Paul: Wie wieren sea oppjebrocht! Daut wia em Nowamba 1985 un wie wieren oppem Wajch no Liberia, Wast Afrika, wua wie aunfangen wudden, aus Missionoa to deenen. Ons Zhett sad sikj en Senegal. Anne säd: “Om eene Stund sent wie en Liberia!” Oba dan wort bekauntjemoakt: “Eenje Menschen en Liberia proowen, de Rejierunk rauftokjrieen, un doawäajen woat de Zhett nu nich no Liberia flieejen.” Dan bleew wie fa tieen Doag bie aundre Missionoaren en Senegal un horchten de Norechten von Liberia. Daut jeef doa Trocksvoll Doodes un de Menschen kunnen aum zeowes nich äare Hiesa veloten, wiels dee wudden dan fuaz dootjeschoten woaren.

Anne: Wie wieren sea väasechtje Menschen. Ekj wia von kjlien aun doafäa bekaunt un doawäajen nanden se mie “Angst Annie”. Ekj wia mau rajcht aul nerwees, wan ekj bloos sull äwa eene Gauss gonen! Oba wie wieren ons doawäajen eenich, aus Missionoa to deenen.

Paul: Ekj un Anne wieren en deeselwje Jäajent jebuaren em Wasten von Enjlaunt. Miene Elren un Anne äare Mame rooden ons emma too, met dän Pioniadeenst auntofangen; un daut deed wie dan, aus wie ieescht eemol met de School derch wieren. Dee wieren sea schaftich, daut wie ons Läwen fa dän Voltietdeenst brucken wullen. Aus ekj 19 Joa wia, wort ekj em Betel enjelot, un aune 1982, aus wie ons ieescht befriet hauden, wia wie dan beid em Betel.

Anne: Wie jleichten daut sea em Betel, oba ons haud daut noch emma jejankat, doa to deenen, wua daut needich aun Help fäld. Wie kjrieejen emma eenen jratren Wunsch doatoo, wiels wie em Betel met soone toop schaufen deeden, waut ea Missionoaren jewast wieren. Wie bäden fa dree Joa jieda Zeowes om disen Wunsch. Un wie wieren gaunz oppjebrocht, aus wie aune 1985 de Enlodunk kjrieejen, bie de 79. Klauss von de Gilead-School to sennen! Wie worden no Liberia jeschekjt en Wast Afrika.

Paul: Wie neemen dän ieeschten Zhett, waut no Liberia fluach. De Menschen hauden sea Angst un dee kunnen äare Hiesa aum zeowes noch emma  nich veloten. Auleen wan doa een Foatich, waut nich fein schauft, een ludet Jelud muak, kjrieejen dee fuaz Angst un randen wajch! Om ons to berujen, deed wie jieda Zeowes waut Psalmen läsen. Oba wie jleichten onse Toodeelunk doawäajen sea. Anne jinkj jieda Dach prädjen un ekj bleef em Betel un schauft doa met Brooda John Charuk a toop. Ekj kunn väl von am lieren, wiels hee aul fa väl Joaren en Liberia jewont haud un de Breeda äare Omstend goot kjand.

Anne: Wuarom jleicht wie daut doa en Liberia soo bosich? Wäajen onse Breeda un Sestren. Dee wieren leeftolich, frintlich un tru. Wie feelden ons vebungen un dee wieren onse niee Famielje. Dee jeewen ons gooden Rot un stoakjten ons em Jeisteljen. Prädjen jinkj uk sea scheen. De Menschen wia daut nich goot, wan wie too schwind veleeten! Dee vetalden unja sikj von de Bibel oppe Gaussen, un eena kunn eefach no dee gonen un wieda räden. Wie hauden soo väl Bibelstudiums, daut wie meist nich met aule studieren kunnen. Daut wia een feina Trubbel!

Paul: Fa vea Joa wia daut em Launt ruja. Oba aune 1989 funk een schlemma Kjrich aun. Dän 2. Juli 1990 neemen de Menschen, waut jäajen de Rejierunk wieren, de Städ en, wua uk daut Betel met en wia. Fa dree Moonat kunn wie nich met aundre räden, waut butakaunt daut Betel wieren – nich mol met ons Frintschoft ooda de Hauptoffiz. Doa wia aulawäajen Jewault, Derchenaunda un knaup to äten, un väle Frues worden vejewaulticht. Fa 14 Joa bleef daut soo schlemm em Launt.

