1, 2. (a) Jakim Bogiem dla narodu izraelskiego okazywał się Jehowa? (b) Na jakie pytanie pomoże nam odpowiedzieć ten artykuł?

ZA DNI Nehemiasza grupa Lewitów w publicznej modlitwie przyznała, że ich przodkowie wielokrotnie ‛nie chcieli słuchać’ przykazań Jehowy. On jednak raz po raz okazywał się „Bogiem aktów przebaczania, łaskawym i miłosiernym, nieskorym do gniewu i obfitującym w lojalną życzliwość”. W czasach Nehemiasza dalej okazywał swą niezasłużoną życzliwość — tym razem wobec repatriantów (Nehem. 9:16, 17).

² Warto sobie zadać osobiste pytanie: „Jakie znaczenie ma dla mnie to, że Jehowa chętnie przebacza?”. Łatwiej nam będzie na nie odpowiedzieć, gdy przeanalizujemy, jak Bóg potraktował dwóch ludzi, którzy skorzystali z Jego przebaczenia — królów Dawida i Manassesa.

3-5. Jak doszło do tego, że Dawid ciężko zgrzeszył?

³ Chociaż Dawid był człowiekiem bogobojnym, dopuścił się ciężkich grzechów. Dwa z nich miały związek z pewnym małżeństwem — Uriaszem i Batszebą. Konsekwencje tych grzechów okazały się bolesne dla wszystkich, którzy byli związani z tą sprawą. Niemniej to, jak Jehowa skorygował Dawida, wiele nam mówi o Bożym przebaczaniu. Przyjrzyjmy się tamtej historii.

⁴ Dawid wysłał wojsko, żeby obległo Rabbę, stolicę Ammonitów. Leżała ona jakieś 80 kilometrów na wschód od Jerozolimy, za Jordanem. W tym czasie król przebywał w swoim pałacu w Jerozolimie. Pewnego razu zobaczył z dachu Batszebę, która akurat brała kąpiel. Jej męża nie było w domu.  Obserwując Batszebę, Dawid zapłonął taką namiętnością, że polecił sprowadzić ją do pałacu i popełnił z nią cudzołóstwo (2 Sam. 11:1-4).

⁵ Gdy później Dawid usłyszał, że Batszeba jest w ciąży, wezwał do Jerozolimy jej męża, Uriasza, w nadziei, że ten będzie z nią współżył. Ale Uriasz nie chciał nawet wejść do swego domu, i to pomimo usilnych zabiegów króla. Dlatego Dawid napisał poufny list do dowódcy wojska, by umieszczono Uriasza „na przedzie, gdzie się toczą najcięższe walki”, i by inni żołnierze wycofali się zza niego. Będąc łatwym celem, Uriasz zginął w bitwie, tak jak zaplanował Dawid (2 Sam. 11:12-17). Tym samym król nie tylko dopuścił się cudzołóstwa, lecz także sprawił, że zginął niewinny człowiek.

6. Jak na grzechy Dawida zareagował Jehowa i co nam to o Nim mówi?

⁶ Oczywiście Jehowa widział wszystko, co zaszło. Nic nie uchodzi Jego uwagi (Prz. 15:3). Wprawdzie po tych wydarzeniach król poślubił Batszebę, jednak „to, co uczynił (...), było złe w oczach Jehowy” (2 Sam. 11:27). Jak Bóg zareagował na poważne grzechy Dawida? Wysłał do niego proroka Natana. Ponieważ Jehowa chętnie przebacza, najwyraźniej chciał znaleźć podstawę do okazania miłosierdzia. Czyż takie podejście nas nie ujmuje? Nie zmusił Dawida, by przyznał się do winy, lecz posłał Natana, który po prostu opowiedział królowi historię obrazującą niegodziwość jego występków (odczytaj 2 Samuela 12:1-4). Był to nad wyraz skuteczny sposób załatwienia tej delikatnej sprawy!

7. Jak Dawid zareagował na opowieść Natana?

⁷ Opowieść Natana obudziła w królu jego poczucie sprawiedliwości. Dawid zapałał gniewem na opisanego w niej bogacza i rzekł do Natana: „Jako żyje Jehowa, mąż, który to czyni, zasługuje na śmierć!”. Ponadto oświadczył, że ofierze takiej niesprawiedliwości należy się zadośćuczynienie. Ale wtedy spadł potężny cios. „Ty jesteś tym mężem!” — oznajmił prorok. Następnie Dawid usłyszał, że wskutek tego, co zrobił, „miecz” nie odstąpi od jego domu, jego rodzinę dotknie nieszczęście, a za popełnione błędy zostanie publicznie upokorzony. Król uświadomił sobie wagę swych czynów i ze skruchą przyznał: „Zgrzeszyłem przeciwko Jehowie” (2 Sam. 12:5-14).

8, 9. Jak Psalm 51 wyjawia najgłębsze myśli Dawida i czego uczy nas o Jehowie?

