„Przyjdźcie do mnie, wszyscy utrudzeni i obciążeni, a ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodny i pokorny. Wtedy zaznacie pokrzepienia. Bo moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie” (Mateusza 11:28-30, Przekład Nowego Świata).

 „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście. Ja dam wam wytchnienie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, że jestem łagodny i pokorny sercem. Znajdziecie ukojenie dla waszych dusz. Bo moje jarzmo jest łatwe do niesienia, a mój ciężar lekki” (Mateusza 11:28-30, Edycja Świętego Pawła).

 Jezus życzliwie zachęcił swoich słuchaczy, żeby do niego przyszli. Upewnił ich, że jeśli będą się od niego uczyć, zostaną pokrzepieni i zaznają wytchnienia.

 „Przyjdźcie do mnie, wszyscy utrudzeni i obciążeni”. Osoby, do których Jezus skierował to zaproszenie, były „obciążone” różnymi prawami i ludzkimi tradycjami ustanawianymi przez przywódców religijnych (Mateusza 23:4; Marka 7:7). Tacy zwykli ludzie byli też przytłoczeni wieloma troskami, bo musieli długo i ciężko pracować na utrzymanie swoich rodzin.

 „Ja was pokrzepię”. Tym, którzy przyjęli zaproszenie Jezusa, obiecał on pokrzepienie, wytchnienie. Pomógł im zrozumieć, czego tak naprawdę oczekuje od nich Bóg (Mateusza 7:24, 25). Dzięki temu mogli się uwolnić z niewoli fałszywych wierzeń i uciążliwych ludzkich tradycji (Jana 8:31, 32). Chociaż poznanie i zastosowanie nauk Jezusa wiązało się z wysiłkiem, dawało prawdziwą ulgę.

 „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie”. W czasach biblijnych z jarzma — drewnianego drążka noszonego na ramionach — często korzystali niewolnicy do transportowania ciężkich ładunków. Dlatego określenie „jarzmo” nabrało znaczenia przenośnego i wyrażało myśl o podporządkowaniu się czyjeś władzy lub rozkazom (Kapłańska 26:13; Izajasza 14:25; Jeremiasza 28:4). Zwrot „uczcie się ode mnie” można też oddać „zostańcie moimi uczniami”. Tak więc Jezus zachęcał swoich słuchaczy, żeby naśladowali jego przykład (Jana 13:13-15; 1 Piotra 2:21).

 „Wtedy zaznacie pokrzepienia”. Jezus nie obiecywał natychmiastowego rozwiązania wszystkich problemów, ale zapewnił swoich słuchaczy, że zostaną pokrzepieni i zyskają nadzieję (Mateusza 6:25-32; 10:29-31). Ci, którzy zostali jego uczniami i stosowali się do jego nauk, przekonali się, że służba dla Boga nie jest ciężarem, ale daje prawdziwe szczęście (1 Jana 5:3).

 „Bo moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie”. Jezus, w przeciwieństwie do współczesnych mu przywódców religijnych, był pokorny i łagodnie usposobiony (Jana 7:47-49). Nigdy nie był szorstki ani zbyt wymagający, ale życzliwy i przystępny. Miał rozsądne oczekiwania wobec swoich naśladowców (Mateusza 7:12; Marka 6:34; Łukasza 9:11). Wyjaśnił im też, jaką korzyść mogą odnieść z miłosierdzia Bożego i posiadania czystego sumienia (Mateusza 5:23, 24; 6:14). Piękne cechy Jezusa nie tylko przyciągały do niego ludzi, ale też pobudzały ich do przyjęcia na siebie jego ‛miłego jarzma’ i zostania jego uczniami.

 Słowa z Mateusza 11:28-30 Jezus wypowiedział w trakcie kampanii ewangelizacyjnej na terenie Galilei w 31 roku n.e. Apostoł Mateusz jako jedyny ewangelista zanotował to życzliwe zaproszenie. Jako Żyd i były poborca podatkowy, Mateusz świetnie zdawał sobie sprawę, jak uciskani są zwykli ludzie — nie tylko przez Rzymian domagających się podatków, ale też przez zepsuty żydowski system religijny. Dlatego na pewno był pokrzepiony, gdy widział, jak Jezus korzysta z władzy otrzymanej od swojego Ojca, Jehowy a, żeby zapraszać do siebie pokornych i pogardzanych (Mateusza 11:25-27).

 Ewangelia według Mateusza podkreśla wyjątkowe cechy, jakimi odznaczał się Jezus — obiecany Mesjasz i przyszły Król w Królestwie Bożym (Mateusza 1:20-23; Izajasza 11:1-5).

 Obejrzyj poniższy film, żeby poznać zarys treści Ewangelii według Mateusza.