Psalmet 39:1-13

  • Jeta është e shkurtër

    • «Njeriu s’është veçse avull» (5, 11)

    • «Mos i shpërfill lotët e mi» (12)

Për mjeshtrin e korit; të luhet në jeduthun.*+ Këngë e Davidit. 39  Unë thashë: «Do të bëj kujdes,që të mos hap gojën e të mëkatoj;+fre* gojës kam për t’i vënë+kur para syve t’i kem të ligjtë.»   E kyça gojën e nuk fola,+as për ndonjë gjë të mirë, zë nuk nxora,por dhembja në shpirt më mundonte.*   Përbrenda po zieja,*e tek mendoja,* zjarri më përvëlonte. Pastaj hapa gojën dhe thashë:   «O Jehova, më ndihmo të kuptoj: ç’fund më pret? Sa ditë jetë do të kem?+ Më ndihmo të kuptoj sa shpejt ikën kjo jetë.*   Vërtet, sa pak* ditë më ke dhënë;+veç një çast zgjat jeta ime në sytë e tu.+ Po, sado i sigurt të duket, njeriu s’është veçse avull.+ (Selah)   Si hije vjen e shkon njeriu,rropatet lart e poshtë* për hiçgjë,mbledh e mbledh pasuri,pa e ditur kush do t’i gëzojë.+   Ndaj, ç’të shpresoj tjetër, o Jehova? Shpresa ime e vetme je veç ti!   Më çliro nga të gjitha fajet e mia+e mos lër që i pamendi të më përbuzë.   Asnjë fjalë s’nxorae gojën nuk munda ta hap,+se kjo ishte vepër e duarve të tua.+ 10  Largoje ndëshkimin tënd* prej meje,se nga goditjet e dorës sate ndihem i rraskapitur. 11  Ti e ndreq njeriun duke e ndëshkuar për fajet;+si mola që bren, ti ia shkatërron çdo gjë që ka për zemër. Po, çdo njeri s’është veçse avull.+ (Selah) 12  Dëgjoje lutjen time, o Jehova! Vërja veshin thirrjes sime për ndihmë!+ Mos i shpërfill lotët e mi,se para teje unë s’jam veçse një i ardhur,+një shtegtar* si gjithë paraardhësit e mi.+ 13  Largoje prej meje vështrimin tënd të egër që të çelem përsëripara se të largohem e më të mos jem.»

Shënimet

Ose «gojëz».
Ose «gjithnjë e më shumë shtohej».
Ose «Zemra më digjte».
Ose «psherëtija».
Ose «sa i përkohshëm jam».
Fjalë për fjalë «veç disa pëllëmbë».
Fjalë për fjalë «zhurmon».
Fjalë për fjalë «plagën tënde».
Ose «endacak».