⁸ Słowa pieśni, którą król Dawid skomponował po tych wydarzeniach, pokazują, że miał szczere wyrzuty sumienia. Psalm 51 zawiera wzruszające błagania Dawida skierowane do Jehowy i wyraźnie pokazuje, że król nie tylko przyznał się do popełnionych grzechów, ale też okazał skruchę. Najbardziej zależało mu na więzi z Bogiem. Przyznał: „Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem”. Upraszał Jehowę: „Serce czyste stwórz we mnie, Boże, i w moim wnętrzu umieść ducha nowego, niezłomnego. (...) Przywróć mi radość z wybawienia zgotowanego przez ciebie i zechciej mnie wesprzeć duchem ochoczym” (Ps. 51:1-4, 7-12). Czy gdy rozmawiasz z Jehową o swoich uchybieniach, jesteś tak samo szczery i otwarty?

⁹ Jehowa nie oszczędził Dawidowi bolesnych konsekwencji jego grzechów. Miały one doskwierać mu do końca życia. Ale Bóg dostrzegł, że król odczuwa  autentyczny żal — że ma „serce skruszone i zdruzgotane” — i mu przebaczył (odczytaj Psalm 32:5; Ps. 51:17). Wszechmocny Bóg dobrze zna prawdziwe pobudki człowieka — wie, co popchnęło go do grzechu. Zamiast oddać cudzołożników ludzkim sędziom, którzy zgodnie z Prawem Mojżeszowym skazaliby ich na śmierć, miłosiernie sam zajął się sprawą Dawida i Batszeby (Kapł. 20:10). Co więcej, ich syna Salomona wybrał na następcę tronu (1 Kron. 22:9, 10).

10. (a) Jaką podstawę do przebaczenia Dawidowi mógł znaleźć Jehowa? (b) Jakie czynniki sprawiają, że Jehowa jest gotowy przebaczyć?

¹⁰ Być może innym z powodów, dla których Jehowa przebaczył Dawidowi, była okoliczność, że wcześniej on sam był miłosierny wobec Saula (1 Sam. 24:4-7). Jak wyjaśnił Jezus, Jehowa traktuje nas tak, jak my traktujemy innych. „Przestańcie osądzać, żebyście nie byli osądzeni”, powiedział, „bo jakim sądem osądzacie, takim będziecie osądzeni, i jaką miarą odmierzacie, taką wam odmierzą” (Mat. 7:1, 2). Jakąż ulgę daje świadomość, że Jehowa jest gotów przebaczać nasze grzechy — nawet najcięższe! Zrobi to, jeśli sami chętnie przebaczamy, wyznamy Mu nasze grzechy i dowiedziemy, że zmieniliśmy nastawienie do naszych złych uczynków. Gdy grzesznicy okazują szczerą skruchę, od Jehowy przychodzą „pory orzeźwienia” (odczytaj Dzieje 3:19).

11. Jakich czynów, złych w oczach Boga, dopuszczał się król Manasses?

¹¹ Rozważmy kolejną relację biblijną, która ukazuje, jak dalece Jehowa jest gotowy przebaczać. Jakieś 360 lat po wstąpieniu Dawida na tron królem Judy został Manasses. W trakcie 55-letnich rządów okrył się złą sławą z powodu niegodziwości i odrażającymi praktykami ściągnął na siebie potępienie Jehowy. Między innymi budował ołtarze dla Baala, czcił „cały zastęp niebios”, „swoich synów przeprowadził przez ogień” i upowszechniał spirytyzm. Doprawdy, „na wielką skalę czynił to, co złe w oczach Jehowy” (2 Kron. 33:1-6).

12. Jak Manasses powrócił do Jehowy?

¹² Po jakimś czasie Manasses został uprowadzony ze swego kraju i wtrącony do więzienia w Babilonie. Tam być może przypomniał sobie słowa, które Mojżesz skierował do narodu izraelskiego: „Gdy będziesz w opałach i wszystkie te słowa odnajdą cię na końcu dni, wtedy wrócisz do Jehowy, swego Boga,  i będziesz słuchał jego głosu” (Powt. Pr. 4:30). Manasses rzeczywiście powrócił do Jehowy. W jaki sposób? „Wielce się korzył” i „wciąż modlił się” do Boga (jak ukazano to na stronie 21) (2 Kron. 33:12, 13). Nie znamy dokładnej treści modlitw Manassesa, ale możemy przypuszczać, że pod pewnymi względami przypominały one słowa Dawida utrwalone w Psalmie 51. Jakkolwiek było, Manasses całkowicie odmienił swe serce.

13. Dlaczego Jehowa wybaczył Manassesowi?

¹³ Jak Jehowa odpowiedział na modlitwy Manassesa? „Dał mu się uprosić i wysłuchał jego prośby o łaskę”. Tak jak niegdyś Dawid, Manasses zrozumiał powagę swoich grzechów i okazał prawdziwą skruchę. Dlatego Bóg mu przebaczył i przywrócił tron w Jerozolimie. Dzięki temu „Manasses poznał, że Jehowa jest prawdziwym Bogiem” (2 Kron. 33:13). Jakże pokrzepia nas ten kolejny dowód, że nasz miłosierny Bóg przebacza tym, którzy zdobywają się na szczerą skruchę!

