Nilizaliwa mwaka wa 1948, katika kijiji kidogo kusini-magharibi mwa Nigeria. Wakati huo, ndugu mdogo wa baba yangu anayeitwa Moustapha, na kisha Wahabi, ndugu yangu mkubwa, walibatizwa na kuwa Mashahidi wa Yehova. Nilipokuwa na umri wa miaka tisa, baba yangu alikufa. Nilivunjika moyo sana. Wahabi aliniambia tutamwona tena Baba wakati wa ufufuo. Jambo hilo lenye kufariji, lilinichochea nianze kujifunza Biblia. Nilibatizwa mwaka wa 1963. Ndugu zangu wengine watatu walibatizwa pia.

Mwaka wa 1965, nilienda Lagos kwa ndugu yangu mkubwa Wilson na nilifurahia kushirikiana naye pamoja na mapainia katika kutaniko la Igbobi. Shangwe na bidii yao ilinichochea sana, na Januari 1968, mimi pia nilianza kufanya upainia.

Ndugu anayetumikia Betheli, Albert Olugbebi, alifanya mkutano maalumu pamoja na vijana kuwaelezea uhitaji wa mapainia wa pekee katika eneo la kaskazini mwa Nigeria. Bado ninakumbuka shauku ya Ndugu Olugbebi aliposema: “Ninyi ni vijana, na mnaweza kutumia nguvu na wakati wenu kwa ajili ya Yehova. Kuna kazi nyingi za kufanya huko!” Nikiwa na nia ya kuiga roho ya  kujitolea ya nabii Isaya, nilijaza ombi langu.—Isa. 6:8.

Mei 1968, nilipewa mgawo wa kuwa painia wa pekee katika jiji la Kano, kaskazini mwa Nigeria. Nilipata mgawo huo wakati wa Vita vya Biafra (1967-1970). Mapigano hayo yalisababisha mateso mengi na vifo katika maeneo ya kaskazini na kisha yalihamia katika eneo la mashariki mwa Nigeria. Ndugu mwenye nia njema alijaribu kunishawishi nisiende huko kwa sababu hakutaka nipate madhara. Lakini nilimwambia: “Asante kwa kunihangaikia. Hata hivyo, ikiwa Yehova anataka nitumikie katika mgawo huu, bila shaka atakuwa pamoja nami.”

Hali katika eneo la Kano zilikuwa mbaya sana. Vita vya wenyewe kwa wenyewe vililiharibu kabisa jiji hilo kubwa. Tukiwa katika huduma, wakati mwingine tuliona maiti za wale waliouawa katika mapigano. Ingawa kulikuwa na makutaniko kadhaa katika jiji la Kano, ndugu wengi walikuwa wamekimbia. Wahubiri 15 hivi walibaki, lakini walikuwa na hofu sana na walivunjika moyo. Ndugu na dada hao walifurahi sana walipoona mapainia wa pekee sita tukiwasili huko. Tuliwatia moyo wahubiri hao, na walihisi vizuri. Tuliwasaidia warudie tena ratiba yao ya kiroho, watoe ripoti zao za utumishi wa shambani, na waagize machapisho kutoka ofisi ya tawi.

Sisi mapainia wa pekee tulianza kujifunza lugha ya Hausa. Tulipowahubiria ujumbe wa Ufalme kwa lugha yao, wenyeji wengi walitusikiliza. Hata hivyo, tulihitaji kuwa makini sana kwa sababu washiriki wa dini kubwa katika eneo hilo hawakupenda kazi yetu ya kuhubiri. Pindi moja, mimi na mhubiri mwenzangu tulifukuzwa na mwanamume mwenye kisu. Tunashukuru kwamba tulimshinda mbio na hakuweza kutukamata! Licha ya hatari hizo, Yehova alifanya ‘tuishi kwa usalama’ na idadi ya wahubiri ikaanza kuongezeka. (Zab. 4:8) Leo, kuna wahubiri zaidi ya 500 wanaotumikia katika makutaniko 11 jijini Kano.

Agosti 1968, baada ya kukaa kwa miezi michache jijini Kano, nilitumwa Niamey, mji mkuu wa Jamhuri ya Niger, pamoja na mapainia wa pekee  wawili. Baada ya muda mfupi, tuligundua kwamba nchi ya Niger, iliyo Afrika Magharibi, ipo katika mojawapo ya maeneo yenye joto zaidi duniani. Zaidi ya kukabiliana na joto, tulihitaji kujifunza Kifaransa, lugha rasmi ya nchi hiyo. Licha ya changamoto hizo, tulimtumaini Yehova na tukaanza kuhubiri katika mji huo tukishirikiana na wahubiri waliokuwa huko. Baada ya muda mfupi, karibu kila mtu jijini Niamey ambaye aliweza kusoma alipata nakala ya kitabu cha kujifunzia Biblia Kweli Iongozayo Kwenye Uzima wa Milele. Watu hata wangetutafuta ili wapate nakala ya kitabu hicho!