Anne: Menschen von veschiedne Raussen kjamften un muaken sikj unjarenaunda doot. Oppe Gaussen wieren aulawäajen Kjamfa. Dee hauden Reifels enne Henj un velumpte Kjleeda aun. Dee bruaken sikj en de Hiesa nenn un neemen sikj aules met, waut see wullen. Fa eenje wia Menschen dootmoaken nuscht aundasch, aus “Heena dootmoaken”. Dee hauden Klompes Menschenkjarpasch, om de Wäaj tootomoaken – mau rajcht dicht bie daut Betel. Eenje von Jehowa siene Zeijen worden uk dootjemoakt, wua uk twee leewe Missionoaren met en wieren.

De Breeda un Sestren saden äa Läwen opp Spell, wäajen dee äare Gloowesbreeda vestuaken, waut von soone Raussen wieren, wua no jesocht wort, om dee doottomoaken. Uk Missionoaren un Beteliten vestuaken de Breeda. Soone, waut em Betel oppjenomen worden, musten em Kjala schlopen, un eenje met de Breeda un Sestren toop en äare Stowen. Wie wonden biejlikj met eene Famielje toop en eene Stow, waut äare säwen wieren.

 Paul: Jieda Dach proowden de Kjamfa, em Betel nenntokomen, om to seenen, aus dee doa Menschen vestoaken hauden. Dan jinjen doa twee Breeda no daut Hakj, om met dee to räden, un Twee stunden biem Fensta un kjikjten. Wan de Breeda äare Henj no hinjen hauden, dan meend daut, daut jane doll wieren, un dee vestuaken de Breeda fuaz. Oba wan dee äare Henj no väaren hauden, meend daut, daut aules goot wia.

Anne: Eenen Dach kunnen de Breeda eene dolle Grupp Kjamfa nich doavon aufhoolen, nenntokomen. Ekj un eene Sesta beschlooten ons en eene Bodstow. Doa wia een Schaup met eenen kjlienen Rum, wua eene Persoon sikj vestäakjen kunn; un doa vestuak sikj de Sesta dan. De Kjamfa kjeemen opptoo no ons met groote Reifels un däwaden aune Däa naun. Paul säd: “Miene Fru es jroz enne Bodstow.” Aus ekj daut Schaup toomuak, wua de Sesta bennen wia, muak daut een Jelud. Un wiels ekj noch aules trigjriemen must, dieed daut een Stootskje. Ekj haud soo Angst, daut mien gaunza Kjarpa flautad. Ekj wist, ekj must ieescht ruich woaren, ea ekj de Däa opmuak. Doawäajen bäd ekj opp stelles to Jehowa om Help. Dan schloot ekj de Däa op un kunn dee ruich bejreessen. Eena von dee schoof mie tosied un jinkj jlikj no daut Schaup, muak daut op un kleiwd aules derch. Dee kunn daut nich jleewen, daut hee doa nuscht funk. Dan jinjen hee un siene Poatna no de aundre Stowen un sochten doa un uk oppem Bän aules derch, oba fungen wada nuscht.

Paul: Fa Moonaten haud wie foaken nuscht to Freestikj, oba de Morjenaundacht wia fa ons soo aus een Freestikj. Ons aula wia daut kloa, daut daut Läsen un de Bibel studieren ons de Krauft jäwen wudd, jieda Dach uttohoolen.

Wie wisten, wan wie wudden rutgonen toom Äten un Wota holen, dan wudd wie dee nich beschitzen kjennen, waut sikj hia vestoaken hauden, un dee wudden leicht haben kunt dootjemoakt woaren. Foaken vesorjd Jehowa ons krakjt to de rajchte Tiet met daut Needje opp eene gaunz besondre Wajch! Jehowa kjemmad sikj om ons un holp ons, met onse Angst foadich to woaren.

Je diestra de Welt wort, je dacha wort de Woarheit. Onse Breeda musten sikj emma wada en Sechaheit brinjen, oba dee bleewen ruich un hauden eenen stoakjen Gloowen. Eenje säden, daut dise schwoare Tiet äant fa de groote Liedenstiet reedjemoakt haud. De Eltestasch un aundre junge Breeda wieren äwanäment un holpen äare Gloowesbreeda soo goot aus mäajlich. De Breeda, waut sikj en Sechaheit brinjen musten, holpen sikj uk unjarenaunda un fungen opp dee Städen aun to prädjen. Dee sochten sikj irjentwaut toop em Woolt un muaken eefache Vesaumlungshiesa. De Toopkomes un de Prädichtdeenst jeewen äant en dee schwoare Tieden väl Hopninj un Moot. Wan wie de Breeda de needje Sachen brochten, fruagen väle, aus wie äant nich leewa kunnen Prädichtdeenst-Tauschen brinjen  enne Städ Kjleeda; daut jinkj ons sea to Hoaten! Een deel Menschen, waut daut Schlemme von dän Kjrich beläft hauden, wullen de goode Norecht hieren. Dee wieren sea vewundat, wan dee sagen, woo schaftich un goot enjestalt Jehowa siene Zeijen wieren. De Breeda wieren soo aus een Licht en daut Diestre! (Mat. 5:14-16). Wäajen onse Breeda soo iewrich wieren, worden mau rajcht eenje grausome Kjamfa onse Breeda.

