1. Jakiej rady apostoł Piotr udzielił współwyznawcom i dlaczego moglibyśmy uważać, że zastosowanie się do niej nie jest w naszym zasięgu?

NIEZALEŻNIE od tego, czy mamy nadzieję na życie w niebie, czy na ziemi, możemy odnieść korzyści z rozważenia rady apostoła Piotra skierowanej do pomazańców z I wieku. Napisał on: „Wzorem Świętego, który was powołał, stańcie się święci w całym swoim postępowaniu. Jest przecież napisane: ‚Macie być święci, ponieważ ja jestem święty’” (1 Piotra 1:15, 16). Jehowa jest święty w najwyższym stopniu. Ale z tych słów wynika, że możemy brać z Niego wzór. W gruncie rzeczy nawet musimy to robić. Oczywiście jesteśmy niedoskonali, dlatego moglibyśmy uważać, że nie jest to w naszym zasięgu. Piotr sam popełniał błędy, jednak jego przykład pokazuje, że naprawdę możemy stać się święci.

2. Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

² W tym artykule odpowiemy na następujące pytania: Czym jest świętość? Co Biblia mówi o świętości Jehowy? Jak możemy ‛stać się święci w swoim postępowaniu’? I jaki jest związek między świętością a naszymi relacjami z Jehową?

3. Z czym wielu ludziom kojarzy się świętość, a skąd my czerpiemy informacje na jej temat?

³ Wielu ludziom osoba święta kojarzy się z kimś o nabożnym wyglądzie, kto nosi specjalne religijne szaty i zawsze ma poważny wyraz twarzy. Ale nie na tym polega świętość. Jehowę, który jest święty, nazwano w Biblii „szczęśliwym Bogiem” (1 Tym. 1:11). Również o Jego sługach powiedziano, że są szczęśliwi (Ps. 144:15). A Jezus potępił tych, którzy nosili wytworne szaty i ‛afiszowali się swoją prawością przed ludźmi’ (Mat. 6:1; Marka 12:38). Jako chrześcijanie kształtujemy swój pogląd na świętość  na podstawie tego, co mówi Biblia. Jesteśmy przekonani, że nasz święty, kochający Bóg nigdy nie wymagałby od nas czegoś, czego nie bylibyśmy w stanie zrobić. Jeśli więc mówi: „Macie być święci”, to znaczy, że jest to dla nas możliwe. Musimy jednak rozumieć, czym tak naprawdę jest świętość.

4. Do czego odnoszą się słowa „święty” i „świętość”?

⁴ Czym jest świętość? W Biblii słowa „święty” i „świętość” zasadniczo odnoszą się do moralnej i religijnej czystości. Kryją też w sobie myśl o oddzieleniu do służby dla Boga. Inaczej mówiąc, będziemy uważani za świętych, jeśli zachowujemy czystość moralną, czcimy Jehowę w sposób, który Mu się podoba, i mamy z Nim bliską więź. Już sama myśl o bliskiej więzi z naszym świętym Bogiem wzbudza w nas zachwyt — zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę to, czego o Jego świętości uczy Biblia.

5. Czego dowiadujemy się o Jehowie od aniołów?

⁵ Jehowa jest czysty i święty pod każdym względem. Dowiadujemy się tego od serafów — aniołów usługujących blisko Jego tronu. Niektórzy z nich wołali: „Święty, święty, święty jest Jehowa, Bóg Zastępów!” (Izaj. 6:3). Oczywiście żeby mieć bliskie relacje ze świętym Bogiem, aniołowie też muszą być święci — i tacy są. W rzeczywistości już samo pojawienie się gdzieś anioła Jehowy sprawiało, że to miejsce stawało się święte. Było tak na przykład przy płonącym ciernistym krzewie, na który natrafił Mojżesz (Wyjścia 3:2-5; Joz. 5:15).

6, 7. (a) Jak zgodnie z Wyjścia 15:1, 11 Mojżesz podkreślił świętość Jehowy? (b) Co przypominało Izraelitom, że Jehowa jest święty? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁶ Kiedy Mojżesz przeprowadził Izraelitów przez Morze Czerwone, podkreślił, że ich Bóg, Jehowa, jest święty (odczytaj Wyjścia 15:1, 11). Postępowanie czcicieli egipskich bóstw było dalekie od świętości. To samo można było powiedzieć o czcicielach bóstw kananejskich. Uprawiany przez nich kult obejmował składanie ofiar z dzieci i obrzydliwe praktyki seksualne (Kapł. 18:3, 4, 21-24; Powt. Pr. 18:9, 10). Tymczasem Jehowa nigdy nie wymagał od swoich sług czegoś, co by ich deprawowało. On jest uosobieniem świętości. Wyraźnie o tym świadczył napis wygrawerowany na złotej płytce, którą arcykapłan nosił na zawoju: „Jehowa jest święty” (Wyjścia 28:36-38).

