Katika mwaka wa 1913 baba yangu, John Mills, alibatizwa huko New York City akiwa na umri wa miaka 25. Ndugu Russell ndiye aliyetoa hotuba ya ubatizo. Muda mfupi baadaye, Baba alihamia Trinidad, ambapo alimwoa Constance Farmer, Mwanafunzi wa Biblia mwenye bidii. Baba alimsaidia rafiki yake aliyeitwa William R. Brown kuonyesha sinema ya “Photo-Drama of Creation.” Waliendelea kusaidiana mpaka ndugu na dada Brown walipopewa mgawo wa kwenda Afrika Magharibi mwaka wa 1923. Baba na Mama, ambao wote wawili walikuwa na mwito wa kwenda mbinguni, waliendelea kutumikia huko Trinidad.

Wazazi wetu walikuwa na watoto tisa, na walimwita mtoto wao wa kwanza Rutherford, jina la aliyekuwa rais wa Watch Tower Bible and Tract Society. Nilipozaliwa mwezi wa Desemba 30, 1922, nilipewa jina la Clayton J. Woodworth, aliyekuwa mhariri wa gazeti la The Golden Age (ambalo sasa ni Amkeni!). Wazazi wetu walihakikisha tumepata elimu ya msingi, lakini walikazia hasa malengo ya kiroho. Mama alikuwa na uwezo wa pekee sana wa kutoa hoja za Kimaandiko kwa njia yenye kusadikisha. Baba alipenda kutusimulia hadithi za Biblia akitumia ishara za mwili ili kufanya masimulizi hayo yawe halisi.

Jitihada zao zilizaa matunda. Wana watatu kati ya wana wao watano walihudhuria Shule ya Gileadi. Mabinti wao walitumikia wakiwa mapainia kwa miaka mingi huko Trinidad na Tobago. Kupitia mafundisho yao na mfano wao mzuri, wazazi wetu walitupanda “katika nyumba ya Yehova.” Kitia-moyo chao kilitusaidia kukaa na kusitawi “katika nyua za Mungu wetu.”—Zab. 92:13.

Nyumba yetu ilikuwa kitovu cha kazi ya kuhubiri. Mapainia walikusanyika nyumbani na mara nyingi walipenda kuzungumza kuhusu Ndugu George Young, mmishonari kutoka Kanada aliyekuwa ametembelea Trinidad. Wazazi wetu walizungumza kwa msisimko kuhusu ndugu na dada Brown,  ambao walikuwa wameshirikiana nao na kufikia wakati huo walikuwa wakitumikia Afrika Magharibi. Yote hayo yalinichochea kuanza kuhubiri nikiwa na umri wa miaka kumi.

Siku hizo magazeti yetu yalikuwa motomoto, yalifunua waziwazi uwongo wa dini, mfumo wa biashara wenye pupa, na siasa. Kwa sababu hiyo, katika mwaka wa 1936 makasisi walimchochea aliyekuwa gavana wa Trinidad kuyapiga marufuku machapisho yote ya Watch Tower. Tulificha machapisho lakini tuliendelea kuyatumia mpaka hifadhi yetu ilipokwisha. Tulitembea kwa miguu na tulitumia baiskeli ili kufanya maandamano ya kutangaza habari, tukiwa na vipeperushi na mabango. Tukiwa pamoja na kikundi cha wahubiri kutoka mji wa Tunapuna waliokuwa na gari lenye kipaza-sauti, tulihubiri hadi maeneo ya mbali sana ya Trinidad. Ilisisimua sana! Mazingira hayo ya kiroho yalinisaidia kubatizwa nikiwa na umri wa miaka 16.

Urithi wa kiroho wa familia yetu na mambo mazuri niliyojionea nilipokuwa na umri mdogo yalichochea tamaa yangu ya kuwa mmishonari. Bado nilikuwa na tamaa hiyo nilipohamia kisiwa cha Aruba mwaka wa 1944 na kujiunga na Ndugu Edmund W. Cummings. Tulifurahi sana watu kumi tuliowaalika walipohudhuria Ukumbusho katika mwaka wa 1945. Mwaka uliofuata, kutaniko la kwanza kisiwani humo lilianzishwa.

Muda mfupi baadaye, nilimhubiria isivyo rasmi mfanyakazi mwenzangu aliyeitwa Oris Williams. Oris alitetea vikali mambo aliyokuwa amefundishwa. Hata hivyo, kwa kujifunza Biblia, alielewa mambo ambayo Neno la Mungu linafundisha hasa na akabatizwa Januari 5, 1947. Baada ya muda, tulipendana na hatimaye tukafunga ndoa. Alianza upainia Novemba 1950. Nilipompata Oris nilihisi ni kana kwamba nimezaliwa upya.