Paul: Eenjemol must wie daut Launt veloten: Dree Mol fa een kort Stootje un twee Mol fa een gaunzet Joa. Eene Missionoa-Sesta säd krakjt, woo wie ons feelden. See säd: “Opp de Gilead-School lieeden se ons, de Breeda un onse Oppgow von gaunzen Hoaten to leewen; un dauts, waut wie deeden. Soo, onse Breeda en soone schwoare Omstend to veloten, bruak ons daut Hoat!” Oba wie wieren schaftich, daut wie daut Woakj en Liberia doawäajen unjastetten kunnen, wäajen wie en de Lenda doa dicht bie wieren.

Anne: Em Mei 1996 fua wie äare vea met een Foatich vom Betel wajch un hauden een deel wichtje Papieren äwa daut Woakj en Liberia met. Wie wullen no eene sechre Städ foaren aune aundre Kaunt Staut, waut 16 Kjlomeeta (10 Miel) auf wia. Oba hinjawäajes kjeem wie bat eene Städ, wua een grootet Opprua wia. Dolle Kjamfa schooten no Hecht, hilden ons opp, reeten dree von ons utem Foatich rut un fuaren doamet wajch, wan Paul doa uk noch bennen wia. Wie wieren gaunz vebleft. Met eenst sag wie, daut Paul aunjegonen kjeem un daut Bloot von sienen Stiern rand. Ieescht docht wie, daut se dän jeschoten hauden, oba dan foll ons bie, daut hee dan nich wudd gonen kjennen! Een Kjamfa haud am eent jeheift un am utem Foatich rutjeschupst. Toom Jlekj wia daut nich eene groote Wund.

Doa dicht bie wia een Soldoten-Trock, waut gaunz voll Menschen wia, waut aula Angst hauden. Wie musten ons buten aun daut Foatich seenen faust to hoolen. De Foara spied dan soo sea opp, daut wie doa meist rauffollen. Wie brelden, daut hee stellhoolen sull, oba hee haud väl too Angst. Opp irjenteene Wajch kunn wie doa noch bowen bliewen, oba aus daut Foatich mol entlich stellhilt, wia wie gaunz meed un flautaden ut Angst.

Paul: Wie kjikjten ons toop met onse schwiensche, tweinje Kjleeda un wundaden, daut wie noch aum Läwen wieren. Wie schleepen buten oppem Frieen biesied eenen Helikopter, waut gaunz tweijeschoten un meist batem Vekjeiwlen wia. Dee fieed ons dän näakjsten Dach no Sierra Leone. Wie wieren sea dankboa, daut wie noch aum Läwen wieren, oba wie muaken ons Sorjen äwa onse Gloowesbreeda.

Anne: Wie kjeemen jlekjlich en daut Betel en Freetown, Sierra Leone aun, wua de Breeda sikj goot om ons kjemmaden. Oba dan funk daut aun, daut ekj en mien Vestaunt emma wada daut Schlemme sach, waut wie beläft hauden. Jieda Dach haud ekj Angst, daut doa wada waut Schlemmet passieren kunn, un ekj kunn nich kloa denkjen; daut feeld sikj no eenen Droom. De Nacht wuak ekj foaken opp un flautad un haud Angst un kunn meist nich Loft holen. Paul foot mie om un bäd met mie toop. Wie sungen soo lang Kjennichrikjs-Leeda, bat ekj opphieed met flautren. Ekj docht, ekj wudd dwautsch woaren un nich mea kjennen aus Missionoa deenen.