14. Pod jakim warunkiem grzesznik może liczyć na Boże przebaczenie?

¹⁴ Obecnie ogromna większość sług Bożych nigdy nie będzie musiała zabiegać o przebaczenie tak poważnych grzechów, jak grzechy Dawida i Manassesa. Ale fakt, iż Jehowa odpuścił winy tym dwóm królom, uświadamia nam, że jest On gotowy wybaczyć nawet ciężkie występki, jeśli grzesznik faktycznie okazuje skruchę.

15. Co potwierdza, że Jehowa nie przebacza automatycznie?

¹⁵ Nie ulega wątpliwości, że Jehowa nie przebacza automatycznie grzechów wszystkim ludziom. Porównajmy postawę Dawida i Manassesa z postawą krnąbrnych mieszkańców Izraela i Judy. Bóg posłał Natana, by stanął przed Dawidem i dał mu szansę na zmianę nastawienia.  Król z wdzięcznością z tego skorzystał. Gdy Manasses znalazł się w opałach, zdobył się na szczerą skruchę. Ale mieszkańcy Izraela i Judy często jej nie okazywali. Dlatego Jehowa nie darował im win. Za pośrednictwem proroków raz po raz oznajmiał, jak się zapatruje na ich nieposłuszeństwo (odczytaj Nehemiasza 9:30). Nawet gdy Żydzi wrócili do kraju z niewoli babilońskiej, Jehowa dalej wzbudzał wiernych posłańców, takich jak kapłan Ezdrasz czy prorok Malachiasz. Kiedy lud postępował zgodnie z wolą Jehowy, zaznawał wielkiej radości (Nehem. 12:43-47).

16. (a) Jakie konsekwencje poniósł naród izraelski jako całość za to, że nie okazywał skruchy? (b) Jaką sposobność mają poszczególni potomkowie starożytnych Izraelitów?

¹⁶ Jezus jako człowiek odzwierciedlał podejście swego Ojca. W poruszających słowach oznajmił: „Jerozolimo, Jerozolimo, zabijająca proroków i kamienująca tych, którzy zostali do niej posłani — jakże często chciałem zebrać twoje dzieci, jak kokoszka zbiera swe kurczęta pod skrzydła! Ale wyście tego nie chcieli”. Dlatego też Jezus powiedział: „Oto wasz dom jest wam pozostawiony” (Mat. 23:37, 38). W konsekwencji grzeszny, nieokazujący skruchy naród został zastąpiony Izraelem duchowym (Mat. 21:43; Gal. 6:16). Ale co sądzić o poszczególnych ludziach wywodzących się z cielesnego Izraela? Mają sposobność skorzystać z przebaczenia i miłosierdzia Jehowy przez okazywanie wiary w Boga i ofiarę Jezusa Chrystusa, która zastąpiła ofiary ze zwierząt (1 Jana 4:9, 10). Taką możliwość uzyskają również ludzie, którzy umarli, nie okazawszy skruchy za swe grzechy, ale zmartwychwstaną na oczyszczonej ziemi (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15).

17, 18. Jak możemy zyskać przebaczenie Jehowy?

¹⁷ Jak powinno na nas wpływać to, że Jehowa jest gotowy przebaczać? Mamy słuszne powody, by naśladować Dawida i Manassesa. Musimy dostrzegać swą grzeszność, okazywać skruchę za błędy, żarliwie błagać Jehowę o przebaczenie i prosić Go, by stworzył w nas czyste serce (Ps. 51:10). Jeżeli ciężko zgrzeszyliśmy, musimy też zabiegać o duchową pomoc starszych (Jak. 5:14, 15). Niezależnie od okoliczności otuchy doda nam pamiętanie o tym, jak Jehowa opisał siebie Mojżeszowi — że jest „miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę, zachowujący lojalną życzliwość dla tysięcy, on przebacza przewinienie i występek, i grzech”. Jehowa się nie zmienił (Wyjścia 34:6, 7).

¹⁸ Za pomocą dobitnego porównania Jehowa obiecał skruszonym Izraelitom całkowicie usunąć plamę ich grzechów — uczynić „szkarłat” białym jak „śnieg” (odczytaj Izajasza 1:18). Co zatem przebaczanie Jehowy oznacza dla nas? Jeśli okazujemy wdzięczność i skruchę, zyskujemy całkowite odpuszczenie naszych grzechów i błędów.

19. Co omówimy w następnym artykule?

¹⁹ Skoro Jehowa chętnie nam przebacza, to jak możemy naśladować Go w kontaktach z innymi? Jak nauczyć się przebaczać osobom, które poważnie zgrzeszyły, lecz okazują szczerą skruchę? Następny artykuł pomoże nam przebadać swoje serca, abyśmy jeszcze lepiej naśladowali naszego Ojca, Jehowę, który jest „dobry i gotów przebaczać” (Ps. 86:5).