“යාච්ඤා අසන තැනැත්තාණෙනි, සෑම ජාතියකටම අයත් මිනිස්සු ඔබ ඉදිරියට පැමිණෙනු ඇත.”—ගීතාවලිය 65:2.

සමහර අය යාච්ඤා කරද්දී ඒකට කෙනෙක් ඇහුම්කන් දෙනවා කියලා විශ්වාස කළේ නැතත් ඒකෙන් සහනයක් ලැබෙන නිසා යාච්ඤා කරනවා. ඒත් යාච්ඤාව කියන්නේ ප්‍රශ්නවලට මුහුණ දෙද්දී කෙනෙක්ගේ හිතට නිකම්ම සහනයක් ලැබෙන දෙයක් විතරක්ම නෙවෙයි. ඒ වෙනුවට බයිබලේ ඒ ගැන මෙහෙම කියනවා. ‘යෙහෝවා a දෙවි තමාට හඬගසන සියල්ලන්ට සමීපව සිටියි. අවංකකමින් ඔහුට හඬගසන සියල්ලන්ට ඔහු ළංව සිටියි. උපකාරය ඉල්ලා ඔවුන් කන්නලව් කරන විට ඔහු ඔවුන්ට සවන් දෙන්නේය.’—ගීතාවලිය 145:18, 19.

එහෙම කියලා තියෙන එකෙන් අපිට සහතික වෙන්න පුළුවන් යෙහෝවා දෙවියන් ඔහුට නමස්කාර කරන අයගේ යාච්ඤාවලට අනිවාර්යයෙන්ම ඇහුම්කන් දෙනවා කියලා. දෙවියන් හරිම ආදරෙන් මෙහෙම කියනවා. “ඔබ මා වෙතට හැරී මට හඬගසනු ඇත. මට කන්නලව් කරනු ඇත. එවිට මම ඔබට සවන් දෙන්නෙමි.”—යෙරෙමියා 29:12.

“නොකඩවාම යාච්ඤා කරන්න.”—රෝම 12:12.

‘නොකඩවා යාච්ඤා කරන්න’ කියලත් ‘සෑම අවස්ථාවකදීම යාච්ඤා කරන්න’ කියලත් බයිබලේ අපිව දිරිගන්වලා තියෙනවා. ඒකෙන් පැහැදිලි වෙනවා දෙවියන්ට යාච්ඤා කරනවාට ඔහු කැමතියි කියලා.—මතෙව් 26:41; එෆීස 6:18.

අපි දෙවියන්ට යාච්ඤා කරනවාට ඔහු කැමති ඇයි? ටිකකට මෙහෙම හිතන්න. ඕනම තාත්තා කෙනෙක් කැමතියි නේද එයාගේ පුංචි දරුවා එයා ළඟට ඇවිත් උදව් ඉල්ලනවාට? දරුවාට ඕනෙ මොනවාද, එයාට හැඟෙන්නේ කොහොමද කියලා තාත්තා කෙනෙක් දන්නවා වෙන්න පුළුවන්. ඒත් දරුවා එයාගේ කටින්ම තාත්තාගෙන් උදව් ඉල්ලද්දී එයා පෙන්වන්නේ එයාට තාත්තා ගැන විශ්වාසයි, එයා තාත්තාට හුඟක් කිට්ටුයි කියලයි. ඒ වගේ අපිත් යෙහෝවා දෙවියන්ට යාච්ඤා කරද්දී ඒකෙන් පෙන්වන්නේ අපිට ඔහුව විශ්වාසයි, ඔහුට ළං වෙන්න අපිට ඕනෙ කියලයි.—හිතෝපදේශ 15:8; යාකොබ් 4:8.

“ඔහු ඔබ ගැන සැලකිලිමත් වන නිසා ඔබේ කනස්සල්ලට හේතු වන සෑම බරක්ම ඔහු පිට තබන්න.”—1 පේතෘස් 5:7.

දෙවියන් අපිට හුඟක් ආදරේ නිසාත් අපි ගැන සැලකිලිමත් වෙන නිසාත් අපි ඔහුට යාච්ඤා කරනවාට දෙවියන් කැමතියි. අපි මුහුණ දෙන හැම ප්‍රශ්නයක්ම, අපේ කනස්සල්ලට හේතු වන හැම දෙයක්ම දෙවියන් දන්නවා. ඒ වගේම ඔහුට ඕනෙ අපිට උදව් කරන්නයි.

