाराले, दुःखकष्टको दोष ईश्‍वरलाई दिन्छन्‌। उदाहरणको लागि, कसै-कसैले यसो भन्‍ने गर्छन्‌:

• ईश्‍वरले प्राकृतिक प्रकोप ल्याएर सजाय दिनुहुन्छ।

• ईश्‍वरलाई स्वर्गमा अझ धेरै स्वर्गदूत चाहिएकोले साना केटाकेटीको मृत्यु हुन्छ।

• युद्धहरूमा ईश्‍वरले कसै न कसैको पक्ष लिनुहुन्छ।

तर धर्मगुरुहरूले ईश्‍वरबारे सिकाइरहेका कुरा गलत पो हो कि? यदि ईश्‍वरले नै तिनीहरूलाई अस्वीकार गर्नुभएको छ भने के तिनीहरूको कुरा सही होला?

ईश्‍वरले गर्दा दुःखकष्ट भएको होइन।

उहाँले गर्दा दुःखकष्ट भएको हो भने यो कुरा बाइबलमा उल्लेख गरिएको उहाँका असल गुणहरूसित बाझिने थियो। उदाहरणको लागि,

“[ईश्‍वरका] सबै काम न्यायसङ्‌गत छन्‌। . . . उहाँ सत्य र न्यायी हुनुहुन्छ।”—व्यवस्था ३२:४.

“साँचो परमेश्‍वरले कहिल्यै कसैलाई दुःख दिनुहुन्‍न, सर्वशक्‍तिमान्‌ परमेश्‍वरले कसैको हानि गर्नुहोला भनेर सोच्न समेत सकिँदैन।”—अय्युब ३४:१०.

“सर्वशक्‍तिमान्‌ परमेश्‍वरले कहिल्यै कसैमाथि अन्याय गर्नुहुन्‍न।”—अय्युब ३४:१२.

ईश्‍वर आफूबारे गलत कुरा सिकाउने धर्महरूलाई स्विकार्नुहुन्‍न।

ती धर्महरूमा ईश्‍वरले गर्दा दुःखकष्ट भोग्नुपरेको हो भनी सिकाउने अनि युद्ध र हिंसामा मुछिएका धर्महरू समावेश छन्‌।

“ती भविष्यवक्‍ताहरूले [ईश्‍वरको] नाममा झूटो भविष्यवाणी गरिरहेका छन्‌। मैले उनीहरूलाई पठाएको होइनँ। मैले उनीहरूलाई कुनै आदेश दिएको वा उनीहरूलाई केही बताएको पनि छैनँ। उनीहरू झूटो भविष्यवाणी गर्छन्‌ . . . र आफ्नै छली विचार बताउँछन्‌।”—यर्मिया १४:१४.

येसुले कपटी धर्मगुरुहरूलाई धिक्कार्नुभयो।

“मलाई ‘प्रभु, प्रभु’ भन्‍नेहरूमध्ये सबै जना स्वर्गको राज्यमा पस्नेछैनन्‌ तर स्वर्गमा बस्नुहुने मेरो बुबाको इच्छाअनुसार चल्नेहरू मात्र त्यहाँ पस्नेछन्‌। त्यस दिन धेरैले मलाई यसो भन्‍नेछन्‌: ‘हे प्रभु, हे प्रभु, के हामीले तपाईँको नाममा भविष्यवाणी गरेनौँ र? तपाईँको नाममा प्रेतहरूलाई धपाएनौँ र? अनि के हामीले तपाईँको नाममा थुप्रै शक्‍तिशाली काम गरेनौँ र?’ त्यतिबेला म तिनीहरूलाई प्रस्टै यसो भन्‍नेछु: ‘मैले तिमीहरूलाई कहिल्यै चिनेको छैनँ! ए कुकर्मी हो, मबाट पर हटिहाल!’”—मत्ति ७:२१-२३.