⁷ Słowa te upewniały o świętości Jehowy każdego, kto je widział. Co jednak z Izraelitą, który nie miał możliwości zobaczyć płytki na zawoju arcykapłana? Czy ktoś taki nie wiedział, że Jehowa jest święty? Oczywiście, że wiedział! Wszyscy Izraelici — mężczyźni, kobiety i dzieci — słyszeli te słowa, gdy publicznie czytano Prawo (Powt. Pr. 31:9-12). Gdybyś był przy tym obecny, usłyszałbyś: „Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. Macie (...) być święci, ponieważ ja jestem święty”. „Macie być dla mnie święci, ponieważ ja, Jehowa, jestem święty” (Kapł. 11:44, 45; 20:7, 26).

8. Dlaczego warto przyjrzeć się słowom z Kapłańskiej 19:2 i 1 Piotra 1:14-16?

⁸ Jednym z fragmentów, które słyszeli Izraelici, była Księga Kapłańska 19:2. Jehowa nakazał Mojżeszowi: „Powiedz wszystkim Izraelitom: ‚Macie być święci,  ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty’”. Właśnie z tego fragmentu mógł cytować apostoł Piotr, kiedy zachęcał chrześcijan, żeby ‛stali się święci’ (odczytaj 1 Piotra 1:14-16). Oczywiście my nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu. Ale słowa Piotra potwierdzają prawdę wyrażoną w Księdze Kapłańskiej 19:2 — że Jehowa jest święty i że ci, którzy Go kochają, też powinni być święci. Dotyczy to zarówno chrześcijan spodziewających się żyć w niebie, jak i tych, którzy mają nadzieję żyć na ziemi (1 Piotra 1:4; 2 Piotra 3:13).

9. Jaką korzyść odniesiemy z rozważenia 19 rozdziału Księgi Kapłańskiej?

⁹ Ponieważ zależy nam na tym, żeby podobać się naszemu świętemu Bogu, chcemy wiedzieć, jak sami możemy stać się święci. Jehowa udziela nam w tej sprawie praktycznych wskazówek. Możemy je znaleźć między innymi w 19 rozdziale Księgi Kapłańskiej. Hebrajski uczony Marcus Kalisch napisał: „Ten wyjątkowy rozdział jest być może najbardziej kompleksowym, najbardziej zróżnicowanym, a w niektórych aspektach najistotniejszym fragmentem Księgi Kapłańskiej, jeśli nie całego Pięcioksięgu”. Zwróćmy teraz uwagę na kilka wersetów z tego rozdziału, które zawierają cenne lekcje dotyczące naszego codziennego życia. W trakcie tej analizy pamiętajmy, że na początku omawianego rozdziału czytamy: „Macie być święci”.

10, 11. Na jaki aspekt świętego postępowania wskazują początkowe słowa 19 rozdziału Księgi Kapłańskiej i jak powinniśmy je traktować?

¹⁰ Jehowa, po tym, jak powiedział Izraelitom, że mają być święci, dodał: „Każdy z was ma okazywać szacunek matce i ojcu. (...) Ja jestem Jehowa, wasz Bóg” (Kapł. 19:2, 3).

¹¹ To bardzo ważne, żebyśmy brali sobie do serca Boże polecenie i szanowali swoich rodziców. Jak pamiętamy, pewien mężczyzna zapytał kiedyś Jezusa: „Co dobrego mam robić, żeby uzyskać życie wieczne?”. Jezus powiedział  mu między innymi, że powinien szanować ojca i matkę (Mat. 19:16-19). A faryzeuszy i uczonych w piśmie, którzy szukali pretekstu, żeby nie troszczyć się o rodziców, otwarcie za to potępił. Stwierdził, że w ten sposób ‛unieważnili słowo Boga’ (Mat. 15:3-6). To „słowo Boga” obejmowało zarówno piąte z Dziesięciu Przykazań, jak i Księgę Kapłańską 19:3 (Wyjścia 20:12). Pamiętajmy, że polecenie zawarte w tym wersecie — żeby szanować ojca i matkę — poprzedzały słowa: „Macie być święci, ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty”.

