Хушхабар ба қалами Луқо
Бобҳо
Шарҳи мухтасар
-
Исо — «Хӯҷаини рӯзи шанбе» (1–5)
Шифо ёфтани марди дасташ хушкшуда (6–11)
12 расул (12–16)
Исо таълим медиҳад ва одамонро шифо мебахшад (17–19)
Кӣ хушбахт аст ва вой бар ҳоли кист? (20–26)
Дӯст доштани душманон (27–36)
Ҳукм накунед (37–42)
Дарахт аз мевааш шинохта мешавад (43–45)
Хонаи мустаҳкам ва хонаи бетаҳкурсӣ (46–49)
-
Заноне, ки Исоро ҳамроҳӣ мекунанд (1–3)
Мисол дар бораи деҳқон (4–8)
Сабаби бо мисолҳо гап задани Исо (9, 10)
Маънои мисоли деҳқон (11–15)
Чароғро намепӯшонанд (16–18)
Модар ва бародарони Исо (19–21)
Исо тӯфонро ором мекунад (22–25)
Исо девҳоро ба галаи хукон мефиристад (26–39)
Духтари Ёир; зане ба либоси Исо даст мерасонад (40–56)
-
Исо 12 расулро мефиристад (1–6)
Ҳиродус дар бораи Исо мешунавад (7–9)
Исо 5000 мардро сер мекунад (10–17)
Петрус Исоро Масеҳ меҳисобад (18–20)
Пешгӯйии Исо дар бораи маргаш (21, 22)
Пайравони ҳақиқии Исо (23–27)
Дигаргуншавии Исо (28–36)
Шифо ёфтани писаре, ки дев дошт (37–43а)
Исо боз дар бораи маргаш пешгӯйӣ мекунад (43б–45)
Шогирдон баҳс мекунанд, ки кадомашон бузургтар аст (46–48)
Ҳар кӣ зидди мо нест, бо мост (49, 50)
Исоро дар қишлоқи сомариён қабул намекунанд (51–56)
Пайравӣ ба Исо (57–62)
-
Хамиртуруши фарисиён (1–3)
Аз Худо тарсед, на аз одамон (4–7)
Эътироф кардани Масеҳ (8–12)
Мисол дар бораи бойи бехирад (13–21)
Ташвиш накашед (22–34)
Рамаи хурд (32)
Бедор бошед (35–40)
Назоратгари боваринок ва назоратгари беинсоф (41–48)
На сулҳ, балки ҷудоӣ меорам (49–53)
Сарфаҳм рафтан ба маънои рӯйдодҳо (54–56)
Ҳалли масъала бо даъвогар (57–59)
-
Коҳинон пайт мепоянд, ки Исоро кушанд (1–6)
Тайёрӣ ба охирон Иди Раҳоӣ (7–13)
Муқаррар кардани Шоми ёдбуд (14–20)
Касе, ки ба Исо хиёнат мекунад (21–23)
Кӣ бузургтар аст? (24–27)
Аҳди подшоҳӣ (28–30)
Исоро инкор кардани Петрус пешгӯйӣ мешавад (31–34)
Гирифтани тӯшаи роҳ; ду шамшер (35–38)
Дуои Исо дар кӯҳи Зайтун (39–46)
Исоро дастгир мекунанд (47–53)
Петрус Исоро инкор мекунад (54–62)
Исоро масхара мекунанд (63–65)
Исоро доварӣ кардани Шӯрои олии яҳудиён (66–71)