Chrześcijanie wierzą, że Jezus umarł za grzechy ludzkości (1 Piotra 3:18). Jednak do zbawienia potrzeba czegoś więcej niż tylko wiary w to, że Jezus jest Zbawcą. Nawet demony wiedzą, że jest on „Synem Bożym”, ale czeka je zagłada, a nie zbawienie (Łukasza 4:41; Judy 6).

•  Co trzeba robić, żeby zostać zbawionym?

•  Co sądzić o „Modlitwie grzesznika”?

•  Jakie jest pochodzenie „Modlitwy grzesznika”?

•   Trzeba wierzyć, że Jezus oddał swoje życie w ofierze za nasze grzechy (Dzieje 16:30, 31; 1 Jana 2:2). Oznacza to również wiarę w to, że Jezus naprawdę istniał i że wszystko, co mówi o nim Biblia, jest prawdziwe.

•   Trzeba się dowiedzieć, czego naprawdę uczy Biblia (2 Tymoteusza 3:15). W Biblii czytamy, że apostoł Paweł i Sylas powiedzieli pewnemu dozorcy więziennemu: „Wierz w Pana Jezusa, a zostaniesz wybawiony”. Następnie zaczęli go uczyć „słowa Jehowy a” (Dzieje 16:31, 32). Wynika z tego, że ten człowiek nie mógł naprawdę uwierzyć w Jezusa bez poznania podstawowych nauk ze Słowa Bożego. Potrzebował wiedzy opartej na dostępnych wtedy świętych Pismach (1 Tymoteusza 2:3, 4).

•   Trzeba okazać skruchę (Dzieje 3:19). Konieczne jest również okazanie skruchy, czyli odczuwanie głębokiego żalu za swoje wcześniejsze złe postępowanie i niewłaściwe myśli. Jest to widoczne dla innych, gdy przestajemy robić to, co nie podoba się Bogu, i zaczynamy spełniać „uczynki świadczące o skrusze” (Dzieje 26:20).

•   Trzeba przyjąć chrzest (Mateusza 28:19). Jezus powiedział, że ci, którzy chcą być jego uczniami, muszą zostać ochrzczeni. Wspomniany wcześniej dozorca więzienny dał się ochrzcić (Dzieje 16:33). Podobnie kiedy apostoł Piotr nauczał wielki tłum prawdy o Jezusie, ci „którzy żywo zareagowali na jego słowa, zostali ochrzczeni” (Dzieje 2:40, 41).

•   Trzeba być posłusznym wskazówkom danym przez Jezusa (Hebrajczyków 5:9). Ci, którzy ‛przestrzegają wszystkiego’, co Jezus nakazał, pokazują swoim życiem, że są jego naśladowcami (Mateusza 28:20). Stają się oni „nie tylko słuchaczami, ale i wykonawcami słowa” (Jakuba 1:22).

•   Trzeba być wytrwałym do końca (Marka 13:13). Uczniowie Jezusa ‛potrzebują wytrwałości’, żeby być wybawieni (Hebrajczyków 10:36). Na przykład apostoł Paweł był całkowicie posłuszny temu, co nauczał Jezus, i zawsze starał się być lojalny wobec Boga. Trwał w takim postępowaniu od dnia, kiedy został chrześcijaninem, aż do śmierci (1 Koryntian 9:27).

 W niektórych religiach ludzie odmawiają pewne modlitwy, takie jak „Modlitwa grzesznika” czy „Modlitwa o zbawienie”. Przyznają w nich, że są grzeszni, oraz wyrażają przekonanie, że Jezus umarł za ich grzechy. Proszą Jezusa, żeby zagościł w ich sercu albo życiu. Ale Biblia nie wspomina o tego rodzaju modlitwach ani nie zachęca do ich odmawiania.

 Zdaniem niektórych jeśli ktoś odmówi „Modlitwę grzesznika”, na pewno zostanie zbawiony. Ale żadna modlitwa sama w sobie nie zapewnia wybawienia. Jako niedoskonali ludzie stale popełniamy błędy (1 Jana 1:8). Dlatego Jezus uczył swoich naśladowców, żeby regularnie prosili o przebaczenie grzechów (Łukasza 11:2, 4). Ponadto pewni chrześcijanie, którzy byli na drodze do uzyskania wiecznotrwałego wybawienia, stracili tę perspektywę, ponieważ przestali służyć Bogu (Hebrajczyków 6:4-6; 2 Piotra 2:20, 21).

 Historycy nie są zgodni co do pochodzenia „Modlitwy grzesznika”. Niektórzy sugerują, że pojawiła się ona w czasie reformacji. Inni uważają, że modlitwę tę zaczęto odmawiać w okresie powstawania nowych ruchów religijnych w XVIII i XIX wieku. Tak czy inaczej, „Modlitwa grzesznika” nie ma uzasadnienia w Biblii, a właściwie jest z nią sprzeczna.