Baada ya muda mfupi, tuligundua kwamba wenye mamlaka hawakuwapenda Mashahidi wa Yehova. Julai 1969, tulihudhuria kusanyiko la kwanza kabisa nchini humo, ambalo lilikuwa na wahudhuriaji 20 hivi. Tulitarajia kwa hamu ubatizo wa wahubiri wapya wawili. Hata hivyo, siku ya kwanza ya kusanyiko, polisi walifika na kuzuia programu. Waliwapeleka mapainia wa pekee na mwangalizi wa mzunguko kwenye kituo cha polisi. Baada ya kutuhoji, walituamuru turipoti tena kituoni siku inayofuata. Tulipotambua kwamba wenye mamlaka wangetuzuia, tulipanga hotuba ya ubatizo ifanywe kwenye nyumba ya mtu binafsi, na kwa siri tuliwabatiza mtoni wale waliotaka kubatizwa.

Wiki chache baadaye, Wizara ya Mambo ya Ndani ilinifukuza mimi pamoja na mapainia wa pekee wengine watano. Walitupa saa 48 za kuondoka nchini, na tulipaswa kufanya mipango yetu wenyewe ya usafiri. Tulitii na tulienda moja kwa moja kwenye ofisi ya tawi nchini Nigeria, ambapo tulipata migawo mipya.

Nilipewa mgawo nchini Nigeria katika kijiji cha Orisunbare, ambako nilifurahia huduma yenye matokeo mazuri pamoja na kikundi kidogo cha wahubiri walioishi huko. Lakini baada ya miezi sita, ofisi ya tawi iliniomba nirudi nchini Niger nikiwa peke yangu. Mwanzoni nilishangaa na kuogopa, lakini nilitamani sana kukutana tena na akina ndugu nchini Niger!

Nilirudi jijini Niamey. Siku moja baada ya kufika huko, mfanyabiashara kutoka Nigeria alitambua kwamba nilikuwa Shahidi wa Yehova na alianza kuniuliza maswali mengi kuhusu Biblia. Alianza kujifunza Biblia, na baada ya kuacha kuvuta sigara na kunywa kupita kiasi, alibatizwa. Nilifurahia kuhubiri pamoja na ndugu na dada katika maeneo mbalimbali ya Niger, na kuona jinsi watu walivyokubali kweli kadiri miaka ilivyopita. Nilipofika, kulikuwa na wahubiri 31 nchini; na nilipoondoka walikuwa wahubiri 69.

Mwishoni mwa mwaka wa 1977, nilirudi Nigeria ili kupata mazoezi. Mwishoni mwa mazoezi hayo ya majuma matatu, mratibu wa Halmashauri ya Tawi, Ndugu Malcolm Vigo, aliniomba nisome barua kutoka katika ofisi ya tawi ya Sierra Leone.  Akina ndugu walikuwa wakitafuta ndugu ambaye ni painia, mwenye afya nzuri, mseja anayezungumza Kiingereza na Kifaransa ili atumikie akiwa mwangalizi wa mzunguko nchini Guinea. Ndugu Vigo aliniambia kwamba nilipata mazoezi kwa ajili ya mgawo huo. Alifafanua waziwazi kwamba haukuwa mgawo rahisi. Alinishauri hivi, “Fikiria kwa uzito kabla ya kuukubali. Nilimjibu hivi mara moja, “Kwa kuwa Yehova ndiye anayenituma huko, nitaenda.”

Nilipanda ndege kwenda Sierra Leone na nikakutana na akina ndugu kwenye ofisi ya tawi. Mshiriki mmoja wa Halmashauri wa Tawi aliniambia hivi, “Hatujui mengi kuhusu kazi ya Ufalme nchini Guinea.” Ingawa ofisi hiyo ya tawi ilikuwa ikisimamia kazi ya kuhubiri katika nchi jirani ya Guinea, haikuwezekana kuwasiliana na wahubiri kwa sababu ya msukosuko mkali wa kisiasa uliokuwa huko. Na licha ya ofisi ya tawi kujaribu mara kadhaa kutuma wawakilishi, akina ndugu hao hawakuweza kuingia nchini humo. Hivyo, waliniomba nisafiri hadi mji mkuu wa Guinea, Conakry, na kuomba kibali cha kuishi nchini humo.

Nilipofika Conakry, nilienda kwenye ubalozi wa Nigeria na kukutana na balozi. Nilimweleza kuhusu tamaa yangu ya kuhubiri nchini Guinea. Alinisihi nisihamie katika nchi hiyo kwa sababu huenda ningekamatwa au ningepatwa na hatari nyingine. Aliniambia hivi, “Rudi Nigeria na uhubiri huko,” nami nilimjibu, “Nimeazimia kubaki hapa.” Basi, alimwandikia barua Waziri wa Mambo ya Ndani wa Guinea na kumwomba anisaidie, na waziri huyo alinisaidia.