Katika mwaka wa 1955 tulialikwa kwenye Shule ya Gileadi. Ili kujitayarisha kwa ajili ya pendeleo hilo, mimi pamoja na Oris tuliacha kazi, tukauza nyumba na vitu vyetu vingine, na kuaga kisiwa cha Aruba. Katika mwezi wa Julai 29, 1956, tulihitimu darasa la 27 la Shule ya Gileadi na kupewa mgawo wa kwenda Nigeria.

Oris alisema hivi kuhusu wakati huo: “Roho ya Yehova inaweza kumsaidia mtu kukabiliana na panda-shuka za maisha ya umishonari. Tofauti na mume wangu, sikuwa na tamaa ya kuwa mmishonari. Tamaa yangu ilikuwa kuwa na familia na kulea watoto. Nilibadili mtazamo wangu nilipotambua kwamba kazi ya kuhubiri habari njema ilipaswa kufanywa bila kukawia. Baada ya kuhitimu Shule ya Gileadi, nilikuwa tayari kabisa kutangaza habari njema nikiwa mmishonari. Tulipokuwa tukipanda meli iliyoitwa Queen Mary, Ndugu Worth Thornton, aliyekuwa akifanya kazi kwenye ofisi ya Ndugu Knorr alikuja kutuaga na kututakia safari njema. Alituambia kwamba tutatumikia Betheli. Nilisikitika kidogo. Lakini baada ya muda mfupi nilizoea na kuyapenda maisha ya Betheli, nami nikatumikia katika migawo mbalimbali. Mgawo niliofurahia zaidi ni kufanya kazi kwenye mapokezi. Ninawapenda watu, na kazi hiyo ilinisaidia kukutana na akina ndugu nchini Nigeria. Wengi wao walikuja wakiwa na mavumbi, wakiwa wamechoka, wakiwa na kiu na njaa. Nilifurahia sana kushughulikia mahitaji yao ili wastarehe na wahisi wakiwa wameburudika. Mambo hayo yote yalikuwa utumishi mtakatifu kwa Yehova, na yalinifanya niridhike na kuwa na furaha.” Naam, kila mgawo ulitupatia fursa ya kuendelea kusitawi.

Katika tafrija moja ya familia huko Trinidad mwaka wa 1961, Ndugu Brown alitusimulia mambo yenye kusisimua aliyojionea barani Afrika. Kisha nilisimulia kuhusu ukuzi wa kiroho nchini Nigeria. Ndugu Brown alinikumbatia kwa upendo na kumwambia Baba hivi: “Johnny, hukufaulu kwenda Afrika, lakini Woodworth alifaulu!” Baba alisema: “Songa mbele, Worth! Songa mbele!” Kitia-moyo kama hicho kutoka kwa mihimili hiyo ya kiroho iliongeza tamaa yangu ya kutimiza huduma kikamili.

Katika mwaka wa 1962, nilipata pendeleo la kuhudhuria mtaala wa miezi kumi wa darasa la 37 la Shule ya Gileadi. Ndugu Wilfred Gooch, aliyekuwa mwangalizi wa ofisi ya tawi nchini Nigeria, alihudhuria darasa la 38 la shule hiyo na kisha akapewa mgawo wa kwenda Uingereza. Basi nikapewa mgawo wa kuwa mwangalizi wa ofisi ya tawi ya Nigeria. Nilifuata nyayo za Ndugu Brown, nami nikasafiri  kwa mapana na marefu na kufahamiana na kuwapenda ndugu wapendwa nchini Nigeria. Ingawa hawakuwa na vitu vingi vya kimwili kama ilivyo katika nchi zilizoendelea, shangwe yao na hali yao ya kuridhika ilionyesha wazi kwamba kuwa na maisha yenye kusudi hakutegemei kuwa na pesa au vitu vya kimwili. Ukilinganisha na hali yao ya kiuchumi, lilikuwa jambo lenye kupendeza kuwaona mikutanoni wakiwa safi, nadhifu, na wenye kuvutia. Walipokuwa wakimiminika makusanyikoni waliwasili wakiwa wamepanda malori na bolekajas * (mabasi yaliyokuwa wazi kuzunguka pande zote). Mara nyingi mabasi hayo yalikuwa yameandikwa misemo yenye kufurahisha, kama vile: “Matone madogo ya maji mwishowe hutokeza bahari.”

Msemo huo ni wa kweli kabisa! Jitihada ya mtu mmoja-mmoja ina thamani; nasi tulitoa mchango wetu. Katika mwaka wa 1974, kando na Marekani, Nigeria ikawa nchi ya kwanza kufikia kilele cha wahubiri 100,000. Kazi ilikuwa imesitawi!

