Raufloden:

• Eefache Nooten

1. 1. De Stierns, waut huach aum Himmel ston’,

   em diestren vespreet,

   uk Dach un Nacht, uk Sonn un Mon,

   daut muakst du met Leew.

   Daut Mäa un aul de Fesch doa benn’,

   daut Launt, de Tier’n un uk de Mensch,

   daut freid die to seen’.

   (KUA)

   Wie ha’n Freid aun diene Woakjen,

   aun de Hopninj, waut ons stoakj helt,

   aun daut Paradies, waut kjemt.

   Doch daut baste, waut wie finj’ kjenn’,

   es, daut wie kjenn’ diene Frind senn’.

   Diene Leew jeft groote Freid

   fa aule Eewichkjeit.

2. 2. Du jefst ons aules, waut doa fält,

   om Scheengon’ to ha’n:

   de Dinj rom ons un uk dien’ Fräd,

   väl goots jieda Dach.

   Du jeefst de Menschen Volkom’heit

   un hast ons uk de Eewichkjeit

   em Hoat nenjelajcht.

   (KUA)

   Wie ha’n Freid aun diene Woakjen,

   aun de Hopninj, waut ons stoakj helt,

   aun daut Paradies, waut kjemt.

   Doch daut baste, waut wie finj’ kjenn’,

   es, daut wie kjenn’ diene Frind senn’.

   Diene Leew jeft groote Freid

   fa aule Eewichkjeit.

   (BRIGJ)

   Dee Freid wort mäajlich doaderch,

   daut dien Sän fa ons storf.

   Wiels hee betold de Sindenschult

   un koft eewjet Läwen en Freid.

   (KUA)

   Wie ha’n Freid aun diene Woakjen,

   aun de Hopninj, waut ons stoakj helt,

   aun daut Paradies, waut kjemt.

   Doch daut baste, waut wie finj’ kjenn’,

   es, daut wie kjenn’ diene Frind senn’.

   Diene Leew jeft groote Freid

   fa aule Eewichkjeit.

   (KUA)

   Wie ha’n Freid aun diene Woakjen,

   aun de Hopninj, waut ons stoakj helt,

   aun daut Paradies, waut kjemt.

   Doch daut baste, waut wie finj’ kjenn’,

   es, daut wie kjenn’ diene Frind senn’.

   Diene Leew jeft groote Freid

   fa aule Eewichkjeit.