CO MÓWI MEDYCYNA

Jak czytamy w biuletynie Harvard Mental Health Letter, „wdzięczność ma silny i nierozerwalny związek z odczuwaniem szczęścia. Dzięki niej ludzie częściej doświadczają pozytywnych emocji, mają więcej miłych przeżyć, cieszą się lepszym zdrowiem, radzą sobie z problemami oraz budują trwałe relacje z innymi”.

CO MÓWI BIBLIA

Księga ta zachęca do pielęgnowania uczucia wdzięczności. „Okazujcie się wdzięczni” — napisał apostoł Paweł, który sam dawał pod tym względem wzór. Na przykład ‛nieustannie dziękował Bogu’ za to, że niektórzy pozytywnie reagowali na informacje, którymi się z nimi dzielił (Kolosan 3:15; 1 Tesaloniczan 2:13). Trwałe szczęście nie wynika z powiedzenia od czasu do czasu „dziękuję”, ale od posiadania wdzięcznego usposobienia. Takie podejście chroni przed zazdrością, żywieniem urazy oraz przeświadczeniem, że coś się nam należy. To ograbiałoby nas z radości i zrażało innych.

Wspaniałym przykładem doceniania drugich jest nasz Stwórca. Robi to nawet wobec zwykłych ludzi! W Liście do Hebrajczyków 6:10 czytamy: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu”. Stwórca uważa, że gdyby nie doceniał tego, co robimy, byłoby to z Jego strony oznaką nieprawości, czyli niesprawiedliwości.

„Zawsze się radujcie. W związku ze wszystkim składajcie podziękowania” (1 Tesaloniczan 5:16, 18).

CO POKAZUJE DOŚWIADCZENIE

Kiedy szczerze wyrażamy komuś wdzięczność — za prezent, miłe słowo czy praktyczną pomoc — sprawiamy, że czuje się on doceniony i zauważony. Nawet obcy ludzie dobrze reagują, gdy im się dziękuje za życzliwy gest, taki jak przytrzymanie drzwi.

CO MÓWI BIBLIA

Jezus Chrystus powiedział: „Dawajcie, a ludzie wam dadzą. Wsypią do waszych podołków miarę wyborną, natłoczoną, utrzęsioną i przepełnioną” (Łukasza 6:38). Weźmy pod uwagę przeżycia Rose, głuchej dziewczyny z Vanuatu, wyspiarskiego kraju na południowym Pacyfiku.

Rose chodziła na chrześcijańskie zebrania Świadków Jehowy, ale odnosiła z nich niewielki pożytek, ponieważ ani ona, ani nikt w zborze nie potrafił migać. Pewnego razu zbór ten odwiedziło małżeństwo tłumaczy języka migowego. Zorientowali się w sytuacji i zorganizowali kurs tego języka. Rose była im głęboko wdzięczna. Powiedziała: „Jestem szczęśliwa, że mam tak wielu przyjaciół, którzy mnie kochają”. Jej wdzięczność oraz to, że teraz bierze udział w zebraniach, jest dla tego małżeństwa wspaniałą nagrodą. Rose bardzo ceni też wysiłki tych, którzy nauczyli się języka migowego, żeby móc się z nią porozumiewać (Dzieje 20:35).

„Ten mnie [Boga] wychwala, kto składa w ofierze dziękczynienie” (Psalm 50:23).

CO MÓWI BIBLIA

Nasze uczucia są ściśle związane z tym, co myślimy. Biblijny pisarz Dawid w modlitwie powiedział do Boga: „Rozmyślałem o całym twym działaniu; chętnie zajmowałem się dziełem twych rąk” (Psalm 143:5). Jak wynika z tych słów, Dawid nie był człowiekiem płytkim, który nie analizuje tego, co go otacza. Jego pełne wdzięczności nastawienie wynikało ze zwyczaju częstego rozmyślania o tym, jak postępuje Bóg — zwyczaju, który pielęgnował przez całe życie (Psalm 71:5, 17).

W Biblii znajdujemy mądrą radę: „Cokolwiek jest prawdziwe, (...) cokolwiek jest miłe, o czym tylko mówi się dobrze, jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna — to stale rozważajcie” (Filipian 4:8). Słowa „stale rozważajcie” ponownie wskazują na potrzebę częstego rozmyślania, bez którego nie rozwiniemy w sobie wdzięczności.

„Rozmyślanie mego serca będzie dotyczyć spraw zrozumienia” (Psalm 49:3).