12. Jakie pytanie mógłbyś sobie zadać w związku z poleceniem z Kapłańskiej 19:3?

¹² W związku z tym moglibyśmy zadać sobie pytanie: „Czy ja szanuję swoich rodziców?”. Jeśli czujesz, że powinieneś coś pod tym względem ulepszyć, zastanów się nad wprowadzeniem zmian. Co prawda czasu nie cofniesz, ale możesz postanowić, że odtąd będziesz robił dla rodziców coś więcej. Na przykład mógłbyś zaplanować, że będziesz spędzał z nimi więcej czasu albo bardziej ich wspierał pod względem materialnym, duchowym czy emocjonalnym. W ten sposób pokażesz, że stosujesz się do polecenia z Księgi Kapłańskiej 19:3.

13. (a) Jakie jeszcze polecenie znajdujemy w Kapłańskiej 19:3? (b) Jak dzisiaj możemy naśladować przykład Jezusa opisany w Łukasza 4:16-18?

¹³ Księga Kapłańska 19:3 uczy nas o świętości czegoś jeszcze. Wspomina o przestrzeganiu szabatu. Jako chrześcijanie nie podlegamy Prawu, więc nie musimy przestrzegać cotygodniowego szabatu. Ale z tego, jak Izraelici obchodzili to święto i jakie korzyści z tego odnosili, możemy wyciągnąć ważne wnioski. Był to dzień odpoczynku od codziennych zajęć, który należało poświęcić na sprawy duchowe *. Nic dziwnego, że właśnie w szabat Jezus poszedł do synagogi w swoim rodzinnym mieście i czytał tam na głos Słowo Boże (Wyjścia 31:12-15; odczytaj Łukasza 4:16-18). Polecenie Jehowy z Księgi Kapłańskiej 19:3 — „przestrzegajcie moich szabatów” — powinno nas pobudzać do tego, by codziennie przeznaczać część swojego czasu na zajęcia duchowe. Czy czujesz, że powinieneś coś pod tym względem poprawić? Jeśli będziesz regularnie poświęcał czas na sprawy duchowe, nawiążesz serdeczne, osobiste relacje z Jehową, a to jest niezbędne, żeby stać się świętym.

14. Jaka kluczowa myśl powtarza się w 19 rozdziale Księgi Kapłańskiej?

¹⁴ W 19 rozdziale Księgi Kapłańskiej wielokrotnie powtarza się kluczowa myśl, która może nam pomóc zachowywać świętość. Końcówka wersetu 4 brzmi: „Ja jestem Jehowa, wasz Bóg”. Te lub podobne słowa występują w tym rozdziale 16 razy. Przypominają nam one o pierwszym przykazaniu: „Ja jestem Jehowa, twój Bóg (...). Nie wolno ci mieć żadnych innych bogów oprócz mnie” (Wyjścia 20:2, 3). Każdy chrześcijanin, który chce stać się święty, musi się upewnić, że nic ani nikt nie przeszkadza mu w utrzymywaniu bliskich relacji z Jehową. Ponieważ nazywamy się Jego Świadkami, jesteśmy zdecydowani unikać wszystkiego, co mogłoby  ściągnąć hańbę na Jego święte imię (Kapł. 19:12; Izaj. 57:15).

15. Do czego powinny nas pobudzać wersety z 19 rozdziału Księgi Kapłańskiej dotyczące ofiar?

¹⁵ Izraelici pokazywali, że uznają Jehowę za swojego Boga, kiedy przestrzegali Jego praw. W Księdze Kapłańskiej 18:4 czytamy: „Macie wprowadzać w czyn moje rozporządzenia i moje ustawy. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg”. Niektóre z tych „ustaw” zawiera właśnie rozdział 19. Na przykład wersety 5-8, 21 i 22 dotyczą ofiar ze zwierząt. Trzeba je było składać w taki sposób, żeby nie ‛bezcześcić tego, co dla Jehowy jest święte’. Czytanie tych wersetów powinno nas pobudzać do składania Jehowie godnych przyjęcia ‛ofiar wysławiania’, do czego zachęca List do Hebrajczyków 13:15.

