Het anderstalige veld in Duitsland is enorm gegroeid als gevolg van de komst van grote aantallen vluchtelingen en migranten. Recentelijk werden in negen maanden tijd 229 anderstalige groepen en pregroepen gestart. De 30 taalcursussen in 13 talen worden gevolgd door zo’n 800 verkondigers.

Onze broeders en zusters prediken tot vluchtelingen in opvangcentra. Met gebruik van lectuurstands op meer dan 200 locaties hebben ze zo’n 640.000 stuks lectuur verspreid.

 Het Besturende Lichaam gaf toestemming voor een speciale predikingsactie van mei tot en met juli 2016. Ongeveer 700 Arabisch-sprekende verkondigers uit zeven landen reisden af naar tien locaties in Duitsland en Oostenrijk om daar tot grote groepen Arabisch-sprekende personen te prediken.

De 50 verkondigers in de Kriol-gemeente Faber’s Road in Belize prediken gewoonlijk te voet. De meeste broeders en zusters hebben financieel niet veel, maar ze zoeken naar gelegenheden om een vrijgevige geest te laten zien. Een aantal jaren geleden begonnen de broeders en zusters muntjes op te rapen die ze vonden op de stoffige wegen terwijl ze van huis tot huis liepen. Sindsdien komen ze aan het eind van elk jaar bij elkaar om de muntjes die ze hebben verzameld te wassen, te sorteren en te tellen.

Hoewel de meeste van de muntjes niet meer waarde hebben dan een halve cent, verzamelen de broeders en zusters jaarlijks omgerekend ruim 200 euro aan muntgeld. Ze gebruiken de helft van het geld voor onkosten aan de plaatselijke Koninkrijkszaal en de andere helft schenken ze aan het wereldwijde werk.

Een van de hoogtepunten in de theocratische geschiedenis van Burundi vond plaats op 5 maart 2016, tijdens het bijkantoorbezoek van Anthony Griffin, een hoofdkantoorvertegenwoordiger. Het speciale programma voor de gemeenten werd in zijn geheel landelijk uitgezonden op de belangrijkste nationale radiozender. Het aantal luisteraars werd geschat op wel vier miljoen!

 De radio-uitzending vormde een groot getuigenis en er kwamen veel positieve reacties op. Een van de technici die hielpen bij de uitzending zei: ‘Jullie moeten meer van dit soort programma’s maken!’ En een medewerker van de radio schreef: ‘Ik vind dat jullie moeten doorgaan [met het maken van zulke programma’s]. Daardoor zullen ongetwijfeld veel levens gered worden.’ In talloze bussen en taxi’s stond de radio op dit programma afgestemd.

Op de dag voor het Avondmaal in 2016 schoten de broeders van een kleine geïsoleerde groep in Nepal in de stress toen ze erachter kwamen dat er een groot concert gehouden zou worden in de school naast het zaaltje dat ze gehuurd hadden.

Die concerten zijn altijd erg luid. Toen de broeders en zusters de ochtend van het Avondmaal het zaaltje aan het schoonmaken waren, zei een van de organisatoren van het concert: ‘Je zult niks anders horen dan onze muziek.’

Het concert begon om twaalf uur ’s middags en was inderdaad erg luid. Hoewel de broeders een grotere speaker hadden gehuurd dan ze eigenlijk van plan waren te gebruiken, konden ze de microfoontest niet eens horen. De broeders waren radeloos maar baden er vurig over. Maar een halfuur voor het Avondmaal, toen veel broeders en zusters al arriveerden, stopte de muziek plotseling. Er was een gevecht uitgebroken onder een paar concertgangers die gedronken hadden, en de politie had een eind aan het evenement gemaakt. De broeders en zusters konden het Avondmaal op een rustige, vredige en waardige manier vieren.

Giuseppe is gewone pionier in Italië. Hij werkt vanuit huis voor een internetadviesbureau. Afgelopen mei was hij met ongeveer 70 collega’s op een vergadering om nieuwe ideeën te bespreken die binnen het bedrijf toegepast konden worden. De directeur van het bedrijf begon met te zeggen dat hun bedrijf een voorbeeld kan nemen aan sommige websites. Toen liet hij op een scherm zo’n website zien. Giuseppe was verbaasd ineens de homepage van jw.org te zien verschijnen. De directeur zei: ‘Dit is de beste website ter wereld!’ Vervolgens begon hij met een analyse van technische kenmerken van jw.org. Hij was enthousiast over de makkelijk te vinden links en de pakkende afbeeldingen.

