i konsiderojnë vuajtjet si pasojë të veprimeve që dikush ka bërë në këtë jetë ose në një jetë të mëparshme. Një person mund të arrijë atë që quhet moksha—çlirimi nga ciklet e vdekjes e të rilindjes—vetëm duke u dhënë rëndësi gjërave që kanë lidhje me Zotin.

i konsiderojnë vuajtjet si ndëshkim për mëkatet dhe si provë besimi. Dr. Sajed Sajidi, presidenti i Shoqatës Islamike të Amerikës së Veriut thotë se tragjeditë na kujtojnë «t’i jemi mirënjohës Perëndisë për gjithë bekimet dhe t’u vijmë në ndihmë nevojtarëve».

mëson se vuajtjet janë rezultat i veprimeve tona. Disa judenj thonë se do të ketë një ringjallje, pas së cilës do të vihet në vend drejtësia për personin e pafajshëm që vuajti. Kabala, një formë mistike e judaizmit, mëson rimishërimin, që i jep mundësi të herëpashershme dikujt të shlyejë gabimet e veta.

besojnë se vuajtjet përjetohen gjatë shumë jetëve, në një cikël rilindjesh që vazhdon derisa veprimet, emocionet dhe dëshirat negative të personit të shuhen. Me anë të mençurisë, veprave të mira dhe disiplinës mendore, një person mund të arrijë nirvanën, gjendje ku tashmë kanë marrë fund të gjitha vuajtjet.

ua atribuojnë vuajtjet «dështimeve dhe gabimeve njerëzore», sipas A Dictionary of Comparative Religion. Sipas kësaj doktrine, vuajtjet mund të pakësohen duke bërë një jetë të virtytshme. Ama shumica e tyre shkaktohen nga «krijesa të padukshme më të fuqishme se njeriu. Në këto raste, njeriu duhet ta pranojë fatin me stoicizëm».

ua atribuojnë vuajtjet shtrigërisë e magjisë. Sipas këtyre besimeve, shtriganët mund të sjellin ose fat të mirë, ose katastrofë, dhe vuajtjet që shkaktojnë, mund të pakësohen duke ndjekur rituale të ndryshme. Kështu, kur dikush vuan nga një sëmundje, ritualet dhe mjekimet e yshtësve, besohet se neutralizojnë ndikimin e shtriganëve.

besojnë se vuajtjet e kanë origjinën te mëkati i dy njerëzve të parë, siç përshkruhet në librin e Zanafillës, në Bibël. Megjithatë, shumë denominacione kanë shtuar idetë e tyre në këtë mësim. Për shembull, disa katolikë thonë se vuajtjet tona ‘mund t’i ofrohen si flijim Perëndisë’ që ai t’i sjellë dobi kishës ose t’i llogaritë si shpëtim për dikë tjetër.