දාවිත් රජ එයාගේ ජීවිත කාලේ පුරාම එයාට හැඟුණු, දැනුණු දේවල් ගැන යෙහෝවා දෙවියන්ට කිව්වා. ඒ වගේම ඔහුගෙන් උදව් ඉල්ලුවා. (ගීතාවලිය 23:1-6) දෙවියන්ට දාවිත් ගැන හැඟුණේ කොහොමද? දෙවියන් දාවිත්ට ආදරේ කළා. එයා කරපු හුඟක් යාච්ඤාවලට ඇහුම්කන් දුන්නා. (ක්‍රියා 13:22) ඒ වගේ දෙවියන් අපි කරන යාච්ඤාවලටත් ඇහුම්කන් දෙනවා. මොකද ඔහු අපි ගැන හුඟක් සැලකිලිමත්.

ඒ වචන කිව්වේ බයිබලේ තියෙන එක ගීතිකාවක් රචනා කරපු කෙනෙක්. දෙවියන් එයා කරපු යාච්ඤාවලට ඇහුම්කන් දෙනවා කියලා දැනගෙන හිටපු එක එයාට ලොකු උදව්වක් වුණා. ජීවිතේ දුක් කරදර ඇති වෙද්දී ඒවාට හොඳින් මුහුණ දෙන්න එයාට ශක්තිය ලැබුණා. ඒ අවස්ථාවලදී එයාට දැනුණේ දෙවියන් එයා ළඟින්ම ඉන්නවා කියලයි.—ගීතාවලිය 116:1-9.

දෙවියන් අපේ යාච්ඤාවලට ඇහුම්කන් දෙනවා කියලා අපිට විශ්වාසයි නම් අපි දිගටම දෙවියන්ට යාච්ඤා කරනවා. උතුරු ස්පාඤ්ඤයේ ජීවත් වන පේද්‍රෝගේ අද්දැකීම බලන්න. එයාගේ පුතා අවුරුදු 19දී රිය අනතුරකින් නැති වුණා. පේද්‍රෝ එයාගේ හිතේ තියෙන හැම දුකක්ම, වේදනාවක්ම දෙවියන්ට කිව්වා. ඒ වගේම දෙවියන්ගෙන් උදව් සහ සහනය ඉල්ලලා දිගටම යාච්ඤා කළා. එතකොට වුණ දේ ගැන පේද්‍රෝ මෙහෙම කියනවා. “සභාවේ ඉන්න සහෝදර සහෝදරියන් මටයි, මගේ නෝනාටයි හුඟක් උදව් කළා. අපිව සැනසුවා. ඒ දේවලින් මට තේරුණා දෙවියන් මගේ යාච්ඤාවලට ඇහුම්කන් දුන්නා කියලා.”

යාච්ඤා කළා කියලා පේද්‍රෝට එයාගේ පුතාව ආපහු ලැබුණේ නැහැ. ඒත් යාච්ඤා කරපු නිසා එයාටත් එයාගේ පවුලේ අයටත් හුඟක් විදිවලින් උදව් ලැබුණා. එයාගේ බිරිඳ වෙන මාරියා කාර්මන් මෙහෙම කියනවා. “මගේ දුක දරාගන්න යාච්ඤාව මට හුඟක් උදව් වුණා. මං දැනං හිටියා දෙවියන් මාව තේරුම්ගන්නවා කියලා. මොකද යාච්ඤා කළාට පස්සේ මගේ හිතට ලොකු සහනයක් දැනුණා.”

බයිබලේ කියන දේවලිනුත් අපේ පෞද්ගලික අද්දැකීම්වලිනුත් අපිට හොඳටම පැහැදිලි වෙනවා දෙවියන් අපේ යාච්ඤාවලට ඇහුම්කන් දෙනවා කියලා. හැබැයි දෙවියන් හැම යාච්ඤාවකටම ඇහුම්කන් දෙන්නේ නැහැ. ඇයි දෙවියන් සමහර යාච්ඤාවලට ඇහුම්කන් දීලා තවත් ඒවාට ඇහුම්කන් දෙන්නේ නැත්තේ?