16. Jaki werset może nam przypominać, że słudzy Boży powinni się odróżniać od innych ludzi?

¹⁶ Żeby stać się święci, musimy być gotowi odróżniać się od innych. Może to być wyzwaniem. Czasami koledzy szkolni, współpracownicy, krewni niebędący naszymi współwyznawcami albo jeszcze inne osoby mogą wywierać na nas presję, żebyśmy zaangażowali się w coś niezgodnego z naszymi przekonaniami. W takiej sytuacji musimy podjąć ważną decyzję. Co pomoże nam dokonać właściwego wyboru? Ciekawa zasada kryje się w Księdze Kapłańskiej 19:19, gdzie między innymi czytamy: „Nie wolno ci nosić ubrania z dwóch rodzajów włókien połączonych ze sobą”. Przestrzeganie tego prawa pozwalało odróżnić Izraelitów od okolicznych narodów. Dzisiaj nie ma przeciwwskazań, żebyśmy nosili ubrania wykonane z dwóch rodzajów włókien, na przykład bawełny i poliestru czy wełny i wiskozy. Ale nie upodabniamy się do ludzi, których wierzenia i praktyki są sprzeczne z naukami biblijnymi — nawet jeśli są to nasi koledzy ze szkoły, współpracownicy czy krewni. Oczywiście kochamy naszych krewnych i okazujemy miłość innym ludziom. Ale gdy w grę wchodzą ważne dziedziny życia, jesteśmy gotowi odróżniać się od innych jako słudzy Jehowy. To bardzo istotne, bo jak pamiętamy, oddzielenie do służby dla Boga jest elementem świętości (2 Kor. 6:14-16; 1 Piotra 4:3, 4).

17, 18. Jaką ważną zasadę zawiera fragment z Kapłańskiej 19:23-25?

¹⁷ Słowa: „Ja jestem Jehowa, wasz Bóg” miały przypominać Izraelitom, że najważniejsze  są ich relacje z Jehową. Jak mogli o nie dbać? Zastanówmy się chociażby nad fragmentem z Księgi Kapłańskiej 19:23-25 (odczytaj). Co te słowa znaczyły dla Izraelitów, którzy weszli do Ziemi Obiecanej? Jeśli ktoś zasadził drzewa owocowe, nie mógł jeść z nich owoców przez trzy lata. W czwartym roku miał je przeznaczyć do użytku w sanktuarium. Dopiero w piątym roku mógł sam z nich korzystać. Prawo to pomagało Izraelitom zrozumieć, że nie powinni stawiać na pierwszym miejscu własnych spraw. Powinni raczej ufać, że Jehowa się nimi zaopiekuje, i przyznawać pierwszeństwo oddawaniu Mu czci. A On miał dopilnować, żeby nie zabrakło im tego, czego potrzebowali. Zachęcał ich też do szczodrego składania darów na rzecz sanktuarium — ośrodka czystego wielbienia.

¹⁸ Przepis z Księgi Kapłańskiej 19:23-25 przypomina nam o słowach Jezusa z Kazania na Górze: „Przestańcie się zamartwiać o swoje życie — co będziecie jeść lub co będziecie pić”. Dalej Jezus dodał: „Wasz niebiański Ojciec wie, że te wszystkie rzeczy są wam potrzebne” (Mat. 6:25, 26, 32). Ufamy, że Jehowa się o nas zatroszczy. Bez rozgłosu dajemy też potrzebującym „dary miłosierdzia”. I chętnie składamy datki na potrzeby zboru. Jehowa zauważa naszą szczodrość i nas za nią nagradza (Mat. 6:2-4). Kiedy postępujemy w ten sposób, pokazujemy, że dobrze rozumiemy zasadę zawartą w Księdze Kapłańskiej 19:23-25.

19. Jakie korzyści odniosłeś z omówienia fragmentów Księgi Kapłańskiej?

¹⁹ Omówiliśmy zaledwie kilka wersetów z 19 rozdziału Księgi Kapłańskiej. Dowiedzieliśmy się, w jakim sensie możemy być święci. Naśladując pod tym względem Jehowę, pokazujemy, że chcemy ‛stać się święci w całym swoim postępowaniu’ (1 Piotra 1:15). Wielu tych, którzy nie służą Jehowie, obserwuje nasze właściwe uczynki. Dzięki temu niektórzy zaczęli Go nawet „wychwalać” (1 Piotra 2:12). Ale z 19 rozdziału Księgi Kapłańskiej możemy się nauczyć o wiele więcej. W następnym artykule omówimy inne wersety z tego rozdziału. Zobaczymy, w jakich jeszcze dziedzinach możemy zgodnie z radą Piotra stać się święci.