Kliniczne strategie unikania transfuzji krwi
Unikanie transfuzji wymaga optymalnego korzystania ze strategii kontrolowania krwotoku, postępowania z krwią autologiczną, pobudzania krwiotworzenia i zwiększania tolerancji niedokrwistości. Osiąga się to przez korzystanie z różnych leków, urządzeń i technik oszczędzania krwi w stosownych kombinacjach i w odpowiednim czasie. Planowe i systematyczne stosowanie wielu strategii alternatywnych wobec transfuzji przez interdyscyplinarne zespoły to prosty, skuteczny i bezpieczny sposób unikania przetoczeń krwi alogenicznej
„Leczenie pacjentów bez transfuzji wymaga szerokiego zakresu strategii oszczędzania krwi wprowadzonych w maksymalnym stopniu, żeby unikać przetoczeń, a nie je minimalizować” (Guinn NR, et al. Perioperative management of patients for whom transfusion is not an option. Anesthesiology 2021;134(6):939-48).
Cele
zminimalizowanie utraty krwi
pobudzenie krwiotworzenia
postępowanie z krwią autologiczną (śródoperacyjne i pooperacyjne)
tolerancja niedokrwistości
Ocena kliniczna i planowanie przedoperacyjne
Dokładny wywiad i badanie przedmiotowe
Wczesne zapobieganie albo rozpoznanie i leczenie niedokrwistości (środki stymulujące erytropoezę, żelazo)
Ocena kliniczna i optymalizacja krzepnięcia
Rozważne stosowanie antykoagulantów, leków przeciwpłytkowych i innych preparatów, które mogą niekorzystnie wpływać na krzepnięcie
Ograniczenie ilości pobieranej krwi i częstości pobrań w celu zmniejszenia jatrogennej utraty krwi
Planowanie leczenia (wykonywanie złożonych zabiegów etapami, powiększenie zespołu w celu skrócenia czasu operacji, techniki minimalnie inwazyjne, przedoperacyjna i/lub śródoperacyjna embolizacja)
Postępowanie śródoperacyjne
Drobiazgowo staranna hemostaza i technika chirurgiczna
Hemostatyczne narzędzia chirurgiczne (np. termiczne, elektrochirurgiczne, ultradźwiękowe)
Środki farmakologiczne, które zwiększają hemostazę (systemowe, np. kwas traneksamowy, kwas aminokapronowy, koncentraty czynników krzepnięcia a i rFVIIa b, a także środki o działaniu miejscowym c) oraz hemostaza mechaniczna lub okluzja
Postępowanie z krwią autologiczną d (np. odzyskiwanie krwi wynaczynionej, hemodylucja)
Inne metody oszczędzania krwi (np. znieczulenie ogólne z hipotensją, ułożenie pacjenta, normotermia)
Podejście małoinwazyjne (np. laparoskopia, endoskopia, radiochirurgia stereotaktyczna)
Embolizacja
Postępowanie pooperacyjne
Maksymalna tolerancja niedokrwistości
Ciągła ocena układu krzepnięcia; monitorowanie pod kątem objawów krwawienia
Szybkie zatrzymanie krwawienia (reoperacja, środki hemostatyczne e, odpowiednie ułożenie pacjenta, zamykanie tętnic za pomocą radiologii)
Pooperacyjne odzyskiwanie krwi f
Leczenie niedokrwistości
Zarządzanie objętością (rozważne podawanie niekrwiopochodnych środków zwiększających objętość)
Unikanie nadciśnienia i hipotermii
Ograniczenie pobrań
Korzyści
Mniej zdarzeń niepożądanych
Mniejsza częstość zakażeń
Krótszy okres leczenia w szpitalu i w oddziale intensywnej terapii
Niższa śmiertelność wczesna i późna
Mniej operacji odwoływanych z powodu braku krwi
Niższe ogólne wydatki szpitala i koszty opieki nad pacjentem
Co mówią fachowcy
„Zasada autonomii pacjenta narzuca stosowanie jakościowej opieki medycznej bez krwi u pacjentów, którzy nie wyrażają zgody na transfuzję. Na bezkrwawą medycynę i chirurgię składa się wykorzystanie różnych prostych i standardowych technik w multimodalnym i interdyscyplinarnym podejściu, dostosowanym do danego pacjenta i zgodnym z protokołem postępowania” (Usoro NI, et al. Bloodless management of severe obstetric hemorrhage with very severe anemia: a case report. A A Pract 2021;15(2):e01396).
„Oszczędzanie krwi jest rozsądne pod względem ekonomicznym oraz (jak wynika z przedstawionych tu dowodów) pod względem medycznym” (Adamson JW. New blood, old blood, or no blood? N Engl J Med 2008;358(12):1295-6).
„Skuteczne wprowadzenie PBM [patient blood management] wiązało się ze znacznym obniżeniem wskaźnika powikłań i śmiertelności” (Althoff FC, et al. Multimodal patient blood management program based on a three-pillar strategy: a systematic review and meta-analysis. Ann Surg 2019;269(5):794-804).
„Systemy opieki zdrowotnej na świecie przyjęły programy PBM [patient blood management] entuzjastycznie po części dlatego, że redukują one liczbę transfuzji, obniżają koszty i wiążą się z lepszymi wynikami leczenia pacjentów” (Zeller MP, et al. Safeguarding the patient’s own blood supply. JAMA 2019;321(10):943-5).
„Zwiększa się liczba dowodów pokazujących potencjalnie niekorzystne efekty podawania produktów krwiopochodnych, łącznie z wydłużoną wentylacją mechaniczną, zwiększonym ryzykiem infekcji oraz wydłużonym czasem hospitalizacji zarówno dorosłych, jak i dzieci” (Kato H, et al. Are blood products routinely required in pediatric heart surgery? Pediatr Cardiol 2020;41(5):932-8).
Więcej informacji
Świadkowie Jehowy mają ogólnoświatową sieć przeszło 2000 Komitetów Łączności ze Szpitalami (KŁS). Udostępnia ona wiarygodne informacje o klinicznych strategiach unikania transfuzji i ułatwia pacjentom będącym Świadkami Jehowy dostęp do opieki zdrowotnej.
Żeby skontaktować się z lokalnym przedstawicielem KŁS, wejdź na www.mr1310.com/medical i kliknij „Kontakt z lokalnym przedstawicielem”.
Służba Informacji o Szpitalach Świadkowie Jehowy
Biuro Międzynarodowe +1 718 560 4700 | HIS@jw.org
© 2012 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
2/22
