Jeschräwen von Markus 13:1-37
13 Aus hee utem Tempel rutjinkj, säd eena von siene Jinja: “Liera, kjikj mol, waut fa besondre Steena un Jebieda!”
2 Oba Jesus säd to dän: “Kaust du de groote Jebieda seenen? Dee woaren aula doljebroaken woaren; doa woat opp kjeene Wajch een Steen opp dän aundren bliewen.”
3 Lota saut Jesus opp dän Oliewen-Boajch, von wua de Tempel to seenen wia. Petrus, Jakobus, Johanes un Andre̱as jinjen auleen no am un säden:
4 “Saj ons: Wanea woat aul dit sennen un aun waut fa een Tieekjen woat daut to seenen sennen, daut aul dit woat to Enj gonen?”
5 Jesus funk aun to räden un säd: “Paust opp, daut junt kjeena veleiden woat.
6 Doa woaren väle en mienen Nomen komen un sajen: ‘Ekj sie dee’, un dee woaren väle veleiden.
7 Un dan uk noch: Wan jie von Kjrich hieren un von Norechten äwa Kjrich, dan lot junt nich enenjsten. Dit mott aula passieren, oba dauts noch nich daut Enj.
8 Wiels eene Sort Menschen* woat jäajen de aundre Sort Menschen feiten un een Launt* jäajen daut aundre. Doa woat Ieedbäben sennen opp eene Städ no de aundre; doa woat uk Hungaschnoot sennen. Dits de Aunfank von sea schwoare Tieden*.
9 Oba jie, paust opp. De Menschen woaren junt verem Jerecht brinjen, un dee woaren junt en de Juden äare Vesaumlungshiesa* vekjielen. Dee woaren junt uk wäajen mie ver Harscha un Kjennichs brinjen aus een Zeichnis fa dee.
10 Doa mott uk noch ieescht de goode Norecht mank aule Sorten Menschen* jeprädicht woaren.
11 Un wan se junt metnämen un junt de Beaumte äwajäwen, dan sorcht junt nich em verut doaräwa, waut jie sajen sellen. Oba sajcht krakjt daut, waut junt dan jroz jejäft woat. Daut sent nich jie, waut doa räden, oba de heilja Jeist.
12 Un dan uk noch woat een Brooda sienen Brooda loten dootmoaken un de Voda sien Kjint un de Kjinja woaren sikj jäajen äare Elren stalen un dee loten dootmoaken.
13 Un wäajen jie miene Nofolja sent, woaren aule Menschen junt schlajcht lieden kjennen. Oba wäa bat aum Enj staunthauft jebläwen es*, woat jerat woaren.
14 Un wan jie de jreselje Sach, waut venichten deit, seenen opp dee Städ stonen, wua dee nich saul (de Läsa saul iernstlich doaräwa nodenkjen toom daut vestonen), dan sellen dee, waut en Judä̱a sent, sikj aunfangen fuattobrinjen no de Boaj.
15 Dee, waut oppem Husdak es, saul nich raufkomen uk nich nenngonen toom sikj irjentwaut von bennen holen.
16 Un dee, waut oppe Stap es, saul nich trigjgonen no daut, waut hee hinja sikj jeloten haft, toom sienen Äwarock holen.
17 Weehee de Frues, waut to dee Tiet schwanga sent, un dee, waut een Bäbe besorjen!
18 Bät emma wada, daut et nich mucht enne Wintatiet passieren.
19 Wiels dee Tiet woat eene Liedenstiet sennen, soone aus daut von Aunfank aun, aus Gott de Welt* jemoakt haft, noch kjeenmol jejäft haft un uk kjeenmol mea jäwen woat.
20 Un wan Jehowa* dee Tiet nich haud kjarta jemoakt, wudd kjeena* jerat woaren. Oba om de Utjewälde äat haulwen, dee hee utjewält haft, haft hee dee Tiet kjarta jemoakt.
21 Un wan irjentwäa to junt sajcht: ‘Kjikjt! Hia es de Christus!’, ooda: ‘Kjikjt! Doa es dee!’, dan jleeft daut nich.
22 Wiels doa woaren faulsche Christussen* un faulsche Profeeten verendach komen un Tieekjens un Wunda doonen toom aundre veleiden, un wan mäajlich mau rajcht de Utjewälde.
23 Oba jie, paust opp. Ekj hab junt aules em verut jesajcht.
24 Oba en dee Doag, wan de Liedenstiet ieescht äwa es, woat de Sonn diesta woaren un de Mon woat nich schienen.
25 De Stierns woaren vom Himmel faulen un de Machten em Himmel woaren jescheddat woaren.
26 Un dan woaren see dän Menschensän en de Wolkjen* komen seenen met groote Macht un Harlichkjeit.
27 Dan woat hee de Enjel utschekjen un von de vea Wintrechtungen de Utjewälde saumlen; von eene Kaunt Welt bat de aundre Kaunt Himmel.
28 Lieet von daut Jlikjnis von dän Fiejenboom: Soo schwind aus dee utlat un jreen woat, weet jie, daut de Somma dicht bie es.
29 Krakjt soo uk, wan jie dise Sachen seenen passieren, dan weet jie, daut hee gaunz dicht bie de Däa es.
30 Ekj saj junt daut soo, aus et es: Dise Jennerazion* woat gaunz secha noch doa sennen, bat aul dit passieet.
31 De Himmel un de Ieed woaren vegonen, oba miene Wieed woaren gaunz secha nich vegonen.
32 Wanea dee Dach un dee Stund sennen woat, weet kjeena; nich de Enjel em Himmel uk nich de Sän. Daut weet bloos de Voda.
33 Blieft oppmoakjsom un blieft waka, wiels jie weeten nich, wanea dise bestemde Tiet es.
34 Dauts soo aus met eenen Maun, waut sien Hus velat un wiet wajchreist un siene Sklowen äwa sien Hus aunstalt. Hee jeft jieda Sklow siene Oabeit opp un stalt dän Däarenwoaka aun to woaken.
35 Jie weeten nich, wanea de Wieet trigj no Hus kjemt: Aus daut nu utgangs Dach es ooda medden enne Nacht ooda ea daut zemorjes es* ooda tiedich zemorjes. Doawäajen blieft waka,
36 soo daut hee junt nich biem schlopen auntraft, wan hee onverhofs kjemt.
37 Waut ekj to junt saj, daut saj ekj to aulem: Blieft waka.”
Footnooten
^ Ooda: “een Volkj”; “eene Rauss”.
^ Wuatlich: “Kjennichrikj”.
^ Wuatlich: “von de Jeburtsweedoag”.
^ Wuatlich: “en de Sinagogen”.
^ Ooda: “aule Velkja”; “aule Raussen”.
^ Ooda: “staunthauft blift”.
^ Wuatlich: “Schepfunk”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Wuatlich: “kjeen Fleesch”.
^ “Christussen” es de Meazol von Christus.
^ Wuatlich: “Wolkjen vom Himmel”.
^ Met daut Wuat “Jennerazion” sent jeweenlich Menschen von een veschiednet Ella jemeent, waut fa een jewesset Stoot en deeselwje Tiet läwen.
^ Wuatlich: “wan de Hon kjreit”.