Ekj woa kjeenmol vejäten, waut doahinja kjeem. Krakjt en deeselwje Wäakj kjeemen twee Tietschreften rut. Eent wia daut Woat waka! vom 8. Juni 1996, wua de Artikjel bennen wia “Panikattacken bewältigen”. Nu kunn ekj vestonen, waut mie wia. De tweede wia de Woaktorm vom 15. Mei 1996, wua de Artikjel bennen wia “Woher nehmen sie ihre Kraft?” Dis Woaktorm haud een Bilt von eenen Flotta met eene tweinje Flicht. De Artikjel säd, daut krakjt soo aus een Flotta wieda flieejen kaun, wan dee uk tweinje Flichten haft, soo kaun Jehowa ons uk halpen, aundre bietostonen, wan wie selfst uk ennalich twei sent. Derch dise Artikjels kjrieech ekj to de rajchte Tiet de Krauft, waut mie fäld (Mat. 24:45). Ekj socht mie noch mea soone Artikjels un deed dee en een Buak nenn. Daut holp mie sea. No eene jewesse Tiet haud ekj nich mea soone schlajchte Bilda em Kopp.

Paul: Jiedatsmol, wan wie trigj no Liberia foaren kunnen, wia wie sea schaftich. Utgangs 2004 wia wie aul meist 20 Joa en Liberia jewast. De Kjrich haud  aul een Enj jenomen un daut jeef Plons toom bie daut Betel buen. Oba met eemol haustich kjrieej wie eene niee Oppgow.

Dit wia eene groote Proow fa ons. Woo wudd wie daut bloos uthoolen kjennen, wiels wie onse jeistelje Famielje soo sea leewden? Aus wie no de Gilead-School jinjen, veleet wie onse Famielje uk, un wie kunnen seenen, woo sea Jehowa ons säajend. Soo, wie neemen daut aun. Onse Oppgow wudd nu en daut Nobalaunt Ghana sennen.

Anne: Wie roaden sea, aus wie Liberia veleeten. Wie wieren gaunz vewundat, aus Frank – een erfoarna, elra Brooda – to ons säd: “Jie motten ons vejäten!” Dan erkjläad hee daut un säd: “Wie weeten, daut jie ons kjeenmol vejäten woaren, oba jie motten june Oppgow von gaunzen Hoaten doonen, wiels dee kjemt von Jehowa. Doawäajen seet doano, daut jie junt fein om june Breeda kjemren.” Dit jeef ons de Krauft toom no een freschet Launt trakjen, wua mau weinich ons kjanden un wua fa ons aules nie wia.

Paul: Oba daut dieed nich lang un dan leewd wie onse jeistelje Famielje en Ghana uk sea. Doa wieren sea väl von Jehowa siene Zeijen! Wie lieeden een deel von dee äa Tru-Sennen un äaren stoakjen Gloowen. Aus wie 13 Joa en Ghana jedeent hauden, kjrieej wie eene aundre Äwarauschunk. Wie worden enjelot, en daut Betel en Kenia, Wast Afrika to deenen. Wie bangden ons sea no onse Frind von dee Städen, wua wie jedeent hauden, oba wie worden fuaz goode Frind met onse Breeda un Sestren en Kenia. Bat vondoag dän Dach deen wie en soon Jebiet, wua daut needich aun Help fält.

Anne: En aul miene Joaren, hab ekj väl Schwoaret beläft un foaken groote Angst jehaut. En jefäadelje Jäajenden to wonen un Schlemmet to beläwen, kaun eenem krank moaken un äwafoddren. Jehowa deit ons nich derch een Wunda von aul daut beschitzen. Wan ekj hia, daut doa jeschoten woat, dan dreit miene Moag dral un miene Henj schlopen en. Oba ekj hab jelieet, aules uttonutzen, wuaderch Jehowa ons Krauft jeft – biejlikj de Unjastettunk von onse Breeda un Sestren. Un ekj hab uk jeseenen, daut wan eena sikj aun siene jeistelje Jewanheiten helt, kaun Jehowa eenem halpen, en siene Oppgow to bliewen.

Paul: Eenje froagen veleicht: “Jleichst du diene Oppgow?” Jieda Launt es schmock, oba daut kaun irjentwua Orru jäwen un jefäadlich woaren. Oba eenatlei jleich ekj dolla aus daut Launt: De wieetvolle Breeda un Sestren, waut onse Famielje sent. Wan wie uk veschieden oppjewossen sent, denkj wie oba äwareen. Wie dochten, wie worden hiahan jeschekjt toom dee oppmuntren, oba en Werkjlichkjeit haben dee ons jestoakjt.

Jiedatsmol, wan wie wua hantrakjen, see wie een Wunda: onse jeistelje Famielje. Wie sent ons secha, daut soo lang aus wie to Jehowa siene Organisazion jehieren, hab wie eene Famielje un een Tus. Un wie sent ons uk secha, daut wan wie ons wieda opp am veloten, woat dee ons Krauft jäwen, doano aus ons daut fält (Filip. 4:13).