1. Kudo hedhim syt’ ligësia sundon,

dhe bota ësht’ krejt e pabes’.

Lëngon njerëzimi që endet në terr,

kërkon udhëheqje dhe shpres’.

Forcojm’ njëri-tjetrin kur mblidhemi bashk’,

se japim e gjejm’ dashuri.

Kalitim besimin te ti, Jehova,

aty gjejm’ për shpirtin freski.

Të çmuara mbledhjet, pas dore s’i lëm’,

e mbushin me drit’ jetën ton’.

E bëjn’ të vërtetën të ndrij’ dhe më fort,

jan’ vendi ku zemra gëzon.

2. Kush tjetër na do aq sa ti, Jehova?

Çfar’ kemi nevoj’ ti e di.

Plot’sisht të besojm’, ja pse mblidhemi bashk’,

dëgjojm’ e fitojm’ mençuri.

Barinjt’ e palodhur që prijn’ me guxim,

jan’ shembuj besimi për ne.

Vëllezër e motra të shtrenjt’ na rrethojn’,

burim ngushëllimi dhe streh’.

E teksa k’të bot’ errësira e bren,

dhe dita e dit’ve afron,

prej mbledhjeve tona ne marrim kuraj’,

e bëjm’ më të zjarrt’ shpresën ton’.