‘Mijn collega’s waren verbaasd over het aantal talen dat door de website wordt ondersteund’, zei Giuseppe. ‘Aan  het eind van de presentatie vertelde mijn chef de aanwezigen en de directeur: “Giuseppe is een van Jehovah’s Getuigen.” Toen zei de directeur tegen mij: “Jullie organisatie verdient een compliment. Jullie hebben een website ontworpen waar ieder bedrijf of iedere organisatie jaloers op zou zijn. Het is onvoorstelbaar hoeveel moeite het kost om alles bij te werken en gebruiksvriendelijk te houden, en hoeveel aandacht je moet geven aan de details en de inhoud.” Ik werd er verlegen van dat ik zo’n groot compliment kreeg voor iets waaraan ik niet had gewerkt. Maar ik was heel blij dat er een getuigenis gegeven werd aan veel mensen die niets over Jehovah’s Getuigen wisten. Nu heb ik vaak gesprekjes met collega’s en ben ik zelfs een Bijbelstudie begonnen met drie van hen.’ Het bedrijf waar Giuseppe werkt ‘bestudeert’ nog steeds jw.org, en Giuseppe praat nog steeds met zijn collega’s over de Bijbel.

Jorge woont in Argentinië en hoorde begin 2010 via een klasgenoot voor het eerst over het goede nieuws. Daarna begon hij aan een Bijbelstudie met behulp van het boek Wat leert de bijbel echt? In die periode zat hij op voetbal. Hij was een talent en speelde in een lagere divisie van een topclub. In april 2014 kreeg hij een aantrekkelijk aanbod om voor een Duits team te gaan spelen. Hij was enthousiast over het vooruitzicht profvoetballer te worden en nam het aanbod aan. Een paar dagen voordat Jorge naar Europa zou vertrekken, zei zijn coach tegen hem: ‘Je bent toch een van Jehovah’s Getuigen? Vergooi je leven niet door naar het buitenland te gaan. Toen ik jong was, was ik ook Getuige. Ik werd gevraagd om bij een team in Azië te komen spelen. Ze beloofden me van alles, en ik vond het  allemaal geweldig. Ik ging er met mijn familie heen, maar we kwamen er teleurgesteld weer vandaan.’ Jorge zegt: ‘Zijn woorden raakten me diep, en ik besloot om niet naar Europa te gaan. In 2015 werd ik verkondiger en liet ik me dopen.’

In september 2015 werd het ‘Volg Jezus’ voorbeeld’-congres in Kampala (Oeganda) gehouden. Tot grote blijdschap van de aanwezigen kondigde Mark Sanderson van het Besturende Lichaam aan dat de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift nu ook in het Luganda beschikbaar was.

Een Bijbelstudent zei: ‘Deze prachtige Bijbel heeft me zo gelukkig gemaakt! In die periode waren mensen bezig met voorbereidingen rondom het bezoek van de paus. Om aan geld te komen verkocht de kerk “gezegende” rozenkransen voor bijna 30 euro. Die waren zeer in trek, maar veel mensen hadden het geld er niet voor. Maar ik heb een echte zegen gekregen, gratis. Jehovah heeft er een gegeven aan iedereen die naar het congres kwam, en het werd aan jezelf overgelaten of je er vanuit je hart een vrijwillige bijdrage voor wilde geven. Nu ik Jehovah’s Woord elke dag in mijn moedertaal lees en Jehovah beter leer kennen, voel ik me echt gezegend. Ik dank Jehovah dat hij me mijn eigen bijbel heeft gegeven.’

In een poging www.mr1310.com in diskrediet te brengen, vertelden sommige kerkleiders in een gebied in Congo (Kinshasa) hun leden dat de publicaties van Jehovah’s Getuigen worden gedrukt in het geestenrijk. Om die bewering kracht bij te zetten, wezen ze op de letters ‘www’ en zeiden  dat die overeenkwamen met het getal 666 in het boek Openbaring (Openb. 14:1). Daardoor wilden sommige Bijbelstudenten niet langer studeren.

Na hierover gebeden te hebben, nodigde een pioniersechtpaar hun Bijbelstudenten en hun partners bij hen thuis uit. Drie echtparen gingen op de uitnodiging in. Na een maaltijd lieten de pioniers hun de video Jehovah’s Getuigen — Georganiseerd om het goede nieuws te prediken zien. Door het zien van de video raakten hun gasten er compleet van overtuigd dat de ideeën die ze hadden over de herkomst van onze publicaties verkeerd waren geweest. De week daarop gaf de man van een van die Bijbelstudenten, die zelf geen studie had, het pioniersechtpaar een bijdrage van omgerekend bijna 100 euro. Hij stond erop dat ze het geld zouden aannemen en aan het wereldwijde werk zouden schenken.

Hoewel de broeders en zusters in een afgelegen gebied van Papoea-Nieuw-Guinea geen internettoegang hebben, willen ze heel graag de nieuwste Koninkrijksliederen leren. Daarom gaat er altijd een broeder uit de gemeente Mundip naar de dichtstbijzijnde plaats met internet. Hiervoor moet hij twee uur lopen en twee uur met de bus reizen. Dan schrijft hij daar de tekst van internet over in een schrift en vervolgens gaat hij weer naar huis. In de Koninkrijkszaal schrijft hij de tekst op een schoolbord zodat iedereen die kan zien. De anderen in de gemeente schrijven de nieuwe liederen dan over voor gebruik op de vergaderingen. Ze waarderen het enorm dat ze net als de andere gemeenten in de wereld kunnen zingen als onderdeel van hun aanbidding van Jehovah.