Ukuzi huo ulipokuwa ukiendelea, Vita vya Wenyewe kwa Wenyewe nchini Nigeria vilizuka mwaka wa 1967 na viliendelea hadi mwaka wa 1970. Kwa miezi mingi ndugu walioishi jimbo la Biafra, upande wa pili wa Mto Niger, hawakuwa na mawasiliano yoyote na ofisi ya tawi. Ilitulazimu kuwapelekea chakula cha kiroho. Kama nilivyowasimulia mwanzoni, tulisali na kumtegemea Yehova, nasi tulivuka mto huo mara kadhaa.

Ningali ninakumbuka vizuri safari hizo hatari za kuvuka Mto Niger, kwani tulinusurika kufa kwa kupigwa risasi na wanajeshi, au kwa sababu ya magonjwa, na hatari nyinginezo. Ilikuwa hatari kuvuka na kupita katika vituo vya ukaguzi vya wanajeshi wa serikali lakini ilikuwa hatari hata zaidi kuingia katika jimbo la Biafra. Pindi moja usiku, nikitumia mtumbwi wa abiria nilivuka Mto Niger wenye maji yanayosonga kwa kasi, kutoka jiji la Asaba kwenda jiji la Onitsha ili kuwatia moyo wazee wa makutaniko waliokuwa jijini Enugu. Safari nyingine nilienda kuwatia moyo wazee wa makutaniko waliokuwa katika mji wa Aba, ambapo serikali ilikuwa imetoa agizo kwamba watu wasiwashe taa usiku. Katika jiji la Port Harcourt tulimaliza haraka-haraka mkutano kwa sala, wakati wanajeshi wa serikali walipoyashinda majeshi ya upinzani ya Biafra.

Mikutano hiyo ilikuwa muhimu sana kwa kuwa iliwahakikishia ndugu zetu wapendwa kwamba Yehova atawatunza kwa upendo na pia iliwasaidia waelewe vizuri suala la kutounga mkono mambo ya kisiasa na kudumisha umoja. Akina ndugu nchini Nigeria walifanikiwa kupita kipindi hicho kigumu sana cha vita. Walionyeshana upendo unaoshinda chuki ya kikabila, na walidumisha umoja wa Kikristo. Lilikuwa pendeleo kubwa sana kwangu kuwa pamoja nao katika kipindi hicho cha majaribu!

Katika mwaka 1969, Ndugu Milton G. Henschel alikuwa mwenyekiti wa Kusanyiko la Kimataifa lenye kichwa “Amani Duniani” lililofanyiwa huko Yankee Stadium, New York, na nilijifunza mambo mengi nikiwa msaidizi wake. Mazoezi hayo yalikuja kwa wakati mwafaka kwa sababu katika mwaka wa 1970 tulifanya Kusanyiko la Kimataifa lenye kichwa “Watu wa Nia Njema” jijini Lagos, Nigeria. Kwa kuwa kusanyiko hilo lilifanywa muda mfupi baada ya vita kwisha, ni kwa msaada wa Yehova tu kwamba lilifanikiwa. Lilikuwa kusanyiko la aina yake kwa sababu lilifanywa katika lugha 17 na kuhudhuriwa na watu 121,128. Ndugu Knorr na Henschel na wageni wengine kutoka Marekani na Uingereza waliowasili kwa ndege za kukodi walijionea mojawapo ya tukio kubwa zaidi la ubatizo katika historia tangu Pentekoste—wanafunzi wapya 3,775 walibatizwa! Kipindi hicho ambapo nilisaidia kufanya mipango ya kusanyiko hilo huenda ndicho kilichokuwa kipindi chenye shughuli nyingi zaidi maishani mwangu. Ongezeko la idadi ya wahubiri halikuwa tu la kawaida, bali lilikuwa kubwa na la ghafla!

Katika kipindi cha miaka 30 na zaidi nilichotumikia nchini Nigeria, nilifurahia kutumikia mara kwa mara nikiwa mwangalizi wa mzunguko na nikiwa mwangalizi wa eneo Afrika Magharibi. Wamishonari walithamini sana kukaziwa uangalifu wakiwa mtu mmoja-mmoja na kupokea kitia-moyo! Nilifurahia sana kuwahakikishia kwamba hawakuwa wamepuuzwa! Kazi hiyo ilinifundisha kwamba kupendezwa na watu kibinafsi ndiyo siri ya kuwasaidia wasitawi na kudumisha umoja na kuimarisha tengenezo la Yehova.