Baada ya muda mfupi nilirudi kwenye ofisi ya tawi ya Sierra Leone na kuwaeleza akina ndugu uamuzi wa waziri huyo. Akina ndugu walishangilia sana waliposikia jinsi Yehova alivyoibariki safari yangu. Nilikuwa nimepata kibali cha kuishi nchini Guinea!

Kuanzia mwaka wa 1978 hadi 1989, nilitumikia nikiwa mwangalizi wa mzunguko nchini Guinea na Sierra Leone, na pia nikiwa mwangalizi wa mzunguko wa badala nchini Liberia. Mwanzoni, nilikuwa mgonjwa mara kwa mara. Wakati mwingine nilikuwa mgonjwa katika maeneo ya mbali. Lakini akina ndugu walifanya yote wanayoweza ili wanifikishe hospitali.

Pindi moja, nilikuwa mgonjwa sana kwa sababu ya malaria na minyoo. Nilipopona, niligundua kwamba akina ndugu walikuwa wamejadiliana wangenizika wapi! Licha ya matukio hayo yaliyotishia uhai wangu, sikuwahi kamwe kufikiria kuacha migawo yangu. Na bado ninaamini kwamba usalama wa kweli na wa kudumu unatoka kwa Mungu ambaye anaweza kuwafufua wafu.

Mwaka wa 1988, nilikutana na Dorcas, dada painia mnyenyekevu na anayempenda sana Yehova. Tulifunga ndoa, na akajiunga nami katika mgawo wangu wa kuzungukia makutaniko. Dorcas amethibitika kuwa mke mwenye upendo na anayejidhabihu. Tulitembea pamoja kwa umbali mrefu, kufikia kilomita 25 kutoka kutaniko moja hadi lingine, tukiwa tumebeba mizigo yetu. Kwa  makutaniko yaliyo mbali sana, tulitumia usafiri wowote tuliopata na kusafiri kwenye barabara zilizo na matope na mashimo mengi makubwa.

Dorcas ni jasiri sana. Kwa mfano, wakati mwingine tulihitaji kuvuka mito iliyokuwa na mamba. Pindi moja, tulihitaji kusafiri kwa siku tano, na kuvuka mto kwa kutumia mtumbwi kwa sababu daraja la mbao lilikuwa limevunjika. Dorcas aliposimama ili ashuke kutoka kwenye mtumbwi huo, alianguka kwenye maji yenye kina kirefu. Sote hatukujua kuogelea na mto huo ulikuwa na mamba. Kwa tukio zuri, baadhi ya vijana waliokuwa hapo walitumbukia mtoni na kumwokoa. Kwa muda fulani sote tulipatwa na ndoto mbaya kuhusu tukio hilo, lakini tuliendelea na utumishi wetu.

Mwanzoni mwa mwaka wa 1992, tulishangaa sana tulipogundua kwamba Dorcas alikuwa mjamzito. Je, huo ungekuwa mwisho wa utumishi wetu wa wakati wote? Tulijiambia hivi, “Yehova ametupatia zawadi!” Kwa hiyo, tuliamua kumwita binti yetu Jahgift. Miaka minne baada ya kuzaliwa Jahgift, ndugu yake, Eric, alizaliwa. Watoto wetu wote wamekuwa zawadi kutoka kwa Yehova. Jahgift alitumikia kwa muda fulani kwenye ofisi ya tafsiri jijini Conakry, na Eric ni mtumishi wa huduma.

Ingawa Dorcas alilazimika kuacha upainia wa pekee, aliendelea kutumikia akiwa painia wa kawaida hata alipokuwa akiwalea watoto wetu. Kwa msaada wa Yehova, niliendelea kutumikia nikiwa painia wa pekee. Watoto wetu walipokua, Dorcas alifaulu kutumikia tena akiwa painia wa pekee. Sasa mimi na mke wangu tunatumikia tukiwa wamishonari walio shambani, jijini Conakry.

Sikuzote nilienda mahali popote ambapo Yehova alinipeleka. Mara nyingi mimi na mke wangu tumejionea ulinzi na baraka za Yehova. Kwa kumtumaini Yehova badala ya vitu vya kimwili, tumeepuka matatizo na mahangaiko mengi. Mimi na Dorcas tumejifunza kupitia mambo tuliyojionea kwamba Chanzo cha usalama wa kweli ni “Mungu wa wokovu wetu,” Yehova. (1 Nya. 16:35) Nina uhakika kwamba Yehova ‘ameufungia salama uhai wa wale wanaomtumaini katika mfuko wa uzima.’ —1 Sam. 25:29.