به مطلب بروید

خدا چند نام دارد؟‏

خدا چند نام دارد؟‏

جواب کتاب مقدس

 خدا فقط یک نام شخصی دارد.‏ نام او در لسان عبری با چهار حرف (‏יהוה)‏ نوشته شده است که به لسان دری «یهوه» می‌باشد.‏ a خداوند به اشعیای نبی دربارهٔ خود گفت:‏ «من یهوه هستم!‏ نام من این است!‏» (‏اشعیا ۴۲:‏۸‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ این نام تقریباً ۷ هزار دفعه در نوشته‌های قدیمی کتاب مقدس که با دست نوشته شده‌اند،‏ آمده است.‏ هیچ کلمهٔ دیگر برای خداوند به این اندازه استفاده نشده است.‏ همچنان نام هیچ کس دیگر در کتاب مقدس تا این حد استفاده نشده است.‏ b

آیا خدا نام‌های دیگر هم دارد؟‏

 در کتاب مقدس فقط یک نام شخصی برای خدا وجود دارد،‏ اما برای توصیف او از عنوان‌ها و عبارت‌های دیگری هم استفاده شده است.‏ در جدول زیر بعضی از این عنوان‌ها و عبارت‌ها آمده‌اند که صفات یهوه را نشان می‌دهند.‏

عنوان و عبارت

آیهٔ کتاب مقدس

مفهوم

الف و یا

مکاشفه ۱:‏۸؛‏ ۲۱:‏۶؛‏ ۲۲:‏۱۳

حروف «الف و یا» ترجمهٔ «آلفا و اُمِگا» استند که اولین و آخرین حروف الفبای لسان یونانی می‌باشند.‏ یعنی یهوه خدا «اول و آخر» و یا «ابتدا و انتها» است.‏ به این مفهوم که او «خدای یکتا» است و پیش از او خدایی نبوده و بعد از او نیز خدایی نخواهد بود.‏ (‏اشعیا ۴۳:‏۱۰‏)‏

الله

لوقا ۳:‏۳۸‏،‏ ترجمهٔ قدیم

یک عنوان عربی است که به معنای «خدا» می‌باشد،‏ اما نام شخصی خدا نیست.‏ در ترجمه‌های کتاب مقدس به لسان عربی و بعضی لسان‌های دیگر برای «خدا» از «الله» استفاده شده است.‏

آفریننده،‏ خالق

اشعیا ۴۰:‏۲۸؛‏ جامعه ۱۲:‏۱

خداوند همه چیز را آفریده یعنی خلق کرده است.‏ (‏مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏

پادشاه همهٔ اعصار

مکاشفه ۱۵:‏۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو

پادشاهی خداوند شروع و پایانی ندارد.‏

پدر

متی ۶:‏۹

خدا دهندهٔ زنده‌گی است.‏

چوپان

مزمور ۲۳:‏۱

خداوند مانند یک چوپان که از رمه‌اش نگهداری می‌کند،‏ از پرستنده‌گان خود نگهداری می‌کند.‏

حاکم متعال

پیدایش ۱۵:‏۲‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید

‏«حاکم متعال» اقتدار و حاکمیت بی‌مانند خداوند را نشان می‌دهد.‏ این کلمه در لسان عبری ‹اَدونای› است.‏

خدا

پیدایش ۱:‏۱

یک وجود قدرتمند که پرستش می‌شود.‏ کلمهٔ خدا در لسان عبری ‏‹اِلوهیم›‏ می‌باشد که به شکل جمع نوشته شده است و به این شکل عزت و احترام به خدا را نشان می‌دهد.‏ (‏‏‹اِلوهیم›‏ با کلمهٔ اللّه از یک ریشه است.‏)‏

خداوندگار،‏ خداوند

مزمور ۱۳۵:‏۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو

صاحب و یا مالک یعنی کسی که هدایت و راهنمایی را به عهده می‌گیرد.‏ این کلمه در لسان عبری ‹اَدون› و یا ‹اَدونیم› است.‏

خدای خدایان

تثنیه ۱۰:‏۱۷

این عبارت نشان می‌دهد که مقام خدای متعال بالاتر است از همهٔ خدایانی که در واقع «بت‌های بی‌ارزشند».‏ (‏مزمور ۹۶:‏۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو)‏

خدای شاد

۱ تیموتاوس ۱:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید

یهوه خدای شاد است.‏ (‏مزمور ۱۰۴:‏۳۱‏)‏

خدای متعال

مزمور ۴۷:‏۲

بالاترین مقام که فقط مخصوص خداوند است.‏

شنوندهٔ دعا

مزمور ۶۵:‏۲

خداوند همیشه به دعاهایی که با نیت پاک و از ته دل باشد گوش می‌کند.‏

صخره

مزمور ۱۸:‏۲،‏۴۶

خداوند مانند یک پناهگاه اَمن است که می‌توانیم برای نجات به آن پناه ببریم.‏

غیور و حسود

خروج ۳۴:‏۱۴

یعنی یهوه «پرستش خدای غیر را تحمل نمی‌کند» بلکه می‌خواهد که فقط او را پرستش کنیم.‏

قادر مطلق

پیدایش ۱۷:‏۱

خداوند قدرت بی‌پایان دارد.‏ عبارت عبری ‏‹اِل‌شَدّای›‏ که به معنی «خدای قادر مطلق» است،‏ ۷ دفعه در کتاب مقدس آمده است.‏

قدوس

امثال ۹:‏۱۰

پاک و منزه یعنی قدوسیت خداوند بی‌مانند است.‏

کوزه‌گر

اشعیا ۶۴:‏۸

همان‌قسمی که یک کوزه‌گر قدرتِ شکل دادنِ گِل را دارد،‏ خداوند هم قدرتِ شکل دادنِ هر انسان و یا هر ملت را دارد.‏ (‏رومیان ۹:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏

معلم و رهنما

اشعیا ۳۰:‏۲۰،‏ ۲۱

خداوند ما را به راه درست راهنمایی می‌کند و هر چیزی را که به ما تعلیم می‌دهد،‏ به فایده ما است.‏ (‏اشعیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏

نجات‌دهنده

اشعیا ۴۵:‏۲۱

خداوند ما را از خطر و نابودی نجات می‌دهد.‏

وجود ازلی

دانیال ۷:‏۹،‏ ۱۳،‏ ۲۲

این عنوان نشان می‌دهد که خدا آغازی نداشته و پیش از اینکه کسی یا چیزی بوجود بیاید،‏ او از ازل بوده است و تا به ابد خواهد بود.‏ (‏مزمور ۹۰:‏۲‏)‏

وَلیّ

اشعیا ۴۱:‏۱۴‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو

خداوند توسط قربانی عیسی مسیح،‏ انسان‌ها را از شر گناه و مرگ آزاد یا بازخرید می‌کند.‏ (‏یوحنا ۳:‏۱۶‏)‏

هستم آنکه هستم

خروج ۳:‏۱۴

خداوند هر چه ضرورت باشد،‏ می‌شود و یا می‌کند تا خواست و ارادهٔ خود را به انجام برساند.‏ همچنان این عبارت به این صورت هم ترجمه شده است:‏ «هر چه بخواهم بشوم،‏ خواهم شد.‏» (‏ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ این توضیحات کمک می‌کند که مفهوم نام شخصی خدا یعنی «یهوه» را که در آیه بعدی آمده است،‏ خوب‌تر درک کنیم.‏ (‏خروج ۳:‏۱۵‏)‏

یهوه صبایوت،‏ خداوند لشکرها

اشعیا ۱:‏۹‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏؛‏ رومیان ۹:‏۲۹‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو

این عنوان‌ها به این معنی است که خداوند لشکرِ بسیار بزرگِ فرشته‌ها را زیر دست خود دارد.‏ عنوان «یهوه صبایوت» به صورت « یهوه خدای لشکرها» نیز ترجمه شده است.‏ (‏رومیان ۹:‏۲۹‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏

نام بعضی منطقه‌ها در نوشته‌های عبرانی

 در کتاب مقدس برای نام‌گذاری بعضی از منطقه‌ها از نام شخصی خدا استفاده شده است.‏ اما نام این منطقه‌ها به جای نام خداوند استفاده نمی‌شوند.‏

نام منطقه

آیهٔ کتاب مقدس

مفهوم

یَهُوَه‌شالوم

داوران ۶:‏۲۳،‏ ۲۴‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید

یَهُوَه صلح و آرامش است.‏

یَهُوَه‌شَمَّه

حزقیال ۴۸:‏۳۵‏،‏ ترجمهٔ قدیم

‏«[یهوه] آنجا است» (‏ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏

یَهُوَه‌نِسّی

خروج ۱۷:‏۱۵‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید

‏«[یهوه] عَلَم من است» و یا «بیرق من است».‏ (‏ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ یعنی یهوه نزدیک پرستنده‌گانش است و آن‌ها می‌توانند برای محافظت و کمک به او پناه ببرند.‏ (‏خروج ۱۷:‏۱۳-‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏

یَهُوَه‌یِری

پیدایش ۲۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید

‏«یَهُوَه فراهم می‌کند.‏»‏

دلیل‌هایی که چرا باید نام خدا را بشناسیم و استفاده کنیم

  •   حتماً برای خداوند نام شخصی‌اش «یهوه» بسیار مهم است؛‏ چرا که او خواسته است،‏ نامش هزاران بار در کلامش نوشته شود.‏ (‏ملاکی ۱:‏۱۱‏)‏

  •   عیسی مسیح همیشه تاکید می‌کرد که نام شخصی خداوند بسیار مهم است.‏ به طور مثال او به یهوه چنین دعا کرد،‏ «نام تو مقدس باد.‏» (‏متی ۶:‏۹؛‏ یوحنا ۱۷:‏۶‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏

  •   اولین قدم برای یک رابطهٔ دوستی با یهوه خدا شناختن نام او و استفاده از آن است.‏ (‏مزمور ۹:‏۱۰،‏ ملاکی ۳:‏۱۶‏)‏ این رقم یک رابطهٔ دوستی باعث می‌شود که برای هر کس شخصاً این وعدهٔ خداوند به تحقق برسد:‏ «چون نام مرا می‌شناسد،‏ از او محافظت خواهم کرد.‏» (‏مزمور ۹۱:‏۱۴‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏

  •   در کتاب مقدس آمده است:‏ «زیرا هر چند،‏ هم در آسمان و هم بر زمین،‏ هستند که به اصطلاح خدایان محسوب می‌شوند،‏ چنان که ‹خدایان› و ‹سَروران› بسیاری وجود دارند» (‏۱ قرنتیان ۸:‏۵،‏ ۶‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ اما کتاب مقدس بسیار واضح خدای یکتا و حقیقی را توسط نامش معرفی می‌کند:‏ نام او یهوه است.‏ (‏مزمور ۸۳:‏۱۸‏)‏

a بعضی از محققان لسان عبری،‏ این نام را به شکل «یِهُوْاهْ» نوشته‌اند.‏

b مخفف نام خداوند «یاه» تقریباً ۵۰ دفعه در کتاب مقدس آمده است.‏ از جمله در عبارت «هَلِلویاه» که به معنی «یاه را حمد گویید» می‌باشد.‏ (‏مکاشفه ۱۹:‏۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