 Tulifanikiwa kukabiliana na matatizo yaliyosababishwa na vita na magonjwa kwa msaada wa Yehova tu. Sikuzote tulijionea baraka za Yehova. Oris alieleza hivi:

“Sote wawili tulipatwa na malaria mara kadhaa. Pindi moja, Worth alipelekwa hospitalini jijini Lagos akiwa amepoteza fahamu. Niliambiwa kwamba huenda atakufa, lakini ninashukuru kwamba hakufa! Aliporudiwa na fahamu, alizungumza na muuguzi aliyemtunza kuhusu Ufalme wa Mungu. Baadaye, mimi pamoja na Worth tulimtembelea muuguzi huyo, Bw. Nwambiwe, ili kuendeleza mazungumzo ya Biblia. Alikubali kweli na baadaye akawa mzee wa kutaniko huko Aba. Mimi pia nilifanikiwa kuwasaidia wengi, hata Waislamu wenye imani kali, kuwa watumishi wa Yehova. Tulifurahia sana kufahamiana na kuwapenda wenyeji wa Nigeria, utamaduni wao, desturi zao, na lugha yao.”

Tulijifunza somo hili pia: Ili tusitawi katika mgawo wetu kwenye nchi ya kigeni, tulipaswa kujifunza kuwapenda ndugu na dada zetu haidhuru utamaduni wao ni tofauti na wetu kadiri gani.

Baada ya kutumikia katika Betheli ya Nigeria, mwaka wa 1987 tulipata mgawo mpya wa kuwa wamishonari shambani katika kisiwa maridadi cha St. Lucia kilichoko Karibea. Ulikuwa mgawo mzuri sana, lakini ulileta changamoto mpya. Tofauti na Afrika, ambapo mwanamume alioa wake wengi, katika kisiwa cha St. Lucia, tatizo lililokuwepo ni kwamba mwanamume na mwanamke waliishi pamoja bila kufunga ndoa kihalali. Hata hivyo, Neno la Mungu lenye nguvu liliwachochea wanafunzi wengi wa Biblia kufanya mabadiliko yaliyohitajiwa.

Tulipozidi kudhoofika kwa sababu ya umri, kwa upendo Baraza Linaloongoza lilituhamishia katika makao makuu ya ulimwenguni pote huko Brooklyn, New York, Marekani, mwaka wa 2005. Kila siku ninamshukuru Yehova kwa kunipatia Oris. Alishindwa na adui kifo katika mwaka wa 2015, na sina maneno ya kueleza jinsi ninavyomkosa. Alikuwa mwandamani bora kabisa, mke mwenye upendo na aliyependeka. Nilimpenda sana katika kipindi chote cha miaka 68 tulichokuwa pamoja. Tulitambua kwamba siri ya kuwa na furaha katika ndoa na kutanikoni ni kuheshimu ukichwa, kusameheana kwa hiari, kudumisha unyenyekevu, na kuwa na sifa za tunda la roho.

Tulipohisi kukata tamaa au kuvunjika moyo, tulimtegemea Yehova atusaidie tuendelee kumtumikia. Tulipoendelea kufinyangwa, tulijionea kwamba mambo yalizidi kuwa mazuri zaidi nyakati zote—na mambo mazuri hata zaidi yako mbele yetu!—Isa. 60:17; 2 Kor. 13:11.

Huko Trinidad na Tobago, Yehova alibariki kazi ya wazazi wangu na ya watumishi wake wengine kwa sababu kulingana na ripoti ya karibuni zaidi watu 9,892 wamejiunga na ibada ya kweli. Katika kisiwa cha Aruba, ndugu na dada wengi walifanya kazi kwa bidii ili kuimarisha kutaniko nililoshirikiana nalo mwanzoni. Kisiwa hicho sasa kina makutaniko 14 yaliyositawi. Nchini Nigeria, idadi ya wahubiri imeongezeka na kuwa umati mkubwa wa watu 381,398. Na katika kisiwa cha St. Lucia, wahubiri 783 wanaunga mkono Ufalme wa Yehova.

Sasa nina umri wa zaidi ya miaka 90. Zaburi 92:14 inasema hivi kuhusu wale waliopandwa katika nyumba ya Yehova: “Hata wakati wa uzeeni wataendelea kunawiri; wataendelea kuwa na nguvu na kuwa wabichi.” Ninathamini sana kwa maisha niliyoishi katika utumishi wa Yehova. Urithi mkubwa wa kiroho niliopokea umenisaidia kumtumikia Yehova kikamili. Kwa sababu ya upendo wake mshikamanifu, Yehova amenipa fursa ya ‘kusitawi katika nyua za Mungu wangu.’—Zab. 92:13.