Gott haft de Menschen waut besondret jejäft: Dee kjennen derch daut Jebäd to am räden un am daut vetalen, woo an daut jeit. De Profeet David bäd: “Du hieescht onse Jebäda, doawäajen kjemt aulemaun no die” (Psalm 65:3). Oba woo kjenn wie to Gott bäden, daut hee no ons horcht un ons säajent?

Wan du fa die auleen bätst, dan kaust du dien Hoat ver Gott utschedden un am weeten loten, waut du oppem Hoaten hast (Psalm 62:9). Gott, waut aule Macht haft, räakjent soone Jebäda sea väl.

Wan Gott uk veschieden jenant woat, haft hee oba bloos eenen Nomen. “Ekj sie Jehova. Daut es mien Nomen” (Jesaja 42:8, NW). De Nomen Jehova es rom 7 000 Mol enne Heilje Schreft. Väl Profeeten nanden Gott bie sienen Nomen. Abraham säd: “Toom Jefaulen, Jehova, . . . lot mie noch wieda räden” (1. Mose 18:30, NW). Wie wudden uk sellen Gott sienen Nomen, Jehova, brucken, wan wie bäden.

Gott vesteit onse Jedanken un woo ons daut ennalich jeit, krakjt endoont waut vonne Sproak wie räden. Sien Wuat vesechat ons, “daut Gott manke Menschen kjeen Unjascheet moakt; oba ut aule Velkja, dee aunnemt, dee am ferchten un doonen waut rajcht es” (Aposteljeschicht 10:34-35).

Oba, om daut Gott ons säajent, mott wie noch mea doonen aus bloos bäden. En dän näakjsten Artikjel woa wie seenen, waut wie noch doonen motten.